Komen bindt de strijd aan met zwerfvuil

Zwerfvuil is een probleem dat zowat iedere gemeente van het land teistert. Ook in Komen vormt rondslingerend vuil een enorme belasting op de maatschappij. Nadat ook de lokale landbouw in gevaar kwam, besloot het gemeentebestuur actie te ondernemen. “We troffen zelfs stukjes aluminium aan tussen de wortelen, dit kunnen we niet langer tolereren” klinkt het bij een strijdvaardige schepen.

Gewassen die wegens aluminiumvervuiling worden geweigerd of zelfs koeien die sterven nadat ze lege bierblikjes hebben opgegeten? Het is de nieuwe plaag waarmee de landbouwers in de grensgemeente worden geconfronteerd.

“Het is bijna een vanzelfsprekendheid geworden. Na het werk trekken de mensen nog snel even naar de winkel om een blikje, ze drinken het op en dumpen het leeg exemplaar dan maar lukraak in een van de vele weides die we hier hebben.” Jean-Jacques Pieters (61), schepen van Landbouw, kreeg bijna dagelijks meldingen van ontevreden landbouwers en besloot dan ook ten strijde te trekken tegen rondslingerend afval.

Afval op eigen bord

“Vee dat zich kwetst of zelfs sterft aan lege blikjes, het is een gruwelijk gevolg van de pure luiheid die blijkbaar goed ingeburgerd raakt” fulmineert hij. “Er zijn meer dan voldoende vuilnisbakken maar toch is de meest eenvoudige oplossing alles dumpen in de velden. Onze landbouwers hebben reeds waanzinnige kosten gedaan om zelf alles op te ruimen, tot wel twee vuilniszakken per week of door het laten groeien van een speciale haag aan de rand van hun akkers. Sluikstorters gooien hun blikjes er dan doodleuk overheen. Kwatongen wijzen nogal graag in de richting van truckers maar het gros van het afval ligt langsheen kleine wegen waar geen vrachtwagens voorbij komen. Waar die sluikstorters geen rekening mee houden, is met het feit dat hun afval uiteindelijk in hun eigen bord terecht kan komen.”

Het idee werd meteen de slagzin voor een campagne die, met de steun van de Waalse overheid, op poten werd gezet. “Op tien verschillende plaatsen in de gemeente werden grote banners opgehangen” verklaart de Schepen. “Pas de cannettes dans mon assiette, geen blikjes in mijn bord dus. Op die manier willen we meer dan duidelijk maken dat we er genoeg van hebben en dat mensen hun mentaliteit moeten wijzigen. Aan de campagne hangt een prijskaartje van 700 euro, een bedrag dat voor een groot deel door de Gewestelijke regering werd bekostigd. Wie toch nog steeds wordt betrapt op sluikstorten, mag zich aan een gepeperde rekening verwachten.”