Applaus

Schrijfster Ann De Craemer heeft een passie voor wandelen en fotografie. Elke week maakt ze in Tielt een beeld waarover ze haar gedachten deelt.

Ik zag grijze stippen op de stoep en dacht dat het een afdruk was van iemand met natte schoenzolen. Nu ik beter kijk, vraag ik me af of dat wel zo is. Gaat het niet om een afdruk van een schoen die net door cement is gelopen en daarna over de stoep?

Tegendraads. Aan dat woord dacht ik toen ik de voetafdruk zag. De geelgroene pijl wijst naar rechts. De voet stapt naar links. Ik heb in mijn leven vaak te horen gekregen dat ik tegendraads ben. Ik antwoord dan wel eens lachend dat ik tegendraads ben geboren: de gynaecoloog moest een zuiger op mijn hoofd plaatsen omdat ik kennelijk besloten had dat ik liever nog wat binnen wilde blijven.

Tegendraads, dat moeten we anders zien dan alleen maar ‘moeilijk’

‘Tegendraads’ is in West-Vlaanderen een woord dat vooral negatieve connotaties heeft. Het lijkt hier wel synoniem met ‘moeilijk zijn’. Dat ligt wat aan de West-Vlaamse mentaliteit, die ik koester maar waarvan sommige eigenschappen me ook ergeren. Zoals: ‘zwijgt en doe voort’ en ‘doe maar gewoon, dan zijt ge al gek genoeg’. Die instelling heeft van ons de harde werkers gemaakt die we zijn, maar leidt er tegelijk toe dat we ons vaak onterecht klein voelen. Moeten we niet doen. Is nergens voor nodig. En tegendraads, dat moeten we anders zien dan alleen maar ‘moeilijk’. Wie tegen de stroom in zwemt, ziet meer dan wie alleen maar de stroom volgt. En wie de andere kant opgaat, beleeft meer dan wie de platgetreden paden volgt.

Het doet me eigenlijk wel denken aan ons huidige stadsbestuur. Ze wilden het klassieke pad volgen dat in deze stad helaas al te vaak gevolgd is met de Collegesite: hoe meer beton, hoe meer geld, hoe meer vreugde. Het is hoopgevend dat ik onlangs las dat ze toch voor meer groen zullen kiezen. Applaus daarvoor. Het is niet mijn bestuur, maar als het goed is, moet je het ook zeggen.