Ze kende niet minder dan vier busjes, zag vier directies de revue passeren en zat 30 jaar lang aan het stuur van de enige echte schoolbus. Dinsdag trok Marleen D’hulster (65) voor het laatst de deuren van de Sint-Jansschool in Menen dicht om te kunnen genieten van haar welverdiende pensioen.
Het werd een feestelijke laatste dag, voorzien van heel wat bubbels. Bubbels die niet in een glas werden geserveerd maar klasbubbels, gevuld met kinderen die allen Marleen bedankten voor haar jarenlange dienst als buschauffeur. “30 jaar geleden vroeg men mij of ik niet even kon inspringen omdat de toenmalige chauffeur een ongeluk had gehad. Ik was de enige die ze kenden met het nodige rijbewijs en kijk, drie decennia later sta ik hier nog steeds.”
Emotioneel moment
Terwijl de klassen één na één liedjes zongen, een dansspektakel brachten of Marleen zelfs trakteerden op een dwarsfluitconcert, kregen de emoties de bovenhand bij de kersvers gepensioneerde. Overladen met cadeaus en zelfs een uniek fotoalbum geniet ze van haar laatste momenten op de speelplaats.
“Ik heb geen enkele dag gehad waar ik niet met een glimlach ben komen werken”, klinkt het met de krop in de keel. “In de gangen van een school leeft het, het bruist en daar voel ik me goed bij. Trouwens, ik heb de huidige directrice hier nog geweten als kleine ‘pagadder’ toen ze zelf nog op de schoolbanken zat. Zoveel geschiedenis zal ik hier dus achterlaten.”
Geen zwart gat
Van het beruchte zwarte gat, de leegte die volgt na een pensioen, heeft Marleen niet echt schrik. “Ik heb kleinkinderen voor wie ik kan zorgen, dus mijn tijd zal nuttig besteed kunnen worden”, sluit ze af. “We hebben ook een caravan aan de zee waar we nu wel iets meer naar toe zullen kunnen trekken. Ik ga dus mijn handen meer dan vol hebben.” (CL)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier