Sinds een depressie me helemaal knock-out sloeg – gitzwarte gedachten tijdens een nochtans hemelsblauwe zomer – kreeg ik moeite met datgene waaraan ik mijn vrije tijd altijd het liefst heb besteed: lezen. Ook toen de depressie overwonnen was, kon ik me niet concentreren.
Mijn psychiater vertelde me dat dat gek genoeg het laatste is wat terugkomt na een depressie: energie voor de hobby’s van vroeger. Want inspanning kost ook energie. Daarvan raakt je reservoir nadat je zo diep hebt gezeten slechts langzaam weer gevuld.
Onrust
Onrust was wat me het meest parten speelde bij het opnieuw ‘leren lezen’. Steeds opnieuw begon ik in het rond te lopen of andere dingen te doen. De hittegolf van vorige maand bleek mijn redding: je kon niets anders doen dan stilzitten, en voorwaar: ik las twee boeken uit op één week tijd.
Ik kan u zeggen dat dat van mij de gelukkigste mens ter wereld heeft gemaakt. Eindelijk werd ik weer volledig mezelf.
Vakantieboeken? Eigenlijk is elk boek een vakantie, een reis op zich
Tijdens de zomer wordt er meer gelezen dan anders. ‘Vakantieboeken’, hoor je dan zeggen, maar eigenlijk is elk boek een vakantie. Steeds meer mensen nemen het vliegtuig op zoek naar plekken en ervaringen die hun alledaagse beleving overstijgen, maar boeken brengen je naar plekken waar je niet eerder was en misschien nooit zult komen.
Lezen verruimt je horizon, net zoals reizen dat doet. Wie reist, is deel van het landschap, maar wie leest, cirkelt er als een alziende drone boven.
Overstijgen
Lezen doet de mens zichzelf overstijgen. Ons bestaan is ondraaglijk licht, want geen van onze daden kunnen we uitwissen en overschrijven. Een boek echter is de gom die dat mogelijk maakt: wanneer we lezen, mogen we worden wie we wel of niet willen zijn.
De lezer zoekt en verliest zichzelf voortdurend, en net dat kwijtraken is het allermooiste, want in de overgave ligt de ware climax van het leesgenot. En nu? Nu ga ik stoppen met schrijven en mijn boek weer openslaan.
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
