Ann-Sophie Duyck is geen eendagsvlieg

Verbazing alom in wielerland, gisteren in Ponferrada. Zelfs de Belgische delegatie zal zich zeker even in de wang geknepen hebben. Ann-Sophie Duyck behaalde een vijfde plaats op het WK tijdrijden voor dames elite en dat hadden weinigen verwacht. De toekomst oogt plots weer mooi voor het dameswielrennen, want we mogen ervan uitgaan dat Duyck geen eendagsvlieg is.

Ann-Sophie Duyck vond pas heel laat – op haar 22ste – de weg naar het wielerpeloton, maar juist daardoor legde ze in haar jeugdjaren onbewust de basis voor haar huidige succes. Als leerlinge sport-wetenschappen aan het Vrij Handels- en Sportinstituut in Brugge onderwierp ze haar lichaam aan verschillende sporttakken, gaande van toestelturnen tot handbal. Buiten de schooluren deed ze aan atletiek. Niet helemaal onverdienstelijk, want op de Vlaamse schoolkampioenschappen veldlopen was ze steevast een toptienklant.

In april 2011 liet Ann-Sophie voor het eerst van zich horen. Op de provinciale tijdritkampioenschappen van West-Vlaanderen, traditiegetrouw in Baliebrugge bij Ruddervoorde, veroverde ze het goud voor Sanne Bamelis en Sarah Inghelbrecht. Het leverde haar een contract op bij de damesploeg van Lotto-Belisol, waar ze twee jaar deel van uitmaakte. De voorbije twee jaar voegde ze er nog twee provinciale titels aan toe. Nadat ze in 2012 al eens Belgisch tijdritbrons had behaald, was het dit jaar in Hooglede-Gits eindelijk raak. Ann-Sophie versloeg onder meer Liesbet De Vocht en mocht voor het eerst in haar wielercarrière de driekleur omgorden. Bij Lotto-Belisol kreeg ze ook de kans om deel te nemen aan de Ronde van Italië. Schitteren deed ze er niet, maar stilaan werd ze de renster die ze nu is.

Bij Lotto-Belisol was afgelopen winter niet meer welkom. Ann-Sophie verkaste naar Autoglas Wetteren, begon aan haar derde seizoen met een VDAB-statuut, liet zich omkaderen met de best denkbare entourage en had met vriend en ex-profwielrenner Casper van der Meer de perfecte mentor in eigen huis. De West-Vlaamse en Belgische titel waren het laatste opstapje naar een uitstekende zomer, bekroond met winst in de Erondegemse Pijl – jawel, ook in wegwedstrijden kan Ann-Sophie uit de voeten – en een tijdritzege in de Franse Trophée d’Or-Féminin. De knappe vierde stek in de sterk bezette Chrono Champenois was het laatste duwtje in de rug. Het WK in Ponferrada was de verdiende kers op de taart.

Neen, Ann-Sophie Duyck is geen eendagsvlieg. Daarvoor is ze veel te enthousiast en gemotiveerd. In het interview met Sporza na afloop van haar regenboograce verklaarde ze meteen dat er nog enkele procentjes bijgeschaafd kunnen worden. De vermogenswaarden kunnen nog wat stijgen, het materiaal kan misschien nog wat beter gemaakt worden en sowieso zal ook haar opgedane ervaring voor dat tikkeltje extra progressie zorgen. Het Belgische dameswielrennen mag in haar handjes wrijven: met Ann-Sophie Duyck zitten we op tijdritvlak weer goed voor enkele jaren. (TVB)