Akelig. Beangstigend zelfs was het. De man achter de winkelbalie droeg een soort van latex-mondmasker. Iedere keer dat ie inademde, tekende zijn mond zich nadrukkelijk af in het masker. Hij leek op een overvaller en dat vond ik zo bizar dat ik eventjes overwoog om mijn bestelling te schrappen.
Het mag duidelijk zijn: we zijn geen fan van zulke mondmaskers en we zijn het evenmin van de gewone mondkapjes. Het is ambetant, het creëert afstand en het kapje is hinderlijk bij een normaal gesprek. Maar ik draag het waar het van mij verlangd wordt. Ik ga daarover niet in discussie met wie het mij op redelijke wijze oplegt om het op die bepaalde plaats te dragen.
Een directrice van een technische school heeft vragen over de mondmaskerregeling op school. Dat is goed, we hoeven niet alles klakkeloos te aanvaarden. Een kritische ingesteldheid leidt vaak tot meer wijsheid en duidelijkheid.
Maar… van beleidsmensen verwachten we ook dat ze een moeizaam verkregen maar werkbaar compromis naar de buitenwereld verdedigen. Aan een compromis zitten altijd voor- en nadelen vast, want het is nooit voor de volle honderd procent naar de zin van iedereen. Dat is nu net wat een compromis onderscheidt van een eenzijdig opgelegd gebod of verbod.
Van directies verwachten we niet dat ze het draagvlak voor de coronastrijd helpen verkruimelen
Waarom jongeren in het middelbaar onderwijs in klas een masker moeten op hebben, dat werd en wordt bij herhaling uitgelegd door onze minister van Onderwijs en door de virologen. Er is daarover vooraf overleg geweest, onder meer met de vakbonden. Het mondmasker moet niet alleen de leerlingen onderling beschermen, maar op zijn minst ook de leerkrachten. Op andere werkplekken wordt ook over de veiligheid van de werknemers gewaakt. Het masker is hinderlijk in klas, maar dat is het elders ook. En het is lastig, maar dat is het elders ook. Vraag het maar aan gezondheidswerkers, aan al wie de hele werkdag zo’n masker moet opzetten, leuk is het niet.
Mogen wij in die omstandigheden van schooldirecties niet verwachten dat ze het mondmaskerbeleid eerder verdedigen dan het te ondermijnen? En dat ze hun vragen daarover eerst binnenskamers aan bevoegde mensen stellen voor ze in het publiek stelselmatig het draagvlak voor de coronastrijd verkruimelen? En ja, de leerlingen hebben recht van spreken en van klagen, maar empathie hoeft leiderschap niet in de weg te staan.
Reageren? jan.gheysen@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier