Glazen eendjes

Schrijfster Ann De Craemer heeft een passie voor wandelen en fotografie. Elke week maakt ze in Tielt een beeld waarover ze haar gedachten deelt.

‘Oh, wat gezellig!’, dacht ik toen ik mijn blik naar boven richtte en twee sanseveria’s zag, met daarboven een XL-gloeilamp vol kerstlichtjes. ‘Kon ik daar maar eens naar binnen gluren om te zien wie er woont en hoe de rest van het appartement eruitziet.’

Excuus. Ik neem u in de maling, want appartement, sanseveria’s en lamp zijn de mijne. Maar zoveel mensen hebben me er al op gewezen dat ze het zo’n fijn zicht vonden, dat het me een goed idee leek om er deze week mijn column aan te wijden.

‘Je bent te vroeg!’, zei mijn beste vriendin toen ze de kerstverlichting zag. Welja, er is natuurlijk die ongeschreven regel dat je moet wachten met kerstversiering tot Sinterklaas op bezoek is geweest. Ik ben ongeduldig van aard, dus staat mijn kerstboom al in huis, maar ik luister naar mijn beste vriendin en zal wachten tot na 6 december om lichtjes, kerstballen en slingers in de boom te hangen.

Ik ben ongeduldig van aard, dus staat mijn kerstboom al in huis

Nog niet eens zo lang geleden vond ik dat hele kerstgedoe pure kitsch. Een kerstboom kwam er niet in huis. Lichtjes in en rond mijn boekenkast, dat mocht, maar meer niet. Het zal zijn dat je met ouder worden wat minder rebels bent en dus hou ik nu van kerstversiering. Ik versier mijn boom nooit met allemaal dezelfde ballen, maar, op geheel ouderwetse wijze, met ballen in allemaal verschillende kleuren. En o ja, er zitten ook vogels op de takken en er hangen glazen eendjes en spiegeltjes – maar eigenlijk mag ik niet te veel vertellen, want beslist volgt er een van de komende weken nog een foto van mijn boom.

Het mooiste aan Kerstmis is dat het om het feest van het licht gaat en daaraan hebben we allemaal behoefte tijdens deze donkere dagen. Laat de sint maar gauw zijn ronde doen. Dan kan ik niet alleen de kerstlamp laten glinsteren, maar ook de honderden lichtjes in boom en boekenkast.