Heel even zonk de moed in hun schoenen…: onze reporter over de zwembadbrand

© BELGA
Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

De grote baas van Lago zwemparadijzen, eigenaar van het gigantische zwembad op Kortrijk Weide dat op 1 maart zijn deuren had moeten openen, was in een vorig leven nog directeur van achtereenvolgens de Kinepoliscomplexen in Kortrijk, Brugge en Brussel. Hoe waanzinnig ook het verhaal, hij had het al wel op het grote scherm zien passeren. Maar het scenario waar Diether Thielemans in de nacht van 26 op 27 februari mee geconfronteerd werd, had zelfs hij niet kunnen verzinnen.

Terwijl wellicht weinigen meer explosies hebben mogen aanschouwen zonder eraan te bezwijken. Kan niet anders als je jaren van je leven gesleten hebt in de pretparken van het bewegende beeld, waar alles moet knallen, klappen en ploffen. De knal in Kortrijk had hij niet met eigen ogen gezien. Weinigen eigenlijk. Iedereen had het maar van horen zeggen. Dat het begonnen was met een knal. Dat zeggen ze van onze planeet ook. En nog altijd zijn zij die het moeten weten uitleg aan het verzinnen. Je moet het maar kunnen, altijd die zekerheid uitstralen. Erbij staan alsof je zeker weet dat het allemaal goed komt.

Moeilijke watertjes doorzwemmen is nu eenmaal de specialiteit van zij die vooruit willen

Terwijl je wellicht af en toe ook wel eens moet wankelen. Wie? Wat? Hoe? Waarom? Die nacht zag je hoe ze alles in vraag aan het stellen waren, zij die er al jaren voor ijverden dat er dicht bij de Leie veilig zou kunnen gezwommen worden. Eventjes gingen de zekerheden aan het wankelen. Maar terwijl ze zich in de haren aan het wrijven waren, zag je ze alweer antwoorden verzinnen. Dat zijn leiders. Zij die altijd doorgaan, ook wanneer ze uitkijken op een rookgordijn. Thielemans, maar ook Vincent Van Quickenborne. Sneller dan zijn schaduw was die ter plekke.

Alsof de knal per sms verstuurd was. Zelfs op het moment dat hij alleen nog maar vragen had, en viste en giste naar antwoorden, straalde hij rust uit. Ook die klap zou hij te boven komen. De volgende morgen vertelde Diether met een smile aan de pers dat hij ernaar uitkeek om zijn paradijs in volle glorie aan het publiek te presenteren. Terwijl de experts binnen nog de rooklucht aan het opsnuiven waren, lachte Vincent dat heel België nu wist dat Kortrijk Weide de langste glijbanen had. Verleden tijd. En toekomstige tijd. Moeilijke watertjes doorzwemmen is nu eenmaal de specialiteit van zij die vooruit willen. Alle wildwaterbanen nog aan toe.