Martine Konings (52) uit Wevelgem is een van de vele Vlamingen die vastzit in het buitenland. Momenteel is ze op een soort persoonlijke retraite in het gebied Zuid-Sinaï in Egypte. Als alles goed gaat, kan ze volgende week terugkeren. Intussen maakt ze er het beste van.
Even weer wat trager leven. Dat is de insteek van de jaarlijkse trip van Martine naar Egypte. Martine woont in Wevelgem, maar is afkomstig van Brugge. In het dagelijks leven werkt ze als supportmedewerker voor de firma Optelec, dat hulpmiddelen aanbiedt voor blinden en slechtzienden. Daarnaast heeft ze nog een bijberoep: het geven van professionele lichaamsmassages. Als geen ander weet Martine wat rust voor je lichaam en geest kan doen.
De trip naar Egypte stond al een paar maanden gepland, maar ze besloot vorige week een paar dagen eerder te vertrekken, in de hoop dat de Corona-storm ging liggen. Martine zat net op het vliegtuig op de dag dat de regering besloot de scholen te sluiten en het openbaar leven zo veel mogelijk stil te leggen.
As we speak zit ze in Zuid-Sinaï, een schiereiland in Egypte, dus weg van het klassieke toeristische gedeelte. Ze leeft er, zoals elke keer, back to basics, in een hutje aan het strand. “Ik sta meestal op rond half zeven. Dan doe ik wat yoga, neem ik wat tijd voor mezelf en ga ik koffie halen. Om 9 uur ontbijten we. Daarna bestaat mijn leven uit lezen, schilderen, wandelen… meestal op mijn eentje. Als het donker wordt, dan hou ik mij bezig met het luisteren naar audioboeken of podcasts, of kijk ik naar Netflix-series die ik had gedownload. Na het avondeten kaarten we of spelen we spelletjes met mijn gezelschap.”
Martine zit ginder met een familie uit de buurt van Dendermonde, die een paar dagen na Martine afreisden. “Los van die vier mensen, hebben we ook nog twee Soedanese helpers. Maar voor de rest zien we hier niemand. In heel de kuststreek zijn er geen toeristen, behalve een Zwitsers koppel een kilometer verder. De kans op besmetting door corona is dan ook nihil.”
“Het eten wordt gebracht. Vissers uit de buurt brengen hun vis dat ze ‘s morgens gevangen hebben. Er zijn heel veel groenten. Alles wordt hier vers bereid, ook het brood. En ja, er is ook genoeg toiletpapier“, lacht Martine.
Martine is op de hoogte van de situatie in ons land. “Al lees ik heel weinig nieuws. Mijn vrienden sturen mij al genoeg horrorberichten. Ik probeer het wat los te laten, maar natuurlijk maak ik me zorgen. Vooral over mijn familie en vrienden. Iedereen is voorlopig gezond. Vrienden en collega’s zorgen voor mijn ouders. Ze houden mij ook op de hoogte.”
Met de gemoedsrust van Martine gaat het al beter dan een paar dagen geleden. “Toen waren er onheilspellende berichten dat ik hier misschien vast zat tot eind mei (Egypte sloot donderdag het luchtruim, red.), maar nu gaat onze geplande vlucht op 26 maart met een beetje geluk toch door. Ik probeer nu van elke dag te genieten, van de zon en het gezelschap. Ik heb eerlijk gezegd wel schrik om naar huis te komen. Het lijken wel oorlogstijden. Ik kijk er ook niet naar uit om op elkaar gepakt in een vliegtuig en dan in een luchthaven te arriveren. Maar ik hou sowieso mijn sjaal voor mijn mond en probeer zo min mogelijk iets of iemand aan te raken. Eenmaal thuis sluit ik mij op. Voor de firma geef ik training en uitleg, en dat kan ook heel vaak per mail of telefoon dus blijf ik verder werken. Al staan mijn massages uiteraard ook even on hold.”
Waar Martine zit, wordt ze dus niet rechtstreeks geconfronteerd met corona. Al vreest ze wel voor de impact van het virus op het land. “Zeker voor de locals is dat ingrijpend. Zij leven van het toerisme en hebben nu niks. Er was onlangs ook een storm en daarna was er vijf dagen geen elektriciteit. Waar wij zitten hebben we evenwel zonnepanelen. Het is heel dubbel. Aan de ene kant zit ik hier heel veilig, aan de andere kant wil ik heel graag terug bij mijn familie zijn. Maar als alles goed gaat, is het volgende week al zover.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier