Veertig jaar nadat hij er als jonge onervaren leerkracht begon, trekt schooldirecteur Danny Demuynck definitief de deur van basisschool Vlam achter zich dicht. Hij wordt opgevolgd door Isabel Vandecandelaere, die leerkracht en beleidsondersteuner was bij BULO Blijdhove.
In september 1978 stond Danny Demuynck (60) voor het eerst voor de klas in de Barakken, de school was toen nog in de Schansstraat gevestigd. Hij kreeg het tweede leerjaar onder zijn hoede maar moest na dat schooljaar nog zijn legerdienst vervullen. “Toen ik tien maanden later afzwaaide, was het paasvakantie. De resterende twee maanden van dat schooljaar heb ik in een drietal scholen vervangingen gedaan. Dat waren meteen ook de enige uitzwervingen in mijn carrière. Bij het begin van het nieuwe schooljaar mocht ik immers naar de Schansstraat terugkeren.”
Schrijven op een lei
Vijftien jaar lang leerde Danny de kinderen van het eerste leerjaar lezen, schrijven en rekenen. In september 1994 werd hij de nieuwe schooldirecteur. “Ik heb het geluk gehad dat ik als directeur in die 24 jaar niet veel heb hoeven te verbouwen. De school verhuisde in 1981 naar een gloednieuw gebouw in de Vlamingenstraat en pas nu zijn hier de eerste sporen van slijtage merkbaar.”
“Ik zal de collega’s en de kinderen missen, ook de verschillende kleuren en talen”
Tijdens zijn schoolcarrière zag Danny heel wat veranderen. De tijd van typmachines en stencils ligt al lang achter de rug en het digitale tijdperk heeft zijn intrede gedaan. “Als kind schreef ik in de klas nog op een lei, nu is die vervangen door een chromebook of tablet.”
Die digitalisering heeft niet alleen een hoog prijskaartje maar zorgt ook wel eens voor de nodige problemen. “Met een klasbord, vastgevezen aan de muur, en een simpel krijtje kan er niet veel fout gaan. Maar als nu de internetverbinding, laptop of beamer niet werkt, dan kan er geen les gegeven worden”, aldus Danny.
‘Va et vient’
Basisschool VLAM telt 203 leerlingen en herbergt een kleurrijke mengeling van 28 nationaliteiten. De school is gevestigd in de Barakken en dat zorgt ervoor dat ze rekening moet houden met werkomstandigheden die eigen aan de wijk zijn. “De Barakken zijn een wijk van ‘va et vient’. Gezinnen komen er tijdelijk wonen, verhuizen weer en er komen andere gezinnen in de plaats. Dat maakt dat de wijk niet vergrijst, maar wel fel verandert”, legt Danny uit.
“Voor ons is het soms erg frustrerend om kinderen, in wiens begeleiding we zeer veel energie gestoken hebben, plots weer te zien vertrekken. Vervolgens beginnen we weer vanaf nul met nieuwe leerlingen… Iedere week opnieuw veranderen de leerlingenlijsten, vooral bij de anderstaligen is er veel verloop. Zo kon het wel eens gebeuren dat er in de loop van het schooljaar 25 leerlingen vertrokken en 50 nieuwe aankwamen. Als je de klasfoto van de zesdeklassers vergelijkt met hun oude klasfoto van het eerste kleuterklasje merk je grote verschillen.”
Dankjewel
Nu de schooldirecteur met pensioen gaat, koestert hij niet meteen grootse plannen. “Ik ben vrij sportief aangelegd. Ik zal zeker meer tijd vrijmaken om te fietsen, lopen, wandelen en petanque te spelen. Ook speel ik amateurtoneel bij ‘WAT op scène’ in Wevelgem. Voorts boeit fotografie me, ooit had ik mijn eigen donkere kamer. Ik heb nog een opleiding keramiek gevolgd, misschien pik ik dat wel weer op. En ik wil ook meer tijd besteden aan mijn drie kleinkinderen”, blikt Danny vooruit. “Ik zal de collega’s en de kinderen missen, ook de verschillende kleuren en talen. En vooral de kleine dingen: de warmte die je krijgt van mensen en de welgemeende dankjewels van ouders. Niets is leuker dan te zien hoe een kind dat amper onze taal kende na enkele jaren vloeiend Nederlands spreekt”, besluit hij. (Carlos Berghman)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier