Marcel (95) en Yvonne (93) vieren 70-jarig huwelijksjubileum thuis

Tom Vandenbussche

Corona of geen corona, vandaag vieren Marcel Deruytere (95) en Yvonne Bruwier (93) uit Roeselare hun 70-jarige huwelijksjubileum. Niet met een groot familiefeest – dat moest worden uitgesteld – wel met een etentje met de drie kinderen en schoonkinderen. “Ons geheim? We zijn hard voor onszelf.”

Marcel en Yvonne vierden vandaag met een etentje bij dochter Annemie in Zedelgem dat ze 70 jaar getrouwd zijn. “We leerden elkaar kennen in Moorslede, waar we beiden van afkomstig zijn”, vertelt Marcel. “Na ons huwelijk zijn we naar Bissegem verhuisd en twintig jaar geleden zijn we naar Roeselare teruggekeerd, waar we zelfstandig in een appartement in de Rijselstraat wonen.” Marcel en Yvonne hebben drie kinderen – Jan (°1951, woont in Oostende), Annemie (°1953, woont in Zedelgem) en Katrien (°1954, woont in Izegem) – tien kleinkinderen en 21 achterkleinkinderen.

“Elk jaar in september is er een familiefeest”, vertelt zoon Jan. “Vroeger deden we dat telkens eind augustus rond de periode dat ze hun huwelijksverjaardag vierden. Maar omdat die datum vaak samenviel met kleinkinderen die wel eens een herexamen hadden, hebben we het feest naar september verschoven. Dit jaar was er een groot feest op 6 september voorzien, maar dat hebben we moeten verplaatsen. Door de strengere coronamaatregelen was het onmogelijk om een feest te houden. Met 8 november hebben we intussen – onder voorbehoud – al een nieuwe datum voorzien.”

Elke ochtend boodschappen doen

Marcel en Yvonne wonen nog altijd zelfstandig in hun appartement. Nog opmerkelijker: elke ochtend doen ze samen boodschappen in Delhaize en gaan ze in het centrum van Roeselare koffie drinken. Bovendien rijdt Marcel nog altijd met de auto. “En ik maak het middageten klaar”, voegt Yvonne eraan toe. “Verse soep bijvoorbeeld. Ons geheim? Dat we doen wat we kunnen. We geven niet af. Wij hebben de oorlog meegemaakt. Zo zijn wij gevormd.” Zoon Jan knikt: “Wassen, strijken… ze doet het nog allemaal zelf. En terwijl ons vader vooral door geschiedenis geboeid is – hij was en is een wandelende encyclopedie – was haar hobby schilderen. Maar dat is verleden tijd. Haar ogen willen niet meer mee.”

Jan merkt ook op dat de coronacrisis een moeilijke periode voor zijn ouders was. “Ze hebben afgezien. Ze mochten plots geen boodschappen meer doen en eigenlijk ook geen mensen meer thuis ontvangen. Dat was niet evident.” Yvonne knikt. “Zo komen wij nog eens buiten. Als je binnen zit, is er niets. Dat corona maar vlug verleden tijd is. (glimlacht) Wij zijn zot van mensen.”

Op naar de 100

En de toekomst: op naar de 100? “Dat is te veel. 99 is ook al goed”, lacht Marcel. Yvonne: “Laat ons hopen, hé. We kijken niet te ver vooruit en genieten van elke dag en alle kleine momenten. We zijn hard voor onszelf. We moeten wel of het kan rap gedaan zijn.”