In de aflevering van ‘Blind getrouwd’ zagen we maandagavond hoe Florence Vandoorne uit Wevelgem volmondig ‘ja’ antwoordde op de vraag of ze het huwelijk met Jiri wilde verder zetten. Voor Florence, die de hele reeks eerder gereserveerd overkwam, is er naar eigen zeggen een grote last van haar schouders gevallen. “Dat was zo toen de camera’s niet meer draaiden.”
Van een verrassing gesproken in de slotaflevering van Blind Getrouwd. Het ‘prinsenpaar’ Florence Vandoorne (29) en Jiri Punt (35) besloot tegen alle verwachtingen in om getrouwd te blijven. Bij het beslissingsmoment van Florence en Jiri, nam Jiri als eerste het woord en blikte hij terug op hun hobbelig parcours: “Het heeft me meermaals geraakt om te zien hoe je prachtige jij soms overschaduwd werd door twijfel en zelfbescherming en je mij soms wegduwde uit angst om gekwetst te worden. Ik dacht vaak: duw maar zo hard je kan, maar ik ben er en ik ga niet opzij. Je bent zo uniek en de manier waarop we matchen is zot. Het is misschien te mooi om waar te zijn, maar fuck it, ik verdien te mooi. Natuurlijk ga ik voor jou en je muren neem ik er graag bij om verder af te breken. Op dezelfde plaats, zes weken later, geef ik hetzelfde antwoord: ja!”
Dit zorgde voor tranen van geluk bij Florence die vervolgens ook het woord nam: “Dat de aantrekking er niet direct was, heeft me niet tegengehouden om je in al je aspecten te willen leren kennen. Bedankt om me te aanvaarden voor wie ik ben als persoon en bedankt voor je eindeloos geduld om dit te doen slagen door mijn tempo te volgen. Ik sta nog elke dag versteld van al onze raakvlakken. Dus Jiri, ik blijf graag met je getrouwd en ben benieuwd wat de toekomst voor ons in petto heeft. Punt.”
“Nee was geen optie”
“Je bent niet de eerste die aangeeft eerder verbaasd te zijn dat ik ‘ja’ ging zeggen”, glimlacht Florence als we haar spreken. “Het klopt dat ik de avond ervoor nog twijfelde. Niet over mijn antwoord, want was het beslissingsmoment drie weken eerder geweest, had ik ook ‘ja’ gezegd. Maar ik kon toen geen ‘ja’ zeggen, als ik mij enkel en alleen op mijn gevoel zou baseren. Ik wist wel al dat ‘nee’ geen optie was. Ik zag immers van in het begin al het potentieel en waarom we gematcht waren. We kennen elkaar écht. Het was al snel duidelijk dat we heel goed samen passen.”
Hoewel Florence met volle overgave in het avontuur van ‘Blind getrouwd’ was gestapt, was te zien doorheen de reeks dat ze eerder gereserveerd was. “Ik wist dat van voor ik er aan zou beginnen. Ik heb in het verleden al een paar negatieve ervaringen achter de rug en ik wilde absoluut mijn tijd nemen om dit goed te doen. Maar misschien heb ik het te serieus aangepakt.”
Want Florence stak niet onder stoelen of banken dat de vonk niet echt oversloeg en dat de fysieke aantrekking ontbrak. “Ik begreep ook echt niet waarom. Jiri is een hele mooie en lieve man. Onrechtstreeks was er misschien ook de druk van het programma. Want wie mij kent, zei het ook dat ik op beeld niet altijd mezelf leek. Ik was écht nerveus in de buurt van die camera’s.”
Haar kersverse echtgenoot moest dus het nodige geduld aan de dag leggen. “Dat heb ik hem ook gezegd op huwelijksreis. Dat ik niet het type ben die meteen rond zijn nek zou hangen, maar dat hij dat niet persoonlijk moest nemen. We hebben daar zelfs een heel goed gesprek over gehad op reis. Maar hij wist dat ik tijd nodig had en ook erg kritisch ben voor mezelf. Jiri was die hele tijd heel begripvol en geduldig, waar ik heel blij om was. In die zin dat ik hem nog altijd zeg dat hij wat tegengas mag geven.” (lacht)
Maar voor kijkend Vlaanderen had ze de perceptie tegen, zo blijkt. “Niet normaal hoeveel verwijten ik in mijn inbox kreeg. Dat ik een seut was. Of een trut. Of dat ik in een klooster moest stappen. Dat vond ik heel bevreemdend. Ik wilde mij niet halsoverkop in dit avontuur storten, ook intiem. Ik ben opgevoed met zekere normen en waarden, en vind het belangrijk dat ik respect heb voor de ander binnen een relatie. Dat ik Jiri geen valse hoop zou geven als het bij mij nog niet goed zat. (denkt na) Iedereen heeft recht op een mening, maar ik begrijp niet zo goed wat je daar bij te winnen hebt om zo’n berichten te sturen. Gelukkig kon ik dat wat plaatsen, en stak Jiri mij regelmatig een hart onder de riem.”
Enorm schuldgevoel
Nu het programma is afgelopen, kunnen de twee eindelijk samen naar buiten. “Ik ben heel blij dat het afgelopen is. Als hij mijn huis verliet, moest dat vermomd gebeuren. We konden niet samen op stap, naar de winkel gaan of iets gaan eten. Ik ben heel blij dat dat nu wel kan. Op den duur raakt de creativiteit tussen vier muren op. Het is véél geweest. Maar ik ben heel blij waar we vandaag staan. Het zit echt goed. De vonk is overgeslagen na de reünie-aflevering. Toen waren de camera’s er niet bij en heb ik alles echt kunnen loslaten. Er viel toen een enorme last van mijn schouders. Dat ik dat niet eerder kon, heeft voor een enorm schuldgevoel gezorgd. Nog steeds voel ik me soms schuldig tegenover Jiri. Maar ik weet dat we op de goeie weg zijn nu.”
“Of we al samenwonen? Nee, dat zou ook te veel gedoe geweest zijn aangezien we niet samen gezien mochten worden. Bovendien hebben we met onze jobs een drukke agenda, dus voorlopig wonen we nog apart. Maar we hebben het wel al besproken om eventueel op termijn samen iets te kopen. We zien wel. Eerst willen we genieten van wat nog op ons pad komt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
