Guust en de Begijnen

Schrijfster Ann De Craemer heeft een passie voor wandelen en fotografie. Elke week maakt ze in Tielt een beeld waarover ze haar gedachten deelt.

Het moet de smalste straat van Tielt zijn, en daarmee meteen ook het kleinste steegje van onze stad. Zo nauw is het dat je er amper met zijn tweeën naast elkaar kunt lopen en mekaar slechts moeizaam kunt kruisen. Dat laatste was voor mijn immer bezorgde vader reden tot ongerustheid toen ik thuis vertelde dat ik mijn foto voor de column van deze week in de Begijnestraat zou maken. ‘Jamaarja, ge moet dat niet ‘s avonds doen, hé’, zei hij. ‘Als je daar ne raren tegenkomt, kunt ge geen kant op.’ Ik moest lachen met de eeuwige doemscenario’s van papalief, maar hij heeft natuurlijk wel een punt. Dus welaan dan: ik toonde me een gehoorzame dochter en trok overdag met mijn fototoestel naar de Begijnestraat.

Achtergrond

Wie er weinig komt – en dat geldt voor veel Tieltenaren, denk ik – weet misschien niet eens dat dit steegje, dat aan één kant is opgesmukt met de luttele graffiti die onze stad rijk is, de ‘Begijnestraat’ heet. Vaak had ik me al afgevraagd waarom precies, en voor dit stukje ging ik op zoek naar de achtergrond van de benaming.

Richt er ‘s avonds gepaste verlichting op, zodat mensen minder bang zijn om deze doorsteek van Ieperstraat naar Kistestraat te nemen

De naam Begijnestraat komt op het Tielste stadsplan voor het eerst voor in 1918 en werd gekozen om te herinneren aan het begijnhof van ‘Sinte-Margriete in Bethlehem’, dat, zoals de naam aangeeft, werd opgericht onder impuls van gravin Margareta van Constantinopel (1244-1278). Meteen vormt zich in mijn fantasie een beeld van begijntjes die, getooid in zwarte gewaden en met witte kapjes op het hoofd, door de straten van onze stad lopen. Na de rebellie van het rebelse Gent tegen graaf Maximiliaan van Oostenrijk in 1491-1492 verdween het Begijnhof helaas. Het werd in de Bruggestraat ter hoogte van de huidige academie in 1494 opgevolgd door de Grauwzusters-Penitenten. Zij werden in 1798 dan weer door de Franse bezetter verdreven, zogenaamd omdat ze hun kloosterkleed niet wilden afzweren.

De graffiti die het anders grijzige en wat verwaarloosde steegje kleur geeft, heeft zijn beste tijd gehad. Vandaar mijn oproep: Stad Tielt, doe er iets aan! Ik heb meteen een voorstel: in augustus mocht het 17-jarige Tieltse talent Guust Mathys een rustzone van Pukkelpop opfleuren met zijn prachtige tekeningen. Laat Guust de muren van de Begijnestraat onder handen nemen. Laat hem ze opfleuren, zodat het veiligheidsgevoel er toeneemt. Richt er ‘s avonds gepaste verlichting op, zodat mensen minder bang zijn om deze doorsteek van Ieperstraat naar Kistestraat te nemen. Er is veel talent van Tieltse bodem, dus laten we alle kansen grijpen om dat aan het werk te zetten en onze stad mooier te maken.