Op 5 juli 2019 kwam Dylan Lommens in Heestert om het leven nadat hij met zijn brommer frontaal in botsing kwam met een automobilist. Zondag maken familie en vrienden als eerbetoon een rondrit voor Dylan. “De rechtszaak? Neen, dit weekend staat in het teken van herdenking, dan willen we die miserie even vergeten.”
Je kind verliezen, voor een ouder grenst dat aan je grootste nachtmerrie. Vorig jaar werd die boze droom voor Waarmaardenaar Steven Lommens en zijn vrouw Cynthia Verdonck, de papa en plusmama van Dylan, helaas de harde realiteit. Op 5 juli, omstreeks middernacht, werd hun 17-jarige zoon frontaal aangereden nadat deze op de terugweg was van zijn eerste dag als jobstudent bij Schenker in Zwevegem. Dylan overleed ter plaatste, zijn brommer – veertig meter verder gekatapulteerd – was door de klap in drie stukken gebroken. Een jaar later is het verdriet nog even vers, en is de woede nog niet weggeëbd. Gerechtigheid, dat is wat de familie nog steeds wilt.
“Ik was op de baan toen het gebeurde”, vertelt Steven, die vrachtwagenchauffeur is. “Mijn dochter was als eerste ter plaatste, samen met haar moeder. Toen ik het nieuws hoorde, stortte mijn wereld in. Ik heb me samen met een maat van mij, een brandweerman, meteen naar Heestert gehaast.”
Verkeerde kant
“De teneur daar was dat Dylan op de verkeerde kant van de weg reed, en dat het ongeluk zijn schuld was. De politie en de kranten baseerden zich louter op de getuigenis van de chauffeur. Die man gaat vrolijk verder met zijn leven, Dylan niet. Hij krijgt geen tweede kans meer (verbetert zich, red.), hij hád geen enkele kans.”
Zondag willen we de miserie even vergeten en samen met Dylans vrienden rouwen
Stevens stem stokt. Na een korte aarzeling vertelt hij geëmotioneerd verder. Zo ook allerhande details over de rechtszaak tegen de chauffeur, die volgende week op de rol van de politierechtbank verschijnt. Maar het mag niet in de krant. “Het zou de herdenkingsdag van Dylan in de schaduw stellen. Té zwart maken. Dat willen we niet. Zondag willen we de miserie even vergeten, en samen met Dylans vrienden rouwen.”
En dat zijn er een heleboel. Meer dan driehonderd, om precies te zijn. Allen zijn ze op een of andere manier verbonden aan ‘Dylan’s Club’, een dax- en brommerclub die stiefzus Lesley-Ann een week na Dylans overlijden heeft opgericht. Het clubhuis kreeg een plek in het hart van het ouderlijke huis in Waarmaarde: een ruimte pal naast de slaapkamer van Dylan, en een waarin hij altijd naar hartenlust had kunnen rotzooien met zijn brommers.
Als eerbetoon hadden 300 motoren op zondag de hele dag moeten brommen op de ‘Ride for Dylan’, maar corona strooide roet in het eten.
Kaarsen en bloemen
“Maar aan annuleren hebben we nooit gedacht”, is plusmama Cynthia stellig. “Zondag doen we het gewoon met minder, een beetje intiemer, wat ook heel mooi is. ‘s Middags eten we in het clubhuis Aiki Noodles, dat was Dylans lievelingseten (lacht). Daarna trekken we met z’n allen naar de plaats van het ongeluk, waar we kaarsen en bloemen bij zijn herdenkingssteen zullen leggen.”
“Als de burgemeester van Avelgem haar fiat geeft, zal de volgende stop Spikkerelle zijn”, vult Steven aan. “Dylan ging er altijd graag naartoe, naar Jeugdhuis Krak. We gaan er ballonnen laten opstijgen, rode, (Dylans lievelingskleur, red.) met zijn naam op. Orroir, een Waals plaatsje hier net over de grens, is de eindhalte. Cynthia’s vader heeft er een café, en er komt ook een mobiel frietkot langs. We zullen er klinken en drinken op Dylan. Opdat hij nooit zal worden vergeten.” (JS)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier