Fien Verhulst uit Meulebeke had als droom om deel te nemen aan een buitenlandse stage. Als aanstaande kleuterjuf kon ze dat waarmaken in een Afrikaanse school. Het werd een onvergetelijke ervaring.
Fien zit in haar laatste jaar kleuteronderwijs aan Vives in Tielt. Samen met twee vriendinnen Emily en Kaat kreeg ze de kans om tien weken stage te lopen in de Engelstalige Kantui-school in Kidatu in Tanzania. De studentes vertrokken begin februari en waren na een vlucht van 13 uur nog meer dan 10 uur met een overvolle bus onderweg om op hun bestemming te geraken. “De hartverwarmende ontvangst door de zingende kleuters in uniform en onze Afrikaanse mama Jessica deed ons de vermoeidheid en de helse reis dadelijk vergeten“, vertelt Fien enthousiast.
Cultuurshock
“Ik heb voor een stage in het kansarme Tanzania gekozen, omdat ik het échte Afrika wou zien. Na de leuke kennismaking met het kleine schooltje waar we de volgende tien weken zouden spenderen, ervoer ik de echte cultuurshock toen ik de badkamer zag waar ik me zou moeten opfrissen. We mochten logeren bij Jessica – leerkracht-onderdirectrice van de school – en we waren blij verrast door de kamer met stapelbed en twijfelaar waar we met ons drie elk een deftige slaapplek kregen. In het kleine huisje kwam er echter maar tweemaal per week stromend water toe op de leidingen. Dat moest worden opgevangen met emmers. We hebben ons bijgevolg wel moeten aanpassen door ons met behulp van emmers bijzonder primitief te douchen. Met het zwoele weer en een constante temperatuur van 35 graden hebben we ons echter nooit proper gevoeld.”
De hartverwarmende ontvangst deed ons de vermoeidheid en de helse reis dadelijk vergeten
Maar Fien was uiteraard vooral naar Tanzania gereisd voor de kindjes. “Na een kijk stage namen zowel Kaat, Emily als ikzelf elk een klas over. Er waren drie kleuterklassen: de babyclass, middelclass en pre class one. Bij de kleintjes zaten er 20 kindjes in de klas, bij de tweede kleuters waren het er 35 en de oudsten zaten met 46 samen. Grote aantallen in vergelijking met onze kleuterklassen. De klassen hebben geen vaste leerkracht; de leerkrachten nemen elke een tweetal vakken op zich en schuiven door. Het systeem zoals in het middelbaar bij ons.”
Havermoutpap
“Heel mooi om te zien en te ervaren, is het enorme samenhorigheidsgevoel in de Afrikaanse cultuur. Tussen 8 en 8.30 uur wordt er samen gezongen en gedanst. Wat zijn ze creatief en ritmisch! Na twee lesuren ontbijten ze samen. Ze noemen het porridge time, ze eten dan met z’n allen havermoutpap. Na de lunch slapen álle kleuters bijna 2 uur. Op het einde van de schooldag wordt het huiswerk uitgedeeld. Elke kleuter, ook al in de babyclass, krijgt elke dag huiswerk.”
Meermaals heb ik een kind zien krijsen omdat het geslagen werd met een stok op de rug of met de vlakke hand op de kuiten
Voor Fien viel de grote kloof met ons onderwijs op. “Zij werken er in vakken zoals Engels, science, sport & art en religion. Wij hebben er themawerking geïntroduceerd. Het eerste thema dat we hebben uitgewerkt, was ‘kleur’. Geen enkele kleuter kende de kleuren. Dat had ik niet verwacht. In de kleuterklassen wordt er frontaal onderwijs gegeven, terwijl dat bij ons meer in hoekjes gebeurt. Tegen het einde van onze stage hebben we in de klasjes allerlei hoekjes ingericht zoals een wiskunde-, taal-, auto- en bouwhoek.”
Armoede en stokslagen
“Wat echter de grootste indruk op me heeft nagelaten, is dat er een gedoogbeleid bestaat voor een hardhandige opvoeding, niet enkel door de ouders, maar ook door de leerkrachten. Meermaals heb ik een kind zien krijsen omdat het geslagen werd met een stok op de rug of met de vlakke hand op de kuiten. We zijn hierover met ons drie een gesprek met de leerkrachten aangegaan. In Tanzania wordt die hardhandige aanpak echter als normaal beschouwd. Ouders tonen geen liefde aan de kinderen omdat ze steeds aan het werk zijn. Na school komt een kind alleen thuis. Er is geen tijd voor aandacht, affectie of een gesprek.”
Ook de armoede heeft Fien aangegrepen. “Voor de driejarige Emmanuel kocht ik nieuwe schoentjes, voor een meisje met een gescheurd boekentasje kocht ik een nieuw exemplaar. Op het internaat waren ze heel tevreden met de twee grote zeep- en shampooflessen die we cadeau hebben gedaan.”
Grote voldoening
Fien, Emily en Kaat hebben er vooral grote voldoening uitgehaald dat ze iets hebben kunnen betekenen voor het schooltje in Kidatu. “De Paandersschool van Meulebeke, waar mijn mama Els Declerck les geeft, en de school in Olsene, waar Emily’s mama werkt, leverden inspanningen om heel wat geld in te zamelen om ons project in Tanzania te steunen. Met dat geld hebben we speelgoed en verf gekocht. We schilderden de kleuterklassen en gaven ook de speeltuin de mooie hippe kleuren van Tanzania. Op de buitenmuur van de school schilderden we een mooie, opvallende regenboog en plaatsten we de tekst Inside every child is a rainbow waiting to shine! We deden dat vooral tijdens de namiddag toen de kindjes sliepen. We hebben ook nog zes banken en 20 stoelen kunnen aankopen voor de babyclass. Dat was nodig, want de kinderen zaten met vijf aan één kleine lessenaar. Ze waren heel dankbaar voor alles wat we er konden realiseren. Afrika was een onvergetelijke ervaring! Ik ga er zeker ooit terug.”
(LF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier