Dagelijks brengen duizenden ouders hun kinderen naar de crèche voor ze naar het werk gaan. Zoveel mensen wiens wegen dagelijks kruisen zonder dat ze elkaar eigenlijk kennen. Het ontmoetingsproject van acht Vives-studenten moet daar verandering in brengen.
Ons leven wordt overheerst door een voortdurend tijdsgebrek en onze contacten worden meer en meer digitaal. Veel sociale interactie is er dus niet meer. Met dit in het achterhoofd gingen acht studenten uit de sociaal-agogische richtingen van hogeschool Vives aan de slag. “Het viel ons op dat bijna alle werkende ouders gebruik maken van de diensten van een crèche of een opvang”, start Romy Vandergheeren haar relaas. Als een van de studenten stond ze mee aan de wieg van een bachelorproef waarin heel wat mensen zich zullen herkennen. “Net voor de dagtaak worden de kinderen er afgezet, na het werk worden ze terug opgehaald. Daar zijn dus zoveel mensen die elkaar dagelijks zien zonder dat ze elkaar kennen. We ontwikkelden een systeem waardoor die mensen met elkaar aan de praat kunnen raken, een ‘ontmoetingssysteem’.”
Pitstop
De acht streken neer in Menen, waar ze hun project samen met kinderopvang Wieltjeshove op punt hebben gezet. “We spendeerden eerst tijd met het observeren van de ouders”, gaat Romy verder. “Hoe reageren ze op elkaar wanneer ze de kinderen brengen of komen halen? Wat kunnen we doen om dat contact te verbeteren. Er waren enkele denkpistes die we voor ogen hadden, zoals taal, cultuur of huidskleur. Maar al snel kwam de echte boosdoener naar voren: tijd. Alles draait om tijd en illusie dat we er niet genoeg hebben.”
Mayke Desal vult verder aan: “We kwamen ook tot de conclusie dat er voor niemand echt een stimulans was om daar ter plaatse even te blijven en een praatje te slaan. Alles stond altijd in het teken van binnenkomen en vertrekken. We hebben daarom verschillende mogelijkheden uitgewerkt, zoals een spelnamiddag of een pitstop waar ouders koffie of frisdrank kunnen drinken. Na enkele pogingen en wat verfijning van het project merkten we dat ouders meer geneigd waren om met elkaar te praten. Een succesverhaal dus.”
Tijdens onze observaties kwam de echte boosdoener al snel naar boven: een gebrek aan tijd
Na een testfase kreeg het ontmoetingsproject concrete vorm. Lisa Ghysel toont trots de ontmoetingsbox. “Al snel hadden we fits dat het organiseren van dergelijke evenementen vaak heel wat tijd in beslag neemt. Tijd die ook de medewerkers van de kinderopvang niet altijd hebben” verklaart ze. “Onze ontmoetingsbox moet hierbij hulp brengen. We stellen vier verschillende soorten activiteiten voor, elk voorzien van variaties. Iedere activiteit is voorzien van een checklist, materiaalfiche en korte handleiding. Het volstaat om een activiteit uit het aanbod te kiezen en je kan meteen aan de slag.”
Wat de toekomst voor de box gaat brengen, is nog niet geweten. De dames kijken alvast gemotiveerd vooruit: “De box kan gebruikt worden in iedere kinderopvang wereldwijd, dus wie weet wat er nu nog kan gebeuren.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier