Billy Buyse (26) en Paul Van Heuven (26) volgen vier maanden de zijderoute van Chengdu naar Istanbul. Ze ruilen het Kortrijkse vlas voor Chinese zijde. Hun terugkeer staat gepland tijdens de Warmste Week.
Tijdens een Sinksenweekend doe je al eens iets impulsiefs. Mijn vriend Paul en ik kochten twee eenrichtingstickets naar China. Zouden we wel uitleggen aan onze ouders. En aan onze werkgevers. Dat verliep beter dan verwacht. Merci voor wie dat uitvond: verlof zonder wedde.
Ik weet al even dat reizen ons ding is. Van Paul (28), mijn vriend met wie ik samenwoon op de Grote Markt in Kortrijk, en ikzelf, Billy (26). Zeker Paul slaagt er niet in om ook maar één dag van zijn vakantie in België te spenderen. Niet thuis te houden, mijn vent! Citytrippen in New York, roadtrippen van Toronto naar Chicago, dansen in Cuba, verwondering in Jordanië, relaxen in de Filipijnen, hiken in Lapland… Maar het mocht nog straffer. Vier maanden ineens.
Inpakken is niet simpel: we trekken van 35 graden naar het vriespunt
Maar kijk, op een Sinksenweekend in Kortrijk dagdroom je al eens. Al enkele zomers wilden we richting Oezbekistan en Kirgizië trekken. Oezbekistan voor de cultuur: Bukhara en Samarkand zijn prachtige steden op de Zijderoute. Ze waren niet alleen belangrijke handelscentra, vandaag herbergen ze aanzienlijke historische restanten uit deze periode zoals het Mausoleum van Timur, Registan Square, Khiva, een dorp dat nog altijd bazaars organiseert net als in de elfde eeuw… Kirgizië voor de natuur: het helderblauwe bergmeer Son-Köl, de hoge bergpassen van onder meer Fergana Valley… Maar tijdens juli en augustus is het in Centraal-Azië boven de 40 graden. We wilden eigenlijk pas starten in september.
Gelukkig kregen we de steun van onze werkgevers. We konden vier maanden het Kortrijkse vlas voor de Aziatische zijde ruilen: de zogenaamde Zijderoute van Chengdu, nabij Xi’an, naar Istanbul. Of zoals ze het begin het tweede millennium noemden: van Xi’An naar Konstantinopel.
Hopend op dezelfde sfeer als bovenstaande twee landen trokken we al tussen Kerst en Nieuw voor een weekje naar Jordanië, ook een belangrijk knooppunt op de Zijderoute. En kijk, nu staan we klaar voor the big real thing.
Het epistel rond onze Chinese visa bespaar ik jullie. Alleen dit: elke stap in China moest gepland zijn. Of No visa, my fliend… ! De eerste maand trekken we van het centrum van China naar de grens in het westen, naar Kazachstan, het land van Borat. Daar blijven we slechts een week. Vervolgens willen we met onze eigen karavaan de Pamir Highway, een prachtige route doorheen de berglandschappen van Zuid-West-Tadzjikistan naar Noord-Oost-Kirgizië, afreizen. En dan naar Oezbekistan… En dan… Neen, dat zien we dan wel weer. We weten alleen dat we, clap for the climate, zoveel mogelijk ter land en ter zee en zo min mogelijk in de lucht gaan reizen. En dat we eind december moeten terug zijn voor het trouwfeest van mijn zus Julia. Met een Australiër trouwens, die kent ook wat van exotische avonturen. Verdorie, ik heb nog geen outfit voor hun trouwfeest… Loes zorgt voor onze flat en onze kat, Dino. We gaan inpakken. Niet simpel, we trekken van 35 graden naar het vriespunt. Maar één zaak is zeker: we arriveren eind december midden de Warmste Week in Kortrijk. Kijk, wij brengen zijde mee en gaan het dan ruilen voor het Kortrijkse vlas. Voor de Warmste Week. De Walmste Week! Met jullie steun, misschien wel. Tot volgende week!
Billy en Paul
Van vlas naar zijde
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier