Fietsritje met zware gevolgen voor Bernard Decroix

© (Foto SD)
Redactie KW

We moeten in deze tijden in beweging blijven, maar voor Ieperling Bernard Decroix (57) heeft dit wel een heel nare nasmaak. Zondagnamiddag ging hij fietsen en kwam zwaar ten val met 2 gebroken ruggenwervels en 10 gebroken ribben als resultaat.

Ondertussen is Bernard met goed gevolg geopereerd, vertelt stiefzoon Wesley Mahieu die hem deze ochtend al aan de lijn had. “Bezoek is immers niet toegelaten wegens de coronacrisis. Gelukkig kunnen we nu contact met hem opnemen via zijn iPhone. Het is een route die hij geregeld doet, maar hij moet het bewust punt waar hij ten val is gekomen blijkbaar verkeerd op zijn voorwiel gehad hebben. Zo is hij overkop gegaan en in de gracht beland. Gelukkig stond er geen water in en had hij zijn helm aan, waar nu een ferme deuk in zit. De smak moet heel hevig geweest zijn, want met twee gebroken wervels en tien gebroken ribben komt hij wel erg gehavend uit dat fietstochtje. Deze keer was ik niet mee en was hij er alleen op uit getrokken. Mensen die we kennen hebben dat gevaarlijk punt trouwens al verschillende keren aangekaart bij de dienst ‘Wegen en Verkeer’ die verantwoordelijk zijn voor die weg. Ze krijgen blijkbaar antwoord, maar concreet is er tot op heden niets veranderd aan de gevaarlijke situatie.”

Signalisatie

Over de hulp die zijn stiefvader kreeg na het ongeval zijn Wesley en zijn moeder heel dankbaar. “Mijn zus woont daar niet ver vandaan en was heel snel ter plaatse. Er was ook al een verpleegster gestopt van het Wit-Gele Kruis die de eerste zorgen toediende tot de ambulance er was. Ook de politie is langs geweest, maar van hen moeten we nu nog een proces-verbaal krijgen. We hebben ook schepen Valentijn Despeghel ingelicht en die heeft het Agentschap Wegen & Verkeer gecontacteerd. Ze hebben nu via mail beloofd om signalisatie te plaatsen en de nodige herstelling uit te voeren. Een datum is er evenwel nog niet op gekleefd.” Opnieuw fietsen zal er niet direct inzitten voor Bernard, vertelt Wesley. “Er wacht hem immers een revalidatie van 3 tot 5 maanden en de dokters hebben gezegd dat hij het eerste jaar waarschijnlijk niet direct met de fiets zal kunnen rijden. Hij is ook een motorfan en de kans is ook groot dat hij dit niet meer zal kunnen doen, wegens de te grote schokken die hij moet opvangen tijdens ritjes.”

Bijkbaar zou de gevaarlijke plaats dinsdagmorgen aangepakt zijn met terre volgens Wesley Mahieu.
Bijkbaar zou de gevaarlijke plaats dinsdagmorgen aangepakt zijn met terre volgens Wesley Mahieu.

Hekel aan snelheid

Bernard heeft gelukkig nog een andere hobby, horen we nog van Wesley. “Hij ziet ook graag auto’s en maakt met zijn wagen dan ook graag een ritje. Hij poetst die trouwens alsof het een juweeltje is. Al de ritjes met deze voertuigen doet hij puur voor de ontspanning. Hij heeft trouwens een hekel aan hoge snelheden, vandaar dat hij geen autorallyfan is. Als we gaan rijden met de fiets dan is dat gemiddeld zo’n 20 km/u. Hij heeft immers ook nog longproblemen en een immuniteitsziekte, die ervoor zorgen dat hij nu extra bezorgd is. Gelukkig zijn ze in het Jan Yperman Ziekenhuis op de hoogte en is hij daar in goeie handen. Voor ons is het wel een zware dobber dat we niet op bezoek mogen, maar daar valt niets aan te doen. Straks zit hij in de zomer in zijn kot, net zoals heel wat andere mensen. Er komt ook heel wat papierwerk bij kijken, maar gelukkig heeft hij een fietsverzekering. Dat is toch al een zorg minder. Hopelijk wordt die gevaarlijke plaats spoedig aangepakt zodat zijn ongeval niet voor niets is geweest!” (DS)

Zorgkundige die passeerde diende de eerste zorgen toe

Fietsritje met zware gevolgen voor Bernard Decroix

We konden ook de hulpvaardige passant contacteren die Bernard de eerste zorgen toediende. Het is zorgkundige Ann-Sofie Messely. “Ik passeerde daar tijdens mijn werk voor het Wit-Gele Kruis en zag iemand in de gracht zitten die zijn hand opstak. Uiteraard ben ik gedraaid met de wagen en heb me geparkeerd. Ik weet immers wat het is om een ongeval te hebben en te moeten vaststellen dat er niemand stopt, want ik maakte dat zelf al mee. Ook dat heeft meegespeeld in het feit dat ik eerste hulp heb geboden. De meneer had duidelijk veel pijn en moeite om te ademen. Er was gelukkig ook heel snel familie bij en niet veel later was de ziekenwagen er al. Ik heb eigenlijk niet veel gedaan, maar besef dat mijn korte aanwezigheid voor die meneer wel belangrijk was. Hij mag van geluk spreken, want voor mijn ongeval nam ik de autostrade voor mijn werk. Nu durf ik dat niet meer. En dat was dus een geluk bij een ongeluk.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier