Het kan voor het nieuw Oostends stadsbestuur niet snel genoeg gaan

Gillian Lowyck

Dat het spannende gemeenteraadsverkiezingen waren in Oostende kan je wel zeggen. Vandaag ligt er, meer dan een maand na zondag 14 oktober, een bestuursakkoord op tafel. Uniek in de Oostendse geschiedenis, want voor het eerst geschreven door vier partijen. Het telt 40 bladzijden en 356 ‘statements’.

Het bestuursakkoord is een ietwat vreemde mix van heel concrete stellingen (‘fietsen is weer toegelaten in het Leopoldpark’), erg ambitieuze plannen (de bouw van een nieuw museum met maritieme vleugel’) en vage doelstellingen (‘we willen de visserij een sterke toekomst geven’). Ja, er moet ook nog véél ‘onderzocht, bekeken, gestreefd naar…’ worden. Maar toekomstig burgemeester Bart Tommelein zei zelf al dat het veel is om te realiseren in zes jaar. Is de ‘vernieuwingscoalitie’ niet iets té ambitieus? En blijft het bestuursakkoord opzettelijk vaag op sommige punten om zoveel mogelijk Oostendenaars tevreden te stellen?

Tijd om het bestuursakkoord van 2013-2018 eens van onder het stof te halen. Veel van de zaken in dat document keren ook vandaag terug. Een maritiem museum, bijvoorbeeld. Of het kruispunt aan de Torhoutsesteenweg met de Elisabethlaan. Om maar te zeggen: een bestuur kan in zes jaar niet alles oplossen of realiseren.

Deze week sprak ik met iemand die na een tumultueuze periode verlangde naar wat ze omschreef als ‘platte kaas’. Gewoon, eens een week die echt doordeweeks is. Waarbij een stuutje met platte kaas voldoende is. Het is duidelijk dat onze kersverse burgemeester en schepenen absoluut niet verlangen naar zo’n simpel stuutje. Verandering en vernieuwing, het kan voor ons nieuw stadsbestuur niet snel genoeg gaan.