“We liggen er nog altijd wakker van”

Debby Vanfleteren (links) en Justine Van den Heede bij de plaats waar ze het slachtoffer aantroffen. © TOGH
Redactie KW

Justine Van den Heede en Debby Vanfleteren twijfelden geen moment toen ze Eliane Cardinael in de gracht van de Frezenbergstraat zagen liggen na een aanrijding met vluchtmisdrijf. Met alles wat ze hadden, probeerden ze de 71-jarige vrouw te reanimeren, maar tevergeefs. Ondertussen is de dader, die in dezelfde straat woont als Eliane en Justine, alweer vrij onder voorwaarden.

Eliane Cardinael bezocht afgelopen zaterdag haar zieke zoon, die in het psychiatrisch ziekenhuis Heilig Hart in Ieper verblijft. “Ze gaat hem elke week bezoeken op woensdag en zaterdag, met de fiets”, vertelt weduwnaar Joaquin Rejon Santiago. “Doorgaans komt ze ‘s avonds rond 21.30 uur thuis, maar die avond was ze later dan normaal en ik zag plots zwaailichten in de straat…”

Eliane was niet ver van haar woning aangereden in de Frezenbergstraat, de straat waar ook de C-parking van Bellewaerde ligt. “Omstreeks 21.45 uur hoorde ik de klap”, zegt Pascal Ruyssen, die bij de plaats van het ongeval woont. “Het is echter pas toen mijn vrouw een vijftiental minuten later thuiskwam dat we zagen dat er iets gebeurd was. Een eerste wagen die we probeerden tegen te houden reed door, maar meteen erna stopten Justine en Debby. Ze sprongen uit de wagen om die vrouw te helpen terwijl ik de hulpdiensten belde.”

Zorgkundige

Justine Van den Heede (23) woont ook in de Frezenbergstraat. Samen met haar goeie vriendin Debby Vanfleteren en hun vrienden was ze net vertrokken om uit te gaan. “We zagen Pascal, die met een zaklamp in de weer was. Hij zei dat er een ongeluk gebeurd was”, vertelt Justine. “Aangezien ik als zorgkundige in het woonzorgcentrum in Passendale werk, ken ik wel iets van eerste hulp, dus meteen zetten we de auto aan de kant en gingen we op zoek naar het slachtoffer.”

Ze vonden Eliane bewusteloos in de gracht op een twintigtal meter van haar fiets. “Het moet een harde klap geweest zijn”, vertelt Justine. “We begonnen met hartmassage, want ze had geen hartslag meer. Ondertussen haalden onze partners een dekentje uit de auto om haar warm te houden. Na een tijdje nam Debby van mij over. Een kwartier lang probeerden we haar te reanimeren, tot de hulpdiensten arriveerden.”

Toen we bezig waren met de reanimatie, hadden we nog goeie hoop

Justine en Debby moeten nog altijd bekomen van die zaterdagnacht. “Het was de eerste keer dat we iemand moesten reanimeren”, zegt Justine. “Sindsdien hebben we nog niet goed kunnen slapen. Je ligt er toch wakker van.”

“Als ik ‘s nachts mijn ogen sluit, zie ik nog steeds die vrouw liggen”, pikt Debby in. “Het eerste moment besef je niet wat je meemaakt door de adrenaline, maar eenmaal we thuiskwamen, kregen we toch een klop van de hamer. Vooral het feit dat we haar niet konden redden, blijft knagen. Toen we bezig waren met de reanimatie, hadden we nog goeie hoop. Thuis maakten we al plannen om haar te gaan bezoeken in het ziekenhuis.”

EHBO

De vrouw overleed in het ziekenhuis aan haar verwondingen. Toch is het knap dat de twee vriendinnen het initiatief namen om eerste hulp toe te dienen. “Zo zie je maar hoe belangrijk het is om een EHBO-cursus te volgen. Onze partners hebben veel geholpen, onder andere door het lichaam naar de ziekenwagen te dragen, maar van reanimeren kennen zij niets.”

Op de plaats van het ongeval werden al bloemen neergelegd.
Op de plaats van het ongeval werden al bloemen neergelegd.© TOGH

Hoewel de reanimatie niet mocht baten, kregen Justine en Debby een pluim van de hulpdiensten. “Hadden wij niet met reanimatie begonnen, dan hadden zij helemaal niets meer kunnen doen.” Ondertussen was Joaquin, de man van Eliane, ook bij de plaats van het ongeval aangekomen. “Onze partners hebben hem opgevangen, maar hij leek het nog niet echt te beseffen.”

Al 20 jaar in Zonnebeke

Enkele dagen na de feiten is het slechte nieuws wel al doorgedrongen. “We wonen al 20 jaar in Zonnebeke”, zegt Joaquin, die Spaanse roots heeft. “Samen hebben we een zoon en twee dochters, die in Waasten en Le Bizet wonen. We waren vorig jaar 50 jaar getrouwd en mochten intussen een kleinkind en een achterkleinkind verwelkomen in de familie. Ik zal mijn vrouw herinneren als een zeer moedig persoon. Ze was nog heel gezond en deed al haar verplaatsingen met de fiets. Soms had ze tot 12 kilogram bagage mee. Eliane was altijd vriendelijk en had een goed hart.”

Vluchtmisdrijf

De bestuurder pleegde vluchtmisdrijf. “Van de dader hebben we niets gezien. Nochtans reed hij in de richting van waar wij kwamen”, zegt Justine. “Echt goed kennen we hem niet, maar we weten wel waar hij woont. Sinds het ongeluk zijn de rolluiken van de woning niet meer opengegaan.”

Aan de hand van brokstukken van de wagen werd snel duidelijk dat het om een BMW ging. Niet veel later werd de bestuurder M. V. opgepakt. Het gaat om de zoon van iemand die in dezelfde straat woont. De 29-jarige man woonde sinds kort weer thuis na een scheiding. Maandag verscheen hij voor de onderzoeksrechter. Hij is vrijgelaten onder voorwaarden. Twee van die voorwaarden zijn geen alcohol drinken en geen verdovende middelen gebruiken. “Hij vertelde dat hij dacht dat hij een paaltje had geraakt en daarom niet was gestopt, ondanks de grote schade aan zijn voertuig”, klinkt het bij het parket. “Hij legde een positieve ademtest af en er werd ook een bloedstaal genomen om te controleren op gebruik van verdovende middelen. Het is nog wachten op de resultaten.”

De uitvaartdienst vindt plaats op zaterdag 12 januari om 10 uur in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Zonnebeke.

(TOGH/TP)

“Hij beseft steeds meer wat hij gedaan heeft”

Dader M. V. wordt bijgestaan door advocaat Michiel Hoet uit Menen. “Mijn cliënt heeft een uitgebreide verklaring gegeven aan de politie en aan het gerecht, maar zolang het onderzoek loopt, kan ik niets zeggen over de inhoud van die verklaring”, zegt Michiel Hoet. “Wel kan ik bevestigen dat hij een positieve ademtest heeft afgelegd, maar er was geen sprake van dronkenschap. Dat is een belangrijke nuance.”

Ondertussen is de man vrijgelaten onder voorwaarden. “Ik heb de evolutie gezien bij mijn cliënt. Steeds meer kwam het besef wat er allemaal precies gebeurd is. Het gaat over zaken die hij ook niet gewild heeft. Zonder afbreuk te doen aan de emotie van de nabestaanden, maar toen het onderhoud met de onderzoeksrechter was afgelopen, was hij ook helemaal van de kaart. Hij krijgt wel nog een kans om zijn leven opnieuw op te bouwen, het slachtoffer helaas niet. Maar ook voor hem wordt dat een serieuze taak.”

De man is recent gescheiden en vader van drie kinderen. “Hij heeft niet de gemakkelijkste fase achter de rug. Maar het is een harde werker. De dag van het ongeval was hij nog bij familie gaan helpen. Het is nooit zwart-wit. Mijn cliënt is ook een mens van vlees en bloed die meer is dan alleen de dader van deze feiten. Hij zal nu wellicht relatief snel voor de politierechtbank moeten verschijnen. Het gaat om verkeersfeiten en daar zal de beschuldiging van onopzettelijke doding bij komen. Ook met het vluchtmisdrijf zal de rechter rekening houden. De strafmaat is moeilijk te zeggen. Als je naar het strafwetboek kijkt, dan zie je dat er aan onopzettelijke slagen en verwondingen met de dood tot gevolg in een verkeerscontext een maximale gevangenisstraf van vijf jaar verbonden is.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier