Mollenvanger Marc spreekt met derde afvaller Philippe (53): de man die van Diksmuide een kuststad maakte

Bij Sicilië denk je onwillekeurig aan zon en natuurpracht, maar ook een beetje aan de maffia…. en nu ook aan ‘De Mol’ natuurlijk. Na de derde aflevering namen we afscheid van Philippe, die West-Vlamingen zullen onthouden als de man die van Diksmuide een kuststad maakte.

Afgelopen zondag waren we getuige van het mislukte plan van een bende criminelen. De bandieten werden gedwarsboomd door de kandidaten van De Mol. Er werd gezocht naar en gesleept met zakken vol misdaadgeld en er ontplofte zelfs een autobom. Bijna heel de groep kreeg op het eind van de aflevering een strafpunt aangesmeerd (een goed antwoord tijdens de eliminatietest wordt fout gerekend), met uitzondering van Charlotte en Philippe. En toch namen we vervolgens afscheid van Philippe, de 53-jarige bedrijfsleider. Dat vraagt om een woordje uitleg.

Dag Philippe, je verdiende een voordeel bij de laatste opdracht, maar je kon dat niet verzilveren bij de eliminatie. Wat is er gebeurd? Waar liep het fout?

Ik ga graag gestructureerd te werk: observeren, luisteren, onthouden, noteren. Misschien ben ik daar wat te ver in gegaan, en zat ik op de duur met te veel tabellen, lijstjes, uitroep- en vraagtekens. Soms moet je ook gewoon nuchter rondkijken en niet de hele tijd met je neus in je molboekje zitten.

Wat ging er door je heen toen je het rode scherm zag?

Het gierde door mijn hoofd. “Neen, niet nu! Staat daar nu echt Philippe? En is dat een rood scherm? Dat moet toch een vergissing zijn?!” Ik had er vooraf nochtans alle vertrouwen in: de meerderheid van de groep zat met een strafpunt en ik niet. Maar naarmate de anderen groene schermen kregen, voelde ik mijn hazelnoten toch weer paars uitslaan (lacht)

Hoe heb je je terugreis beleefd?

Het eerste uur overheerste de teleurstelling. Maar dat sloeg al heel snel om in dankbaarheid. Oprechte dankbaarheid dat ik dit avontuur mocht meemaken. Een rollercoaster van tien dagen, of beter gezegd: van bijna tien maanden. Van het moment waarop ik me inschreef, tot nu eigenlijk.

Heb je intussen genoten van het zeezicht vanuit Diksmuide? Of ben je naar Real Madrid gaan kijken toen je in Italië was? Wat gebeurde er allemaal in die mast tijdens de eerste aflevering?

Bekijk het eens vanuit mijn perspectief. Daar stond ik, hoog in de mast, kijkend naar de horizon. Ik zag in de verte de toren van Diksmuide en die leek de Noordzee te raken (lacht). Een serieuze blunder, net als Real Madrid in Italië situeren. Maar voetbal, tja… wist ik veel. Ik had eerst bijna Anderlecht gezegd. Dat zou nog wat erger zijn geweest! (lacht)

Beste Philippe, hoe gaat het met je kleinzoon? Want het zal wel een spaghetti aan emoties geweest zijn die eerste dagen.

Dat was inderdaad erg intens. Noah werd in principe pas enkele weken later verwacht, maar net voor vertrek werd de geboorte toch al ingeleid. En zo werd hij geboren aan de vooravond van de opnames. Hij stelt het heel goed, net als zijn fiere ouders Yolan en Astrid.

Wat vond je het allerleukste aan De Mol?

Ik houd bijzondere herinneringen aan de openingsopdracht op de boot, ook al was ik daar niet erg succesvol. Maar je moet weten: ik meet slechts 1m64. Dus een keertje héél hoog alles mogen overschouwen, ook al is het aan een niet bijster comfortabele mast, daar zeg ik geen neen tegen! Ik had een mooi overzicht over de opdracht en over alle kandidaten. En ik genoot de hele tijd van het prachtig zicht op Sicilië.

Wat was het meest verrassende moment?

Ik begreep als kijker nooit goed hoe kandidaten al na een drietal dagen zo emotioneel konden reageren op het eerste vertrek. Maar nu heb ik zelf gezien en gevoeld hoe hecht de banden heel snel worden in de groep. Het is moeilijk te beschrijven. Alles is zo intens dat dat eerste afscheid je echt raakt. Net als alle volgende eliminaties, overigens.

(lees verder onder de foto)

Was dit het avontuur van je leven?

Philippe: het is toch wel één van de zotste passages uit mijn leven, ja. Mijn vrienden en familie waren niet meteen verrast door mijn deelname, omdat ik in mijn leven al wel meer atypische dingen heb gedaan. Maar het is de intensiteit van dit verhaal die het uniek maakt. Een ‘anekdote van 10 dagen’ die ik nog heel lang zal koesteren. Met een steeds groter wordende glimlach.

Wat heb je onderschat?

Dat je alibi voor de buitenwereld echt stévig moet zijn. Want je deelname blijft natuurlijk enkele maanden geheim. Voor mijn collega’s moest ik een excuus vinden waarbij ik echt 3 weken offline was en ik heb dan maar verteld dat ik een oceaan heb overgezeild. Het stond al een tijdje op mijn bucketlist en dat wisten mijn collega’s ook. Maar ik was vergeten dat één van mijn collega’s een fervente zeilster is, dus heb ik in sneltempo zeiltermen moeten leren, blogs gelezen, cursussen gedownload. Maar het is gelukt! Ik ben nooit door de mand gevallen.

Hoe waren de reacties van je collega’s, vrienden, het thuisfront?

Philippe: heerlijk! Erg positief en iedereen ook erg benieuwd. Op het werk houden ze een poll over wie de mol zou kunnen zijn – en dan blijf ik uiteraard netjes zwijgen. De grappigste reactie kwam ongetwijfeld van mijn zoon Max. Hij is grote fan van het programma. We keken samen naar Café De Mol en toen hij mijn deelname ontdekte sprong hij recht in de zetel en bleef hij als een standbeeld perplex en met open mond naar mij gapen. Minutenlang, van alles stamelend (lacht).

We kunnen het ons perfect voorstellen, Philippe. Je was een superleuke kandidaat en bedankt voor de babbel!

Later deze week volgt nog een overzicht van de 7 resterende kandidaten. Wat een seizoen, wat een spanning! Tot later, tot ‘Ollemolle Mol’!