Zeventigtal Torhoutse leerlingen trokken naar derde klimaatmars in Brussel

Bij het hoofdgebouw van de Scholengroep Sint-Rembert in de Bruggestraat in Torhout de vijf jonge initiatiefnemers om aan de klimaatmars in Brussel deel te nemen: van links naar rechts Yaara Vanhecke, Jozefien Stellamans, Fran Pecceu, Niels Brugghe en Egon Gevaert. © foto JS
Johan Sabbe

Een zeventigtal jongens en meisjes uit Torhout en omgeving is donderdagmorgen met de trein naar Brussel vertrokken. Leerlingen uit het vijfde en zesde jaar van het Torhoutse college. Om spijbelend deel te nemen aan de derde betoging van ‘Youth for Climate’. In principe eenmalig en in samenspraak met hun ouders en de directie van de school. “Het rebelse is noodzakelijk om aandacht voor de klimaatactie in de media te blijven claimen”, vindt Yaara Vanhecke, een van de vijf plaatselijke initiatiefnemers. “Het brossen maakt fundamenteel deel uit van wat we doen. Maar anderzijds willen we ook niet té zwaar buiten de lijntjes kleuren.”

Yaara (16), die in de Kerselarenstraat in Torhout woont, schoot binnen het college als eerste in actie om in te pikken op de jongerenmars met als boodschap There’s no planet B. Ze vond direct enkele medestanders en vormde met hen het vijfkoppige groepje dat de treinreis van donderdag naar Brussel voorbereidde en leidde. De vier anderen zijn Fran Pecceu (16) uit de Bruggestraat in Torhout, Niels Brugghe (17) uit de Léon Claeysstraat in Zedelgem, Jozefien Stellamans (16) uit de Belhuttebaan in Koekelare en Egon Gevaert (16) uit de Warandestraat in Torhout. Allen volgen het vijfde jaar Latijn aan het college (Sint-Jozefsinstituut), behorend tot de Scholengroep Sint-Rembert. Enkel Egon combineert Latijn met zes uur wiskunde, de rest doet dat met drie uur wiskunde en meer talen.

Toen de opa, nu de kleinzoon

Voor Egon is deelnemen aan de klimaatmars trouwens heel bijzonder. Hij is de kleinzoon van Marcel Gevaert, de gepensioneerde leraar van de school die eind maart 81 wordt. Op 25 januari 1981, dag op dag 38 jaar geleden, richtte Marcel de Houtlandse Milieugroep op, de voorloper van het huidige Natuurpunt Torhout. Op dat moment was de tijd meer dan rijp voor het ontstaan van een natuurbeweging, anders zou het in Vlaanderen een totale kaalslag zijn geworden. Want van een diepgeworteld milieubewustzijn was er in die jaren geen sprake.

“Datzelfde gevoel hebben we nu met een grote groep jongeren voor wat het klimaat betreft”, aldus Egon. “Wat opa toen heeft op gang gebracht, doet me wat. Ik ben trots op wat hij gedaan heeft. Was het toen vijf vóór twaalf voor wat de natuur en het milieu betreft, dan is dat nu zo voor het klimaat. We trekken aan de alarmbel voor een ambitieuzer klimaatbeleid. Als de politici over de hele wereld niet wakker schieten, zullen wij over enkele decennia de pineut zijn.”

Planeet niet naar de knoppen

“Dat kan ik enkel beamen”, zegt Jozefien Stellamans fel. “Wellicht ben ik van ons vijven de grootste freak als milieuactiviste. Ik eet vegetarisch, verplaats me zoveel mogelijk met het openbaar vervoer, maak deel uit van een tuingroepje op school en wil de mensen inzake het klimaat een geweten schoppen. Ik heb de indruk dat veel volwassenen niet wakker liggen van deze nochtans o zo belangrijke problematiek. En de politici denken blijkbaar niet aan de verdere toekomst, de jaren waarin zij er niet meer zullen zijn. We hebben maar één planeet en die mag niet naar de knoppen gaan.”

Dat vindt ook Niels Brugghe. “Te veel politici zijn kortzichtig. Ze houden er geen rekening mee dat wij als jongeren een toekomst willen zonder uit de hand lopende temperaturen en stijgende zeespiegels. Ik weet wel dat sommige mensen ons scheef bekijken als we spijbelen, maar we doen dit in het belang van iedereen op aarde.”

Afspraken met de directie

“De protestacties van Youth for Climate in Brussel hebben me wakker geschud”, aldus Yaara Vanhecke. “Ik vond het niet kunnen dat we vanuit een onderwijsstad als Torhout niets zouden ondernemen. We konden voor zoiets niet aan de zijlijn blijven staan. We spijbelen eenmalig voor onze toekomst. De meesten uit het vijfde en zesde jaar zijn geen 18 en hebben nog geen stemrecht, maar dat betekent niet dat we onze planeet aan haar lot moeten overlaten. Dus komen we op voor onze mening.”

“Sowieso wilden we het verstandig aanpakken en zijn onze bedoeling – één keer in Brussel gaan brossen voor bossen – aan collegedirecteur Paul Vanthournout en adjunct Martine De Zutter gaan uitleggen. We hadden op dat moment al het gevoel dat veel leerkrachten onze actie steunden en we kregen ook van het directieduo begrip. Al beseften we natuurlijk wel dat ze het spijbelen op zich niet konden goedkeuren. Maar we kwamen tot een goed gesprek met afspraken waarin iedereen zich kon vinden.”

Wat er concreet werd overeengekomen? Yaara: “Als we het bij een eenmalige deelname aan de actie in Brussel hielden – wat we van plan waren – beloofde de directie dat er geen sancties zouden volgen, weliswaar enkel voor vijfde- en zesdejaars en mits het naleven van de afspraken. Zo diende elke leerling vooraf een briefje met toestemming van zijn ouders mee naar school te brengen. We zouden donderdag logischerwijze onwettig afwezig zijn en niet gedekt door de schoolverzekering. Voorts ging de directie ervan uit dat wie spijbelde effectief aan de klimaatmars deelnam – een kwestie van vertrouwen. We kregen ook een zinvolle taak: na de klimaatmars dienden we een pagina te schrijven waarin we motiveerden waarom we aan de actie deelnamen, wat we persoonlijk ondernemen om onze ecologische voetafdruk te verminderen en welke suggesties we hebben voor ingrepen op school inzake het milieu.”

Korte maar krachtige slogan

Veel van de zowat 430 vijfde- en zesdejaarsleerlingen uit het college waren in de klimaatmars geïnteresseerd en uiteindelijk gingen er donderdag zowat zeventig mee. “Een succes”, vindt Fran Pecceu, die een aantal bordjes met slogans maakte om tijdens de betoging mee te dragen. “Kijk, dit is er eentje dat onze doelstelling kort maar krachtig samenvat: verwarm elkaar, niet de wereld. Duidelijker kan het toch niet?”

Koekelaarse is een medeoprichter van Students for Climate

De scholieren die deel uitmaken van de actie Youth for Climate krijgen straks steun van de universiteits- en hogeschoolstudenten. Laura Cools (22) uit Koekelare is medeoprichtster van Students for Climate. “Het was mijn frustratie dat er geen tot weinig studenten aanwezig waren op deze betoging. De groep klimaatbetogers zal vanaf nu nóg groeien.”

Klimaatgeneratie

Laura en co zaten inmiddels samen met Anuna De Wever, het gezicht van de campagne Youth for Climate. Zij wil doorgaan met de betogingen tot aan de Belgische federale verkiezingen van mei of tot er een bindende klimaatwet is. “Ik herken mezelf in haar”, lacht UGent-studente Laura, die overigens actief is voor SP.A Koekelare.

“Ze heeft ook idealen en is niet op haar mondje gevallen. Ik bewoner Anuna omdat ze zoveel mensen kan engageren. Jongeren vormen de klimaatgeneratie. Wij zijn de eersten die de gevolgen zullen voelen van de klimaatopwarming en wij zijn de laatsten die er iets aan kunnen veranderen. Het fenomeen klimaatspijbelen is ook in andere landen in opmars.” (FL)

Laura Cools uit Koekelare.
Laura Cools uit Koekelare.© foto Coghe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier