Het Duits kerkhof Menen Wald bestaat 100 jaar, er rusten meer dan 48.000 soldaten. Veel Duitse familieleden en vertegenwoordigers, maar ook een uitgebreide Nieuw-Zeelandse delegatie, zagen vrijdag een warme plechtigheid waarbij de slachtoffers langs beide kanten werden herdacht.
De Groenestraat op de grens van Wevelgem en Menen ligt er normaal o zo rustig bij. Niemand moet er zijn, behalve een handvol bewoners.
Voor de herdenking van 100 jaar Menen-Wald kwamen heel wat notabelen naar het gehucht. Onder meer minister van Defensie Steven Vandeput, voorzitter van het Vlaams Parlement Jan Peumans, gouverneur Carl Decaluwé en tal van ambassadeurs, onder wie die van Bulgarije, Canada, Frankrijk, Groot-Brittannië, Hongarije, Nieuw-Zeeland, Slovakije, Slovenië, Malta, Rusland en de Verenigde Staten, tekenden present. Het grasveld van overbuur Marc Vanhauwaert werd zo op slag een ‘vipparking’.
Burgemeester van Menen Martine Fournier opende de speeches namens de gemeenten Menen en Wevelgem, het kerkhof ligt op de grens van beide gemeenten. “Het ‘Ehrenfriedhof Meenen’ werd in gebruik genomen in juli 1917 na de Derde Slag om Ieper, die momenteel in de streek wordt herdacht”, situeerde burgemeester Fournier de herdenking.
Verzamelbegraafplaats voor 48.000 soldaten
“Die veldslag, die honderd jaar geleden gedurende maanden werd uitgevochten, resulteerde in 450.000 doden en verminkten. Het kerkhof Menen-Wald lag vroeger langs de grintweg tussen Menen en Wevelgem. In de jaren vijftig werd het een verzamelbegraafplaats waar nu 48.000 soldaten rusten. Het landschap, maar ook wat onder de akkers steekt, herinnert ons nog steeds aan de strijd. Het is een plaats van herdenking”, klonk het, waarna de burgemeester een aantal getuigenissen las van familieleden die er hun overledenen zijn komen bezoeken en dit optekenden in het herdenkingsboek van het kerkhof.
De Duitse ambassadeur was afwezig door het noodweer donderdag in Duitsland, maar liet zijn boodschap voorlezen door zijn adjunct Michael Häusler. Hij bestempelde de Eerste Wereldoorlog als de ergste en bloedigste oorlog uit de vorige eeuw. Hij bevestigde dat de herinnering in Duitsland even levendig is als bij ons, maar wel anders. Ze is doordrenkt van het bewustzijn dat men alles moet ondernemen om de vrede te bewaren. In deze context verwees hij naar het belang van een hecht Europa, dat nu reeds gedurende 70 jaar zorgt voor vrede.
Daarna was het de beurt aan een koor van Nieuw-Zeelandse soldaten en burgers. Een delegatie van 90 Nieuw-Zeelanders verblijft gedurende twee weken in het land voor tal van herinneringsplechtigheden. Op eigen vraag kwamen ze ook naar de herdenking in Menen, hun ingetogen lied zorgde voor een pakkend moment.
Niet nagekomen belofte
Leerlingen van de grenslandscholen Menen lazen daarop een gedicht voor dat ze in het kader van een geschiedenisproject schreven na een bezoek aan de begraafplaats. Gouverneur Decaluwé had het onder meer over de gruwel van de Eerste Wereldoorlog, de nieuwe wapens zoals tanks die voor het eerst werden gebruikt en de niet nagekomen belofte die werd gemaakt aan de soldaten: ‘Jullie zijn voor Kerst weer thuis’.
De plechtigheid werd besloten met het neerleggen van de kransen. Het was een warme plechtigheid waarbij voor één keer de slachtoffers aan beide kanten van het front werden herdacht.
(SLW)
Lees hier een eerdere reportage over het kerkhof.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier