Kris (57) uit Meulebeke reageert voor het eerst na ongeval met motorrijder tijdens E3 Saxo Classic: “Ik ben een uur aan mijn lot overgelaten”

Tijdens de E3 Saxo Classic vloog een motorrijder plots het publiek in op de Oude Kwaremont. © Sporza
Luc Bouckhuyt
Luc Bouckhuyt Medewerker KW

Meulebekenaar Kris Vancoillie (57) kan het gelukkig nog navertellen, al had het anders gekund. Tijdens de E3 Saxo Classic had Kris, als fervent wielerfanaat, post gevat op de Oude Kwaremont. Kris beleefde een leuke namiddag tot hij plots, totaal onverwacht, werd aangereden door een motorrijder. De impact was hevig: Kris brak en ontwrichtte zijn schouder, rolde over de kasseien en bezeerde zijn oogkas terwijl zijn scheenbenen geschaafd werden. Toen Kris van de schrik en de eerste pijn bekomen was, waren de motorrijder en de fotograaf al verdwenen.

Kris: “Ik neem de motard niets kwalijk. De man was in achtervolging op het koptrio en slipte gewoon. Wat ik wel niet begrijp en ik me nu heel wat vragen bij stel, is dat die mijnheer niet de moeite deed om te zien hoe het met me was. Ik zag eveneens een MUG-team voorbijrazen in het spoor van de renners en de politie die ik aansprak had het te druk want het verkeer diende geregeld te worden. Ik ben dan maar zelf een kilometer verder gestapt tot aan de hulppost.”

“Ik voelde me een uur lang aan mijn lot overgelaten”

“Daar schrok men zich een aap want er was hen geen enkel accident gemeld. Die mensen hebben me de eerste zorgen toegediend en dan een ambulance gebeld die me naar het ziekenhuis in Ronse bracht. Ik kreeg er te horen dat ik veel geluk heb gehad want wat zou er gebeurd zijn indien ik een inwendige bloeding had opgelopen. Nee, ik wil me niet slachtofferen en om die reden ook geen foto van mij (wat ik apprecieer).”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

“Waar ik me nu wel zal voor inzetten, is dat supporters die iets dergelijks tegenkomen onmiddellijk geholpen kunnen worden. Ik voelde me een uur lang aan mijn lot overgelaten. In het ziekenhuis kwamen we dankzij de vele filmpjes, die ondertussen op de sociale media circuleerden, de nummerplaat van de motard te weten. Ik zal hierbij ijveren voor een beter protocol. Het gebeurt zelden of nooit dat een motard in het publiek terechtkomt, maar er dient rekening mee gehouden te worden dat zoiets kan gebeuren. Misschien is het beperken van het aantal motards een eerste stap in de goede richting. Waarom kan het niet dat slechts enkele motards met fotografen een wedstrijd volgen. Kan het ook niet met een drone?”

“Ik hoop echt dat mijn ongeval zal bijdragen tot een veiliger en beter protocol tijdens wielerwedstrijden”

“Een tweede hiaat dat aan het licht kwam, was het totaal gebrek aan communicatie zowel bij de hulpdiensten als bij de politie. Dan is er nog de beroepsethiek… wie slachtoffer wordt van een accident verdient beter! Om die reden is er dringend nood aan een protocol. Ik ontmoet binnenkort hier ten huize zowel de motard als enkele bestuursleden van het organiserend comité. Ook dient de wetgeving, wat er gebeurt tussen de rode en de groene vlag, veel duidelijker want zelfs de politie wist hier niet veel over te vertellen. Ik hoop echt dat mijn ongeval zal bijdragen tot een veiliger en beter protocol tijdens wielerwedstrijden. Of ik nu zal thuisblijven en alle wedstrijden missen? Nee hoor, maar ik zal toch met een andere ingesteldheid de wedstrijd volgen.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier