Op pad met de gemeenschapswachten in Blankenberge: “Ruim hondenpoep op!”

De preventiedienst houdt scherper toezicht op het achterlaten van hondendrollen op speelpleintjes en wandelpaden. “Van de donkere winterdagen wordt soms geprofiteerd”, zeggen gemeenschapswachten Julie en Anthony.

Vandaag ligt alles onder een wit sneeuwtapijtje, maar op gewone winterdagen ligt er volgens Anthony Plovy (37) en Julie Brimioulle (35) – twee van de zeven gemeenschapswachten – vooral hondenpoep op de speelpleinen en wandelpaden. Véél hondenpoep. “Of toch opvallend meer dan tijdens de zomermaanden. Het is vroeger donker en daar wordt van geprofiteerd. De sociale controle valt daardoor voor een stuk weg. Bovendien zijn er nu minder toeristen in de stad en minder kinderen op de speelpleintjes”, klinkt het. Bij de preventiedienst kennen ze het fenomeen, want het keert elk jaar terug. “Pas op, het gedrag is al wel veranderd. De mensen wéten dat ze hun hondenpoep moeten opkuisen. Maar ze moeten het ook nog willen natuurlijk. Soms is het een kat-en-muisspel: als we op één plek meer toezicht houden, verlegt het probleem zich de dag erop naar een andere plek.”

De gemeenschapswachten doen daarom ook controles op het bijhouden van poepzakjes. “We krijgen soms de opmerking dat er tegenwoordig minder hondentoiletten zijn. Maar er zijn nu op korte tijd veel hondenpoepbuizen bijgekomen, en je mag de drolletjes ook in de openbare vuilnisbakken achterlaten”, zegt Julie. “Vanuit de preventiedienst zijn er nog gratis zakjes ter beschikking gesteld aan de hondenloopweide ter hoogte van de Vandeputtelaan. Maar de mensen namen die mee om thuis te gebruiken als diepvrieszakjes… en de poep bleef liggen.”

GAS-boetes mogelijk

“Onze taak is vooral aan preventie doen”, zegt Anthony. De preventiedienst werkt campagnes uit rond allerlei thema’s. “In wijken steken we soms een briefje in de bus. Dan wordt er, zoals nu voor de hondenpoepoverlast, verscherpt toezicht gehouden. En de mensen krijgen altijd eerst een waarschuwing. We volgen een stappenplan dat alleen in de meest verregaande gevallen tot een GAS-boete leidt.” Julie doet vaststellingen en maakt deze over aan de sanctionerend ambtenaar van de stad. “Deze beslist dan of er een GAS-boete van komt”, zegt ze. “Het moeilijke is dat we hondenbaasjes moeten betrappen, en die paarse jas valt op.”

We hebben nog gratis hondenpoepzakjes voorzien, maar de mensen gebruikten die als diepvrieszakjes

“In principe kan zo’n GAS-boete oplopen tot 350 euro”, zegt Anthony. “Maar daarvoor moet je echt al een recidivist’ zijn.” In 2018 werden in Blankenberge maar tien GAS-vaststellingen geregistreerd.

Anthony is ervan overtuigd dat die zachtere aanpak werkt. “De mensen kunnen rond overlast en andere problemen ook een online meldformulier invullen, maar wij zijn het eerste aanspreekpunt op straat. Doordat wij altijd te voet op stap zijn, staan we dichter bij de burger dan de politie. We zijn de ogen en de oren van de gemeentelijke diensten en een wandelend infopunt. De mensen komen ons dikwijls de weg vragen, spreken ons aan over van alles en nog wat. Soms willen ze gewoon eens hun verhaal doen.”

Anthony werkt ondertussen al vijf jaar op de preventiedienst, Julie pas sinds half mei: “Mijn zus werkt bij de politie en merkte op dat het echt iets voor mij zou zijn. En dat bleek ook.” Anthony werkt al bijna 20 jaar voor de stad: “Vroeger bij de technische dienst, maar door al dat trekken en sleuren, kreeg ik een nekhernia. Ik was echt blij toen ik kon overstappen naar de preventiedienst. Het buiten zijn geeft een gevoel van vrijheid.”

Vriendelijk blijven

In het spoor van de gemeenschapswachten zien we ze op een uurtje tijd de meest uiteenlopende taken uitvoeren. Zo helpen ze een oudere man van zijn voordeur naar de taxi, en worden ze door een dame aangesproken over de werken in de Weststraat. “Hier op ‘t stationsplein tref je in de zomer dikwijls hangjongeren aan. Als die echt voor overlast zorgen, benaderen we ze. Maar wel op een vriendelijke manier, want met een positieve attitude bereik je het meest”, zegt Anthony.

Het duo vindt dat zij eigenlijk de nieuwe hulpagenten zijn: “Alleen mogen we het verkeer niet regelen en kunnen we geen boetes uitschrijven. Maar het is ook pas wanneer er met iemand écht geen huis meer te houden is, dat wij de politie inschakelen”, klinkt het.

Ondertussen hebben we een kleine 5.000 stappen op de teller. “Op sommige dagen leggen wij snel 20 kilometer af. Als we dan bij slecht weer binnen moeten blijven, voelt dat soms alsof we gestraft zijn”, glimlacht Anthony.

(WK)