Waar had jij voor het eerst ooit deze krant in handen? Weet je dat nog? Van mij moet het een goeie 30 jaar geleden zijn, bij pepe en meme thuis. In de keuken, op de salontafel, bij de doos met spekken… De Weekbode was daar altijd ergens te vinden.
Iedereen die er binnenkwam, nam de krant wel eens in handen. Kinderen, kleinkinderen, familie of buren… Iedereen zocht en vond dan ongetwijfeld een pagina met een bekend gezicht. Een oude klasgenoot met een nieuwe baby. Een bevriend koppel, trots in trouwkostuum. Een verre kennis die jammer genoeg net geen 100 werd.
Al generaties lang volgt deze krant het leven onder de kerktoren. Meer nog, deze ‘gazet’ en zijn vele trouwe medewerkers maken deel uit van dat leven. Want hoe je KW ook noemt, en hoe je het ook draait of keert: deze krant is verweven met West-Vlaanderen. We gaan letterlijk al eeuwen mee en we willen er nog vele jaren bijdoen…
En daarom sturen wij nu onze koers wat bij. We verscherpen ons DNA en schuiven weer wat meer op naar die kerktoren. Want de verhalen die daar te rapen vallen, zijn de mensen nog lang niet beu. Integendeel.
“Hoe je het ook draait of keert: deze krant is verweven met West-Vlaanderen”
We zullen niet meer elke week een magazine maken, maar de lokale krant maken we voortaan wel dikker. Nóg dikker. Bij KW vond je al het meeste nieuws uit je stad of gemeente, je zal er nu nóg meer vinden.
We worden zo mogelijk dus nog West-Vlaamser. En we zijn daar preus op. Dat ga je ook blijven voelen in onze provinciale krant, De Krant van West-Vlaanderen. Samen met de dikkere lokale editie vormt het een papieren pakket dat jullie ongetwijfeld zal boeien. We maken ons sterk dat we met deze aanpak weer een generatie verder kunnen…
Net deze week staat mijn pepe op een Koekelaarse pagina in deze krant. Met zijn 97 jaar net geen 100 geworden…
We zullen je heel hard missen, pepe. En merci voor alle spekken!
Reageren? bart.casteleyn@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
