Het is niet zomaar een marathon, die coronastrijd

©ROBIN UTRECHT BELGA
©ROBIN UTRECHT BELGA
Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

Zelf heb ik me nog nooit aan een marathon gewaagd en de kans is heel gering dat het ooit gebeurt. Maar ik probeer mij voor te stellen wat het allemaal inhoudt, zo’n marathon lopen. Niemand waagt zich onvoorbereid aan zo’n onderneming. Er wordt maandenlang getraind om de fysieke conditie op peil te hebben, het parcours wordt verkend en bestudeerd en ook de mentale kracht van de atleet wordt op scherp gesteld. En dan moet het nog allemaal beginnen. Onderweg krijgt de atleet af te rekenen met stemmingswisselingen en energiedippen die van zo’n marathon een ware uitputtingsslag maken.

Ik moest eraan denken toen iemand stelde dat we die coronastrijd niet op een drafje zouden lopen, maar dat het een marathon zou worden. Een krachttoer om erdoor te raken. Dat is het, maar het is het maar voor de helft. Want anders dan een echte marathon, loopt dat gevecht met dat virus over een parcours dat we voorheen niet kenden en dat we vooraf niet hebben kunnen verkennen. Bovendien blijkt nu dat we dat uitgestippelde parcours geregeld moeten bijstellen en aanpassen. Het kan dus niet anders dan dat we zo af en toe in een echte dip verzeild raken.

We lopen een marathon waarvan we het parcours niet kennen

Ook nu weer, met de feestdagen voor de deur. We weten dat het lastig wordt, maar we weten ook waarom we voor een keertje in uiterste beperkte kring de eindejaarsdagen doorbrengen. We hoeven maar naar de verhalen van al wie in de ziekenhuizen werkt te luisteren en dan weten we het wel. Maar dat uitgerekend nu de cijfers van het aantal besmettingen weer gaat stijgen, brengt ons toch weer in een dipje. De marathon is lang nog niet gelopen, erger nog, het parcours wordt misschien nog maar eens omgeleid.

Hoe houden we het vol? Door het te doen, door vol te houden, er is immers geen alternatief. We moeten erdoor en we kunnen dat alleen maar door mekaar daarin te helpen en te ondersteunen. Niemand ontsnapt er aan, we zitten met zijn allen in hetzelfde schuitje. Niemand staat aan wal en al zeker niet de beste stuurlui. Roeien met de riemen die we hebben en vertrouwen op onze stuurmannen en -vrouwen. Het wordt beter, zeker als we dat zelf willen.

Reageren? Mail naar jan.gheysen@kw.be