Eliot Lietaer, de atypische West-Vlaming

Tom Vandenbussche

9 februari 2015, 12:22 Bijgewerkt op: 26 november 2020, 21:49

Het viel buiten de mazen van het Belgische medianet, de negende plaats van Eliot Lietaer in het eindklassement van de Ster van Bessèges. Er werd gesproken over de ritzeges van de Belgische sprinters en ook de voorjaarsrenners kwamen in hun voorbereiding naar het openingsweekend al aan bod. Over de 24-jarige vierdejaarsprof uit Zwevegem wordt gezwegen. Logisch, want Lietaer is een atypische (West-)Vlaming.

Voorbeelden van West-Vlaamse renners, die talent tonen voor het betere klimwerk, zijn er nochtans wel. In het recente verleden hadden we onder meer Steve Bekaert en Klaas Sys. Beiden zijn intussen gestopt. Eliot Lietaer is ook zo’n renner die vlot bergop rijdt en de voorkeur geeft aan (buitenlandse) rittenkoersen in het midden- of hooggebergte. Kortom, een atypische (West-)Vlaming.

Dat de voormalige 800 en 1500 meter-loper zijn seizoen met een mooie ereplaats begint, komt niet uit de lucht gevallen. In zijn eerste twee seizoenen bij de profs had de Zwevegemnaar van Topsport Vlaanderen-Baloise het nochtans moeilijk om een keuze te maken. Met als resultaat dat hij het Vlaamse voorjaar combineerde met de Waalse heuvelklassiekers en zo niet tot zijn recht kwam in meerdaagse rittenkoersen over geaccidenteerd terrein. De gecompliceerde sleutelbeenbreuk in 2013 maakte er alleen een extra verloren jaar van.

Eliot Lietaer, de atypische West-Vlaming — © KRANT VAN WEST-VLAANDEREN

2014 luidde de ommekeer in. Lietaer koos resoluut voor het buitenlandse rondewerk en imponeerde – zij het voor de Belgische media onopgemerkt – met een achtste plaats in de bergachtige Ronde van Slovenië – sinds enkele jaren geen niemendalletje meer – en verdere ereplaatsen in rittenkoersen als de Ronde van Noorwegen, de Ruta del Sol en de Ronde van Denemarken. Bovendien was er zijn eerste profzege. In de Boucles de la Mayenne liet hij op de steile flanken van Montaigu niemand minder dan ploegmaat Tom Van Asbroeck achter zich. Het bezorgde hem alleen maar nog meer zelfvertrouwen om op dezelfde weg – investeren in jezelf, noemen ze zoiets – voort te werken.

Overwinteren in Andalousië

Afgelopen winter trok het gewezen jeugdproduct van de Molenspurters uit Meulebeke – waarvoor hij in 2006 zes maanden na zijn debuut meteen de Beker van België-manche voor nieuwelingen in Heist-op-den-Goor won – meerdere keren naar Spanje. Om niet in het vlakke Vlaanderen te trainen, maar wel kilometers te malen in het bergachtige Andalousië, waar hij in de buurt van Marbella bij vrienden kan logeren. Beklimmingen tot 1.400 meter hoogte. De hele maand december beulde hij er zichzelf af. Op oudejaarsdag tweette hij een foto van zijn vermogensmeter, met de tekst: a good one to finish 2014. In tekstbericht: zes uur getraind aan 274 watt gemiddeld. In januari volgde de ploegstage in de streek van Benidorm: 1.200 km en 21.000 hoogtemeters in 10 dagen. Het werk loonde, nu al.

Van 18 tot en met 22 februari is Lietaer aan de slag in de Ruta del Sol. Het wordt een wedstrijd om naar uit te kijken. Na een rustige opener op dag één wacht in de tweede rit naar Lucena in volle finale de Alto de la Primera Cruz, een drie km lange klim van derde categorie. De perfecte opwarmer voor daags nadien als de aankomst bovenop de Alto de Hazas Llanas (1.689m) is getrokken. Op deze klim won Chris Horner een bergrit in de Vuelta van 2013. En als dat nog niet voldoende is, rest de renners op dag vier nog een tweede aankomst bergop in Jaen: Alto de las Allanadas, 1.018 meter hoog. In de laatste 3,8 km gaat het maar liefst 440 meter omhoog. De slotrit naar Alhaurin de la Torre zal geen grote verschillen meer opleveren, maar ook in deze etappe loopt de slotkilometer stevig omhoog. Een wedstrijd om naar uit te kijken. En zeker voor Lietaer. Hij mag er de degens kruisen met Alberto Contador, Chris Froome, Nairo Quintana, Bauke Mollema, Fränk Schleck, Jurgen Van den Broeck, Romain Bardet en vele anderen.

Tegen Kwiatkowski en Sagan

Even terug naar mei 2008. De koninginnenrit in de Vredeskoers voor juniores voert de renners door de Tsjechische heuvels naar Terezin, waar de renners vier plaatselijke rondes met daarin telkens een klim van twee en vijf km voorgeschoteld krijgen. Stevige kost en dus spek naar de bek van topfavorieten Michael Kwiatkowski en Peter Sagan. Die worden echter in hun hemd gezet door een West-Vlaming. Zijn naam: Eliot Lietaer, die solo wint voor Kwiatkowski, Sagan, Thibaut Pinot, Guillaume Van Keirsbulck en co.

Om met de woorden van Lietaers ploegleider Hans De Clercq te eindigen: “Geloof me, van Eliot zullen we nog dingen zien waar we van zullen verschieten.”