Als nieuw parlementslid schrik ik er nog steeds van hoe traag de tandwielen van de politieke machine kunnen draaien en met verloop van tijd elk idee genadeloos kunnen vermalen. Vader Eyskens leerde ons al dat een politiek compromis van een prachtig paard een scheve dromedaris maakt. Paarden en dromedarissen zijn echter niet mijn favoriete middelen van transport.
Mijn absolute voorkeur gaat naar de fiets. Daar kan ik uren op zitten. Nuja, zitten is niet echt het juiste woord. Koersen, dat klinkt al beter. Want het moet vooruitgaan. Kop in de wind en stampen. De meeste wind vang je als je naar de kust gaat, de noordwestenwind kan pijn doen, maar ze geeft wel zuurstof. Als het écht snel moet gaan, neem je toch best de wagen. Een sportwagen als het kan. Maar hier blaast er een veel meer vernietigende kracht. Namelijk die van zij die niet willen. De kracht van de inertie en de nimby’s, van de weigering en de passiviteit. Die is gevaarlijker want ze ontmoedigt.
“Hier blaast er een veel meer vernietigende kracht. Namelijk die van zij die niet willen”
Twee voorbeelden : het BAM-tracé en de N8/A19. Iedereen kent het verkeersinfarct, maar vanaf het eerste idee tot de eerste spade lijkt het een eindeloos conflict.
Het BAM-tracé is wat ver van ons West-Vlaams bed, maar de N8/A19 is een ander paar mouwen. De verbinding tussen Ieper en de kust moet beter. Anders zal Ieper, samen met de mooie Westhoek, blijven stilstaan en achteruitgaan : jonge gezinnen vluchten er weg, samen met industrie, en werkgelegenheid..
Wie vandaag die weg neemt, passeert door kleine dorpskernen en moet laveren tussen zwaar internationaal verkeer, fietsers, kustbezoekers, tractoren en dies meer. Iedereen die langs daar moet, verliest er tijd en goesting. De Westhoek verliest er groei en vooruitgang. De Westhoek valt uit het peloton. Wachten op de bezemwagen?
Winston Churchill vond dat Ieper na de Grote Oorlog een grote ruïne moest blijven. 100 Jaar later zijn er blijkbaar nog steeds mensen die denken dat Ieper dat lot beschoren moet zijn.
Omgekeerd mogen we ook niet doorslaan. De infrastructuur eisen van grootsteden is weinig heilzaam en zou het unieke karakter van onze mooie streek vervuilen, waar mensen uit alle windstreken vandaan komen om onze Westhoek te bewonderen.
Wat we moeten willen, is een oplossing op mensenmaat. Ten koste van weinig, ten bate van iedereen. De studies zijn gemaakt, de feiten en plannen liggen op tafel. Nu is de tijd gekomen om te kiezen, te beslissen, vooruit te gaan. Het heeft lang genoeg geduurd. Als het moet, trek ik wel de kop, tegen wat wind in. Zo heb ik het immers graag.
Jan Vercammen, Kamerlid N-VA
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier