De klas van 2020 zwaait af, anders dan anders

Olaf Verhaeghe

Geen traditionele proclamatie, geen eindejaarsfeestjes. Vreemde laatste schoolweken en een zomer die er helemaal anders uitziet dan gepland. Hun laatste jaar zal voor altijd gelinkt worden aan ‘corona’ en ‘lockdown’, maar hoe kijken afstuderende jongeren zelf naar het afzwaaien?

Victoria Slembrouck (19), zesde middelbaar boekhouden-informatica: “Al het moois valt in het water”

Het had het mooiste schooljaar moeten worden, gevolgd door de mooiste zomer van allemaal. Maar in maart veranderde alles. Victoria Slembrouck (19) woont in Rekkem, maar zit op school in het KA Brugge Centrum. Daar studeert ze nu af aan de richting boekhouden-informatica.

Victoria Slembrouck.
Victoria Slembrouck.© Olaf Verhaeghe

“Mensen vragen mij de laatste tijd constant: hoe kijk je naar je laatste jaar? Eerlijk? Ik vind het echt niet aangenaam. Je kijkt daar zo hard naar uit en dan valt al dat moois in het water.” Zo was Victoria een van de 1.000 Europese leerlingen die met de ‘Trein der 1.000’ begin mei naar Auschwitz zou reizen. “Een bijzonder leerrijke ervaring, leek me. Maar het viel weg. Ook onze stage werd afgelast. En dan was er nog de 100-dagenshow die niet doorging. Dat we allemaal samen tégen die corona moesten opboksen, bracht ons als zesdejaars wel nog dichter bij elkaar.”

Van aanlooplessen na de paasvakantie evolueerde de situatie voor Victoria naar twee lesdagen op school. “Maar eigenlijk was dat een ramp. Niets is nog gewoon, al het spontane is weg. En geloof me, zo’n mondmasker is allesbehalve aangenaam. Examens hadden we enkel nog van de hoofdvakken, op een aangepaste manier. Er waren geen herhalingsoefeningen, geen specifieke vragenlessen. Je werd er echt in gesmeten.”

En nu komt de zomer, drie maanden vakantie. “Die had ik eigenlijk vrij vol gepland. (lacht) Zeker een maand vakantiejob, dan een reis van drie weken in Thailand met mijn ouders en normaal ook een feestreis in een all-in met een groep vriendinnen. De vakantiejob gaat door, de reizen zijn afgelast. Gelukkig hebben we het eerste weekend van juli nog een huisje kunnen huren in de Ardennen. Vier dagen, met een groepje van 15. Misschien wordt dit nu net de reis van ons leven.”

Volgend schooljaar kiest Victoria voor verpleegkunde. “Er is zodanig veel keuze, je vindt overal wel iets leuks. Maar ik voel dat ik een job als verpleegkundige met hart en ziel zal kunnen doen. Het verschil maken. Die drive zie je enorm in de zorg. Niet alleen in de coronaperiode, maar altijd. Ik wil mij daar echt voor inzetten.”

Elyn Stragier (22), master bedrijfscommunicatie: “De hele afzondering kwam mij eigenlijk wel goed uit”

Haar stage in het Kortrijkse ziekenhuis AZ Groeninge liep af op de dag dat de eerste coronamaatregelen in België werden afgekondigd. Elyn Stragier (22) uit Wevelgem studeert bedrijfscommunicatie aan de KU Leuven en voelde toen al dat haar laatste jaar op de universiteit anders zou verlopen dan gedacht.

De klas van 2020 zwaait af, anders dan anders

“In de zes weken dat ik meeliep op de dienst communicatie van AZ Groeninge, voelde ik het tempo en het stressniveau omhoog gaan. Iedereen liep op de toppen van z’n tenen. Wat komt er op ons af? En op welke manier? Maar als je ziet hoe AZ Groeninge de coronacrisis het hoofd heeft geboden, dan zie je dat iedereen er klaar voor was.”

Met nog één vak – Frans – en haar masterproef voor de boeg, dook Elyn de lockdown in. “Normaal zou ik terugkeren naar Leuven voor de rest van het semester, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven. Hotel Mama hé. (lacht) Eigenlijk kwam de hele afzondering mij persoonlijk wel goed uit, raar gezegd. Ik kon mij volledig op mijn thesis concentreren, zonder verleidingen, zonder feestjes, zonder afspraken. Ondertussen is mijn masterproef ingediend, maar de mondelinge verdediging viel weg. Dat wringt want die verdediging is de kers op de taart. Om dan na vier jaar studeren zwoegen en zweten gewoon op het knopje ‘verzenden’ te moeten klikken, is toch een kleine domper.”

De proclamatie in juni viel al sowieso weg, nu hoopt Elyn vurig op september. “Ik kijk daar echt naar uit. Dat is toch hét moment, niet? Ik heb de voorbije jaren toch hard moeten werken om er te raken. Soms met vallen en opstaan. Dan is zo’n diploma-uitreiking een opluchting. En het zal gewoon ook deugd doen om mensen van mijn richting terug te zien.”

“Wat ik de komende weken plan te doen, ligt nog niet echt vast. Meteen werk zoeken en vollenbak solliciteren, dat wel. Een vakantie met mijn vriend staat niet op de planning, ook hij is net beginnen werken. Het wordt een zomer sparen, denk ik. Naar één moment kijk ik wel uit: het verrassingsweekend met de neven en nichten eind augustus. Een supertoffe bende.”

Klaas Thiers (22), master burgerlijk ingenieur: “Nu meteen werk vinden, wordt moeilijk voor velen”

“Ik vraag me oprecht af of mijn thesis er anders had uitgezien zonder corona.” Klaas Thiers is 22, woont in Kortrijk en studeert af als burgerlijk ingenieur aan de Universiteit Gent. Hij heeft zijn laatste maanden van zijn schoolcarrière achter de rug. En die verliepen net anders dan hij vooraf had kunnen voorspellen.

Klaas Thiers.
Klaas Thiers.© Olaf Verhaeghe

“Ik moet toegeven: als laatstejaar heb ik niet zo heel veel last gehad van de coronamaatregelen. In het laatste semester ligt de focus toch vooral op de masterproef, en die schrijf je sowieso vooral thuis of op kot. Het sociaal leven was natuurlijk een stuk minder, dat was voor mij het grootste nadeel. Ik denk dat ik rustiger zou kunnen werken, mocht er nu en dan wat ruimte zijn geweest voor ontspanning. Een terrasje doen, af en toe wat sporten met vrienden. Nu moest ik voortdurend met die thesis bezig zijn, evident was dat niet. Het was dan ook een grote opluchting toen ie eindelijk af was.”

Hoe zijn proclamatie eruit zal zien, weet Klaas nog niet. “Ik hoorde dat de UGent iets plant in september of oktober, maar naar ik begrijp is het digitaal. Heel wat studenten zijn daar kritisch voor en vinden een fysieke samenkomst heel belangrijk. Ik heb daar persoonlijk niet echt behoefte aan. Ik ga mijn afstuderen zeker vieren, maar of dat nu met een online dan wel een fysieke proclamatie is, maakt mij minder uit. Een feestje hoort er wel bij. Uiteindelijk hebben we vijf jaar hard gewerkt. Dan is die ontlading wel terecht, denk ik.”

Voor Klaas begint de zomer vrijwel meteen in het werkveld. “Burgerlijk ingenieurs zijn vrij gegeerd”, lacht hij. “Ik heb dus snel werk gevonden, maar ik merk dat het voor veel afstuderenden moeilijk wordt om meteen werk te vinden. Bedrijven wachten nog wat af, de hele coronacrisis ligt immers nog vrij vers in het geheugen. Qua vakantie had ik nog niet echt grote plannen. Een reis had ik, gelukkig, nog niet geboekt. Er is wel het scoutskamp met Groeninghe eind juli. Dat dat kan doorgaan, is heel belangrijk voor me. Ik ben heel blij dat het kan, ook al moeten we ons wat aanpassen. En voor de rest: af en toe een weekendje. We zien wel.” (lacht)

Elyn Stragier (22), master bedrijfscommunicatie: “De hele afzondering kwam mij eigenlijk wel goed uit”

Haar stage in het Kortrijkse ziekenhuis AZ Groeninge liep af op de dag dat de eerste coronamaatregelen in België werden afgekondigd. Elyn Stragier (22) uit Wevelgem studeert bedrijfscommunicatie aan de KU Leuven en voelde toen al dat haar laatste jaar op de universiteit anders zou verlopen dan gedacht.

De klas van 2020 zwaait af, anders dan anders

“In de zes weken dat ik meeliep op de dienst communicatie van AZ Groeninge, voelde ik het tempo en het stressniveau omhoog gaan. Iedereen liep op de toppen van z’n tenen. Wat komt er op ons af? En op welke manier? Maar als je ziet hoe AZ Groeninge de coronacrisis het hoofd heeft geboden, dan zie je dat iedereen er klaar voor was.”

Met nog één vak – Frans – en haar masterproef voor de boeg, dook Elyn de lockdown in. “Normaal zou ik terugkeren naar Leuven voor de rest van het semester, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven. Hotel Mama hé. (lacht) Eigenlijk kwam de hele afzondering mij persoonlijk wel goed uit, raar gezegd. Ik kon mij volledig op mijn thesis concentreren, zonder verleidingen, zonder feestjes, zonder afspraken. Ondertussen is mijn masterproef ingediend, maar de mondelinge verdediging viel weg. Dat wringt want die verdediging is de kers op de taart. Om dan na vier jaar studeren zwoegen en zweten gewoon op het knopje ‘verzenden’ te moeten klikken, is toch een kleine domper.”

De proclamatie in juni viel al sowieso weg, nu hoopt Elyn vurig op september. “Ik kijk daar echt naar uit. Dat is toch hét moment, niet? Ik heb de voorbije jaren toch hard moeten werken om er te raken. Soms met vallen en opstaan. Dan is zo’n diploma-uitreiking een opluchting. En het zal gewoon ook deugd doen om mensen van mijn richting terug te zien.”

“Wat ik de komende weken plan te doen, ligt nog niet echt vast. Meteen werk zoeken en vollenbak solliciteren, dat wel. Een vakantie met mijn vriend staat niet op de planning, ook hij is net beginnen werken. Het wordt een zomer sparen, denk ik. Naar één moment kijk ik wel uit: het verrassingsweekend met de neven en nichten eind augustus. Een supertoffe bende.”

Michelle Decock (20), zevende middelbaar zorgkundige: “Alleen in de klas, facetimen met mijn leerkracht”

Michelle Decock (20) uit Lichtervelde mocht vrijdagavond haar diploma ophalen. Net als de andere afstuderende leerlingen van het Kortemarkse Margareta Maria Instituut (MMI) moest ze eerst de handen ontsmetten en een mondmasker opzetten vooraleer ze de zaal mocht betreden. Daar zat iedereen netjes op anderhalve meter van elkaar, ingedeeld per klas. Zo ook Michelle. Maar zij zat helemaal alleen.

Michelle Decock.
Michelle Decock.© Foto Kurt

De Lichterveldse was het voorbije schooljaar de enige leerling in het zevende jaar Zorgkundige Duaal Leren. “Gelukkig moest iedereen tijdens de hele proclamatie blijven zitten, zodat ook ik applaus kreeg toen ik mijn diploma vooraan ging ophalen”, lacht Michelle, die dinsdagmiddag nog ging eten met haar klastitularis. “Ze trakteerde de hele klas op restaurant. Mij dus.”

Lang voor het coronavirus ons land even tot stilstand bracht, beleefde Michelle dus al een bevreemdend schooljaar. Maar corona maakte alles nog vreemder. “Tijdens de lockdown kreeg ik thuis les via de computer”, vertelt de prille twintiger. “Dat was op zich niet zo raar, ik was het gewoon om geen klasgenoten rond mij te hebben. Het werd pas raar toen de lessen weer startten, want mijn klastitularis is een risicopatiënt en werkte thuis – terwijl ik voor verschillende vakken wel weer naar school moest. Dan zat ik daar, helemaal alleen in een klaslokaal, te facetimen met mijn leerkracht (lacht). Maar achteraf gezien vond ik het best een leuk schooljaar. In het begin was het heel raar, maar door de enige leerling te zijn, ontwikkelde ik een veel betere band met mijn leerkrachten. Wat uiteindelijk ook tot betere punten geleid heeft. En een klas zonder klasgenoten, is een klas zonder drama. Ik zou het meteen opnieuw doen.”

Woensdag kon Michelle al meteen aan de slag als zorgkundige, in woonzorgcentrum Sint-Vincentius in Ardooie. “Waar nog geen enkele besmetting werd vastgesteld”, klinkt het trots. “Al was ik wel een beetje nerveus voor mijn eerste werkdag, want nu was het plots voor echt.” (TV)

Klaas Thiers (22), master burgerlijk ingenieur: “Nu meteen werk vinden, wordt moeilijk voor velen”

“Ik vraag me oprecht af of mijn thesis er anders had uitgezien zonder corona.” Klaas Thiers is 22, woont in Kortrijk en studeert af als burgerlijk ingenieur aan de Universiteit Gent. Hij heeft zijn laatste maanden van zijn schoolcarrière achter de rug. En die verliepen net anders dan hij vooraf had kunnen voorspellen.

Klaas Thiers.
Klaas Thiers.© Olaf Verhaeghe

“Ik moet toegeven: als laatstejaar heb ik niet zo heel veel last gehad van de coronamaatregelen. In het laatste semester ligt de focus toch vooral op de masterproef, en die schrijf je sowieso vooral thuis of op kot. Het sociaal leven was natuurlijk een stuk minder, dat was voor mij het grootste nadeel. Ik denk dat ik rustiger zou kunnen werken, mocht er nu en dan wat ruimte zijn geweest voor ontspanning. Een terrasje doen, af en toe wat sporten met vrienden. Nu moest ik voortdurend met die thesis bezig zijn, evident was dat niet. Het was dan ook een grote opluchting toen ie eindelijk af was.”

Hoe zijn proclamatie eruit zal zien, weet Klaas nog niet. “Ik hoorde dat de UGent iets plant in september of oktober, maar naar ik begrijp is het digitaal. Heel wat studenten zijn daar kritisch voor en vinden een fysieke samenkomst heel belangrijk. Ik heb daar persoonlijk niet echt behoefte aan. Ik ga mijn afstuderen zeker vieren, maar of dat nu met een online dan wel een fysieke proclamatie is, maakt mij minder uit. Een feestje hoort er wel bij. Uiteindelijk hebben we vijf jaar hard gewerkt. Dan is die ontlading wel terecht, denk ik.”

Voor Klaas begint de zomer vrijwel meteen in het werkveld. “Burgerlijk ingenieurs zijn vrij gegeerd”, lacht hij. “Ik heb dus snel werk gevonden, maar ik merk dat het voor veel afstuderenden moeilijk wordt om meteen werk te vinden. Bedrijven wachten nog wat af, de hele coronacrisis ligt immers nog vrij vers in het geheugen. Qua vakantie had ik nog niet echt grote plannen. Een reis had ik, gelukkig, nog niet geboekt. Er is wel het scoutskamp met Groeninghe eind juli. Dat dat kan doorgaan, is heel belangrijk voor me. Ik ben heel blij dat het kan, ook al moeten we ons wat aanpassen. En voor de rest: af en toe een weekendje. We zien wel.” (lacht)

Elyn Stragier (22), master bedrijfscommunicatie: “De hele afzondering kwam mij eigenlijk wel goed uit”

Haar stage in het Kortrijkse ziekenhuis AZ Groeninge liep af op de dag dat de eerste coronamaatregelen in België werden afgekondigd. Elyn Stragier (22) uit Wevelgem studeert bedrijfscommunicatie aan de KU Leuven en voelde toen al dat haar laatste jaar op de universiteit anders zou verlopen dan gedacht.

De klas van 2020 zwaait af, anders dan anders

“In de zes weken dat ik meeliep op de dienst communicatie van AZ Groeninge, voelde ik het tempo en het stressniveau omhoog gaan. Iedereen liep op de toppen van z’n tenen. Wat komt er op ons af? En op welke manier? Maar als je ziet hoe AZ Groeninge de coronacrisis het hoofd heeft geboden, dan zie je dat iedereen er klaar voor was.”

Met nog één vak – Frans – en haar masterproef voor de boeg, dook Elyn de lockdown in. “Normaal zou ik terugkeren naar Leuven voor de rest van het semester, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven. Hotel Mama hé. (lacht) Eigenlijk kwam de hele afzondering mij persoonlijk wel goed uit, raar gezegd. Ik kon mij volledig op mijn thesis concentreren, zonder verleidingen, zonder feestjes, zonder afspraken. Ondertussen is mijn masterproef ingediend, maar de mondelinge verdediging viel weg. Dat wringt want die verdediging is de kers op de taart. Om dan na vier jaar studeren zwoegen en zweten gewoon op het knopje ‘verzenden’ te moeten klikken, is toch een kleine domper.”

De proclamatie in juni viel al sowieso weg, nu hoopt Elyn vurig op september. “Ik kijk daar echt naar uit. Dat is toch hét moment, niet? Ik heb de voorbije jaren toch hard moeten werken om er te raken. Soms met vallen en opstaan. Dan is zo’n diploma-uitreiking een opluchting. En het zal gewoon ook deugd doen om mensen van mijn richting terug te zien.”

“Wat ik de komende weken plan te doen, ligt nog niet echt vast. Meteen werk zoeken en vollenbak solliciteren, dat wel. Een vakantie met mijn vriend staat niet op de planning, ook hij is net beginnen werken. Het wordt een zomer sparen, denk ik. Naar één moment kijk ik wel uit: het verrassingsweekend met de neven en nichten eind augustus. Een supertoffe bende.”

Vic Vanwalle (17), zesde middelbaar LO en sport: “Je blijft achter met een onvolledig gevoel”

Kortrijkzaan Vic Vanwalle had zich z’n laatste jaar op de middelbare schoolbanken anders voorgesteld. Zeventien is hij en hij studeert af in de richting LO en sport aan Athena Campus Pottelberg.

Vic Vanwalle.
Vic Vanwalle.© Olaf Verhaeghe

“Ik vind het jammer dat het zo is moeten lopen. Het was ons laatste jaar, het jaar waarin heel wat mooie afsluiters zouden moeten plaatsvinden. De Spanjereis naar Barcelona bijvoorbeeld: weggevallen. Het vieren van de 50 dagen: weggevallen. De officiële proclamatie: weggevallen. Normaal zou dat een bijzondere avond moeten zijn, met je ouders en met speeches. En ik had een goeie geestige klas, dus daar keek ik wel naar uit. Maar nu moeten we allemaal kort even naar school, gewoon om ons diploma op te pikken. Je blijft dan toch achter met een onvolledig gevoel.”

Na de paasvakantie mocht Vic nog een vijftal keer naar school. “Vijf woensdagvoormiddagen. Of dat echt de moeite was, betwijfel ik. Van les is er eigenlijk niet zo veel in huis gekomen, al kregen we wel een pak taken.” Wie LO en sport als afstudeerrichting kiest, doet dat natuurlijk om zoveel mogelijk te kunnen sporten. “Maar die sportvakken vielen tijdens de coronaperiode allemaal weg, behalve dan de theorie. Het ergst vond ik het wegvallen van de redderscursus. Die hebben we jammer genoeg niet kunnen afwerken, aardoor ik mijn vakantiejob als redder in een zwembad zag verdwijnen.”

Wat hij komende zomer wel gaat doen, staat grotendeels vast. “Allereerst op kamp met de scouts Gulden Vlies. Daar geef ik leiding aan de kabouters. Ondanks de maatregelen denk ik dat dat een vrij normaal kamp zal worden. In bubbels ja, maar dat lukt ook. Daarnaast kijk ik ook uit naar de septemberreis in Portugal met vrienden. We gaan er voorlopig van uit dat we kunnen gaan, ook al gaat Portugal nu weer eventjes in lockdown. We hebben ons de voorbije maanden vlot kunnen aanpassen aan de situatie, dat zal deze zomer ook wel lukken.”

En daarna? “In september start ik een opleiding verpleegkunde in Gent. Ik zie het zeker zitten, ook al weet ik dat het een uitdaging zal worden. Mensen helpen, dat zit in me. Ik hoop die kwaliteiten daar goed te kunnen gebruiken.”

Michelle Decock (20), zevende middelbaar zorgkundige: “Alleen in de klas, facetimen met mijn leerkracht”

Michelle Decock (20) uit Lichtervelde mocht vrijdagavond haar diploma ophalen. Net als de andere afstuderende leerlingen van het Kortemarkse Margareta Maria Instituut (MMI) moest ze eerst de handen ontsmetten en een mondmasker opzetten vooraleer ze de zaal mocht betreden. Daar zat iedereen netjes op anderhalve meter van elkaar, ingedeeld per klas. Zo ook Michelle. Maar zij zat helemaal alleen.

Michelle Decock.
Michelle Decock.© Foto Kurt

De Lichterveldse was het voorbije schooljaar de enige leerling in het zevende jaar Zorgkundige Duaal Leren. “Gelukkig moest iedereen tijdens de hele proclamatie blijven zitten, zodat ook ik applaus kreeg toen ik mijn diploma vooraan ging ophalen”, lacht Michelle, die dinsdagmiddag nog ging eten met haar klastitularis. “Ze trakteerde de hele klas op restaurant. Mij dus.”

Lang voor het coronavirus ons land even tot stilstand bracht, beleefde Michelle dus al een bevreemdend schooljaar. Maar corona maakte alles nog vreemder. “Tijdens de lockdown kreeg ik thuis les via de computer”, vertelt de prille twintiger. “Dat was op zich niet zo raar, ik was het gewoon om geen klasgenoten rond mij te hebben. Het werd pas raar toen de lessen weer startten, want mijn klastitularis is een risicopatiënt en werkte thuis – terwijl ik voor verschillende vakken wel weer naar school moest. Dan zat ik daar, helemaal alleen in een klaslokaal, te facetimen met mijn leerkracht (lacht). Maar achteraf gezien vond ik het best een leuk schooljaar. In het begin was het heel raar, maar door de enige leerling te zijn, ontwikkelde ik een veel betere band met mijn leerkrachten. Wat uiteindelijk ook tot betere punten geleid heeft. En een klas zonder klasgenoten, is een klas zonder drama. Ik zou het meteen opnieuw doen.”

Woensdag kon Michelle al meteen aan de slag als zorgkundige, in woonzorgcentrum Sint-Vincentius in Ardooie. “Waar nog geen enkele besmetting werd vastgesteld”, klinkt het trots. “Al was ik wel een beetje nerveus voor mijn eerste werkdag, want nu was het plots voor echt.” (TV)

Klaas Thiers (22), master burgerlijk ingenieur: “Nu meteen werk vinden, wordt moeilijk voor velen”

“Ik vraag me oprecht af of mijn thesis er anders had uitgezien zonder corona.” Klaas Thiers is 22, woont in Kortrijk en studeert af als burgerlijk ingenieur aan de Universiteit Gent. Hij heeft zijn laatste maanden van zijn schoolcarrière achter de rug. En die verliepen net anders dan hij vooraf had kunnen voorspellen.

Klaas Thiers.
Klaas Thiers.© Olaf Verhaeghe

“Ik moet toegeven: als laatstejaar heb ik niet zo heel veel last gehad van de coronamaatregelen. In het laatste semester ligt de focus toch vooral op de masterproef, en die schrijf je sowieso vooral thuis of op kot. Het sociaal leven was natuurlijk een stuk minder, dat was voor mij het grootste nadeel. Ik denk dat ik rustiger zou kunnen werken, mocht er nu en dan wat ruimte zijn geweest voor ontspanning. Een terrasje doen, af en toe wat sporten met vrienden. Nu moest ik voortdurend met die thesis bezig zijn, evident was dat niet. Het was dan ook een grote opluchting toen ie eindelijk af was.”

Hoe zijn proclamatie eruit zal zien, weet Klaas nog niet. “Ik hoorde dat de UGent iets plant in september of oktober, maar naar ik begrijp is het digitaal. Heel wat studenten zijn daar kritisch voor en vinden een fysieke samenkomst heel belangrijk. Ik heb daar persoonlijk niet echt behoefte aan. Ik ga mijn afstuderen zeker vieren, maar of dat nu met een online dan wel een fysieke proclamatie is, maakt mij minder uit. Een feestje hoort er wel bij. Uiteindelijk hebben we vijf jaar hard gewerkt. Dan is die ontlading wel terecht, denk ik.”

Voor Klaas begint de zomer vrijwel meteen in het werkveld. “Burgerlijk ingenieurs zijn vrij gegeerd”, lacht hij. “Ik heb dus snel werk gevonden, maar ik merk dat het voor veel afstuderenden moeilijk wordt om meteen werk te vinden. Bedrijven wachten nog wat af, de hele coronacrisis ligt immers nog vrij vers in het geheugen. Qua vakantie had ik nog niet echt grote plannen. Een reis had ik, gelukkig, nog niet geboekt. Er is wel het scoutskamp met Groeninghe eind juli. Dat dat kan doorgaan, is heel belangrijk voor me. Ik ben heel blij dat het kan, ook al moeten we ons wat aanpassen. En voor de rest: af en toe een weekendje. We zien wel.” (lacht)

Elyn Stragier (22), master bedrijfscommunicatie: “De hele afzondering kwam mij eigenlijk wel goed uit”

Haar stage in het Kortrijkse ziekenhuis AZ Groeninge liep af op de dag dat de eerste coronamaatregelen in België werden afgekondigd. Elyn Stragier (22) uit Wevelgem studeert bedrijfscommunicatie aan de KU Leuven en voelde toen al dat haar laatste jaar op de universiteit anders zou verlopen dan gedacht.

De klas van 2020 zwaait af, anders dan anders

“In de zes weken dat ik meeliep op de dienst communicatie van AZ Groeninge, voelde ik het tempo en het stressniveau omhoog gaan. Iedereen liep op de toppen van z’n tenen. Wat komt er op ons af? En op welke manier? Maar als je ziet hoe AZ Groeninge de coronacrisis het hoofd heeft geboden, dan zie je dat iedereen er klaar voor was.”

Met nog één vak – Frans – en haar masterproef voor de boeg, dook Elyn de lockdown in. “Normaal zou ik terugkeren naar Leuven voor de rest van het semester, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven. Hotel Mama hé. (lacht) Eigenlijk kwam de hele afzondering mij persoonlijk wel goed uit, raar gezegd. Ik kon mij volledig op mijn thesis concentreren, zonder verleidingen, zonder feestjes, zonder afspraken. Ondertussen is mijn masterproef ingediend, maar de mondelinge verdediging viel weg. Dat wringt want die verdediging is de kers op de taart. Om dan na vier jaar studeren zwoegen en zweten gewoon op het knopje ‘verzenden’ te moeten klikken, is toch een kleine domper.”

De proclamatie in juni viel al sowieso weg, nu hoopt Elyn vurig op september. “Ik kijk daar echt naar uit. Dat is toch hét moment, niet? Ik heb de voorbije jaren toch hard moeten werken om er te raken. Soms met vallen en opstaan. Dan is zo’n diploma-uitreiking een opluchting. En het zal gewoon ook deugd doen om mensen van mijn richting terug te zien.”

“Wat ik de komende weken plan te doen, ligt nog niet echt vast. Meteen werk zoeken en vollenbak solliciteren, dat wel. Een vakantie met mijn vriend staat niet op de planning, ook hij is net beginnen werken. Het wordt een zomer sparen, denk ik. Naar één moment kijk ik wel uit: het verrassingsweekend met de neven en nichten eind augustus. Een supertoffe bende.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier