Aimé Anthuenis wordt eind dit jaar 80 jaar, maar draagt sinds 2001 met trots de glans van ‘de eerste trainer die met een Belgische club de tweede ronde haalde van de Champions League’ – dat was met Anderlecht.
De tweede was Hein Vanhaezebrouck, deze week 59 jaar geworden. HVH noemde het halen van de 1/8ste finales in de Champions League met AA Gent in 2016 nog straffer dan de landstitel in 2015.
De derde werd Carl Hoefkens die, pas 44 en debuterend als hoofdcoach, Club Brugge vorige herfst met een onwaarschijnlijke 11 op 18 voor het eerst in het bestaan van blauw-zwart bij de beste 16 van Europa parkeerde. Vijf wedstrijden later werd Hoefkens ontslagen – hij is intussen al genoemd als mogelijke opvolger van Hollerbach bij STVV…
Wat zou Hoefkens afgelopen weken gedacht hebben bij de prestaties van Club onder zijn opvolger Scott Parker – 1 match gewonnen op 7… ? Gegrinnikt bij de woorden van de Engelsman vorig weekend: “Toch zes keer niet verloren…” en “Ik zie vooruitgang… ”? Nieuwsgierig na zijn woorden van dinsdag “Dit is een andere focus”? Dan die vorige 7 matchen, bedoelde hij. En dan de vijf voorgaande onder Hoefkens eigenlijk ook.
“Plots Odoi op het middenveld… ? Ha, zo deed Schreuder het ook”
Wat zou Hoefkens dan woensdagavond hebben gevoeld en gedacht in zijn zetel, voor de buis? Bij ‘zijn’ 1/8ste finale Champions League? ‘Plots Odoi op het middenveld… ? Ha, zo deed Schreuder het ook. Wel risky, zo de eerste keer in zo’n belangrijke match, misschien? En ha, Sowah in de basis. Kamal speelde in ‘mijn’ tijd bijna alles en jep, vooral sterk in de Champions League. Maar zou dat het keerpunt zijn waar Parker op hoopte…?’
Daar leek het op het eerste half uur. Dit was plots niet langer het twijfelachtige Club van de voorbije maanden. Het beste Club sinds lang zelfs: plots vol vertrouwen, energiek, soepel voetballend. Odoi was dan weer niet zo’n goed idee van Parker, maar Sowah wel en de overal vrolijke ronddartelende Lang in een vrije rol als ‘spits’ al zeker – Jutglà is niet meer de spits van Hoefkens’ tijd. En Yaremchuk… tja… Aan de rust moest Hoefkens toch noteren: misschien wel een keerpunt.
Maar Parker heeft evenveel pech als Hoefkens: meteen in de tweede helft viel dan die ongelukkige strafschop (0-1). Club probeerde nog wel, maar zonder de dash van voor de rust en steeds moeizamer. En dan ook nog 0-2 na alweer defensief mistasten… ‘Een keerpunt?’ staat in het eindrapport van Hoefkens. Het resultaat is alvast geen keerpunt. Neen, Parker zal in maart in Lissabon niet meer geschiedenis schrijven dan Hoefkens.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
