Een hondje, zo groot als een maltezer, gedumpt in een kattentransportbakje langs een baan. Ik zucht diep en schud mijn hoofd als ik het verontrustende verhaal hoor. Wanneer ik het hondje bezoek in dierenasiel Poezewoef, kan ik het nog minder vatten. Het bakje waarin het diertje werd gedumpt is klein, te klein. En het hondje? Dat is angstig en weet met moeite waar lopen. Stress, enthousiasme, angst…? Ik weet het niet. Misschien een beetje van alles? Haar vacht is ernstig verwaarloosd en hangt helemaal in klitten. Een grondige trimbeurt verlost haar van de pijnlijke knobbels tot op haar huid.
Wie doet nu zoiets? Een dier hebben is een verantwoordelijkheid hebben. Een dier hebben kost geld. En een dier heb je niet voor enkele dagen, maar voor jaren. Een huisdier hebben is niet iets dat je even kan proberen. Kan je er niet meer voor zorgen, ga dan op zoek naar een nieuw warm nest of stap naar het dierenasiel. Ga het niet dumpen als een stuk vuil dat je kwijt wil.
Ten huize Bailliu-Decrock hebben we een pittige hond van bijna dertien jaar rondlopen. Haar leeftijd begint haar parten te spelen: reuma, cataract… Gezien haar leeftijd zien we al eens iets door de vingers, en sinds onze zoon in huis rondhuppelt, is het elke dag dolle pret. De hond is zijn beste maatje (en natuurlijk ook het onze). Dat gaat van een koekje delen, tot paardje spelen en dagelijks 10.000 kusjes en knuffels geven. We zorgen ervoor dat ons dametje op haar oude dag als God in Frankrijk kan leven, zoals het hoort.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier