De Kerk van de toekomst

Cijfers over het aantal doopsels in West-Vlaanderen? Kregen we niet. Aantal communicanten? Geven ze niet. Een interview met een nieuwe, jonge priester? Mocht niet.

We waren al wat gewoon van het bisdom in Brugge, maar deze week viel hun communicatie ons toch weer hard tegen. Een reactie op het tv-programma Godvergeten? ‘We sturen geen persbericht en de bisschop geeft nu geen interviews.’ Komen er veel vragen van West-Vlamingen om zich te laten ontdopen? ‘Een aantal.’

Ik heb een welgemeende boodschap voor het bisdom: het is 2023, gooi die deuren eens open zeg. Je kan op veel manieren aan crisiscommunicatie doen, maar zwijgen is geen optie. Een tekst op je eigen website zetten, is goed, maar niet goed genoeg. Een jaarrapport maken is oké, maar we verwachten meer. De Kerk van de toekomst mag een toegankelijke Kerk zijn. Toch?

Daar zal het instituut mee moeten leren leven: dit litteken kan niet verborgen worden

“Ik ben geen priester geworden om dit te moeten opkuisen.” Johan Bonny onderbrak deze week wel even de onder collega’s afgesproken radiostilte. De West-Vlaamse bisschop van Antwerpen gaf aan dat het allemaal niet zo fijn is voor zijn generatie. Het zal ongetwijfeld wel zijn. Maar wat in het verleden gebeurde, was ook niet zo fijn.

De Kerk wil deze pikzwarte bladzijde omdraaien. En dat begrijpen we. Maar in deze zaak staan de slachtoffers centraal. Tot in de eeuwigheid mogen zij hun verhaal doen, als zij dat willen – die arme mensen hebben lang genoeg gezwegen. Daar zal het instituut mee moeten leren leven: dit litteken kan niet verborgen worden.

“Boos en beschaamd”, zo voelt onze bisschop Lode Aerts zich. Dat kunnen we lezen op zijn website. We geloven hem oprecht, maar we zouden het hem graag horen vertellen. We willen hem ook de vragen stellen waar veel gelovigen nu mee kampen.

We houden alvast twee pagina’s vrij in de krant van 29 september. Dan zijn de vier afleveringen van Godvergeten achter de rug, dan mogen de deuren van de Kerk wat ons betreft voorgoed open.