24 maart: Huisgenotendag

Talitha Dehaene

Van Dag van het Naakt Tuinieren tot Knuffel je Kat Dag. Je kan het zo gek niet bedenken, of er is een dag aan gewijd. Journaliste Talitha Dehaene (29) pikt er elke week eentje uit.

Het fenomeen van co-housing, oftewel samenwonen in een huis of appartement met andere mensen, is in de meeste steden inmiddels de normaalste zaak van de wereld. Toen ik in Amsterdam studeerde, heb ik ook een tijd met huisgenoten samengewoond. In mijn eerste jaar deelde ik een studentenkot, maar omdat die doorgaans écht erbarmelijk zijn (denk: 500 euro per maand voor een veredelde bezemkast met enkel glas), besloot ik al snel om aan co-housing te doen.

Mijn huisgenoot liet met gemak drie weken lang de vieze vaat in haar kamer staan

Zo deelde ik bijvoorbeeld anderhalf jaar lang een naar Amsterdamse standaarden enorm appartement met twee jonge, werkende vrouwen. Nu betekent samenwonen met mensen die niet je gezin of levenspartner zijn wel dat je niet zomaar met ongewassen haar en niet al te fris meer ruikende pyjama in de zetel kan ploffen. Helaas ben ik het soort persoon dat graag op die manier in haar eigen huis rondhangt (sorry, verloofde). Met huisgenoten heb je toch altijd een beetje het gevoel alsof je je best moet doen en niet gewoon op je gemak thuis bent, dus spendeerde ik het grootste deel van mijn tijd in mijn eigen kamer. (Verder ben ik een zeer gezellig mens hoor, echt waar.)

Bovendien konden beide vrouwen het niet goed met elkaar vinden. De ene was een gestructureerd pietje-precies, de andere een nonchalante hippie. Huisgenoot 1 zat op het randje van smetvrees en kon niet koken zonder eerst de hele keuken schoon te maken, huisgenoot 2 liet met gemak drie weken lang de vieze vaat in haar kamer staan. Ik ben, euh, gewoon normaal en val tussen die twee extremen in. En dus was ik de persoon bij wie ze uitgebreid kwamen klagen over de ander na het zoveelste schreeuwwedstrijdje.

Dus nee, dat samenwonen met huisgenoten is niet altijd een pretje. Anno 2021 kan je als starter echter bijna niet anders meer dan een huis en dus ook een deel van je leven delen met anderen, want alleen wonen in de stad, is praktisch onbetaalbaar geworden. Het zorgt er wel voor dat ik inmiddels bijna met vreugde elke maand de hypotheek op ons huis betaal. Ik besef namelijk ten volle hoe zot het is dat ik nu een eigen huis heb, waarin ik elke dag zo ongewassen en onpresentabel als ik wil, kan rondhangen. Héérlijk. (Al denkt mijn verloofde daar wellicht anders over.)