Op zondag 1 september werd de 75ste verjaardag van de ‘Bevrijding van Moerbrugge’ herdacht.
De dag begon zoals jaarlijkse gewoonte met een misviering in de Sint-Godelievekerk in Moerbrugge om 10 uur, daarna begeleidden om 10.45 uur legervoertuigen de genodigden en plaatselijke bewoners naar de brug van Moerbrugge waar aan het oorlogsmonument, een impressie van een stukgeschoten Sherman tank plaatsvond. Dit oorlogsmonument, waar met gepaste eer een bloemenhulde plaatsvond, moet ons doen herinneren aan de vele gesneuvelden tijdens de vierdaagse veldslag. In de periode van 8 tot 12 september 1944, nu bijna 75 jaar geleden, sneuvelden 53 Canadese soldaten, 104 Duitse soldaten en 12 burgers.
Getuigenis van een jongen
Tijdens deze 75ste verjaardag werd de pakkende getuigenis voorgelezen van André De Clerck, die ten tijde van de bevrijding in de Beernemstraat woonde, dicht tegen de vaart maar wel aan de Duitse kant. We citeren: “We waren begin september 1944. De rogge, tarwe en haver waren in het droge. Zoals de richtlijnen ons door de gemeentelijke overheid verstrekt, stond alles in kleine schelven. Het was een mooi zicht, al de hoopjes met hun lauwe spitse strooien dakjes in het reeds groene loofland. In de lauwe avondwind lagen we met de enige buren onder de perelaar. Het gesprek ging over de oorlog. In de verte zagen we gestadig de kanonnen lichten en hoorden het doffe bommelen en zwaar geschut. ‘Volgens ik van een Duitse soldaat vernomen heb’, zei de buurman, ‘zijn de Engelsen nu aan de slag om Kortrijk te bevrijden. Nog een paar dagen, als het meevalt en we hebben hier ook ander volk.’ ‘Ja’, zei vader, die oud-strijder was, ‘ik vrees dat we hier nog harde noten gaan kraken.’ ‘We wonen hier langs een kanaal van 60 meter breedte. De Duitsers zullen hier niet vertrekken zonder slag of stoot.’
Ongerust gingen we slapen. Het werd dinsdag, woensdag, donderdag,… Dagen van spanning en vrees. Het ging niet meer om te werken, Er kwamen alle dagen steeds meer soldaten. Langs het kanaal begonnen ze loopgraven te graven en versperringen te bouwen. Achter onze stellingen werd munitie opgeslagen. ‘t Allekant werden kanonnen in stelling gebracht. De takken van onze fruitbomen werden gebruikt om te camoufleren. Ons hof lag aan het kanaal. Vrijdagmorgen, 8 september 1944, het was daar zoals een mierennest. De deuren van onze stallingen werden gebruikt om loopgraven te overdekken. Om 9 uur hoorden we ineens een slag dat ons huis deed daveren. We zagen aarde, stenen en ijzerwerk de lucht invliegen. Moeder duikelde van het verschieten onder de tafel. ‘Niet zoveel angst moeder’, riep een soldaat, ‘het is de brug die springt.’ ‘Hier gaat iets gebeuren, ga jullie maar iets verder schuilen.’ Doch vader wilde niet vluchten en alles achter laten. Moeder wilde niet verder zonder vader, dus bleven we allen maar.
Op aanwijzing van vader werd onze schuilplaats verbeterd en versterkt. Dit was een diepe gracht in de weide, zigzag gedolven en met hout en zand overdekt. Om 14 uur werden we ons huis uitgejaagd naar onze schuilplaats. Als we nog buiten kwamen, zouden ze schieten. In de verte hoorden we muziekfanfares. Het waren onze bevrijders die feestelijk ingehaald werden in Oostkamp. ‘Hoor’, zei vader, ‘ze zingen Tipperarry, en we zitten aan deze kant van het water bij de Duitsers.’ ”
Deze getuigenis bewijst het belang van Moerbrugge tijdens deze periode en de impact die de Slag van Moerbrugge had op een jong leven. ” Ik heb pas gisteren dit getuigenis gekregen van de familie’, weet Lode Degriek ons te vertellen, ‘en het gaat nog veel verder. Waarschijnlijk zal deze brief de komende jaren op de herdenkingen zeker de omstandigheden van de Slag van Moerbrugge de aanwezigen blijven ontroeren en een beeld schetsen van het leven tijdens de vierdaagse slag.’
Bloemenhulde
Voor deze editie werden op de tonen van de doedelzakmuziek – begeleid door de trom van de mensen van Yeomanry -achtereenvolgens door verschillende instanties bloemen neergelegd aan de voet van het oorlogsmonument. Voor de gemeente Oostkamp was dit burgemeester Jan de Keizer, voor Beernem burgemeester Jos Sypré en de schepenen Jan Vanassche en Ruben Strobbe, voor de provincie Provincie commandant Decock, voor de oud-strijdersbond Oostkamp was Willy Fransen afgevaardigd en voor de Oud-strijders vereniging Oedelem legde Antoon Depestel de bloemen neer.
Honorary member South Alberta Light Horse Regiment of Canada was ook vertegenwoordigd en in naam van de vzw België – Canada legde Ondervoorzitter Ltkol Maurische Debruyne de bloemen neer. De gemeente Maldegem vaardigde Raadslid Boudewijn De Schepper af naar deze herdenking en de zustersteden Bad Nauheim en Bad Langensalza waren vertegenwoordigd door Siegfried Langsdorf en Volker Pohler. Hendrik Talloen legde de bloemen neer in naam van Yeomanry en afsluitend kwamen het feestcomité Moerbrugge, de koning Boudewijnschool en de Vrije Basisschool de Vaart aan de beurt.
De officiële plechtigheid werd afgesloten met de Vlaamse leeuw, het Canadese en Belgische volkslied gevolgd door het Vredeslied, waarna de kinderen aan alle aanwezigen een vredespompje gaven.
Omdat dit een feesteditie is, werd er in de namiddag een brood-en soepmaaltijd georganiseerd in een speciaal opgebouwd kampement met 15 legertenten in samenwerking met Yeomanry. Nadien was er nog de “De Bevrijding van Moerbrugge“, een unieke fiets- of wandeltocht langs vijf historische plaatsen met deskundige uitleg over het verloop van de bevrijding. De tocht is georganiseerd in samenwerking met de Heemkundige Kring Oostkamp.
(GST)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier