Een gesprekje met een schilder die een kerkmuur onder handen nam, bracht rouwborden aan het licht die al 20 jaar zoek waren. Een van de borden herdenkt oud-burgemeester Ernest de Thibault de Boesinghe.
“We hadden een schilder gevraagd om de binnenmuur achteraan de kerk te herschilderen”, zegt Ann Vandaele, voorzitter van de kerkfabriek van Boezinge. “Tijdens de uitvoering van de werken merkte hij borden op die vroeger in de kerk hingen en sinds de tijd van zijn vader, die ook schilder was, op zolder waren beland.”
Het bleek te gaan om rouwborden voor prominente Boezingenaars. “Ze verdwenen rond 1990 toen André Bulcke pastoor was. Er was in die periode een vochtprobleem ter hoogte van deze muur. Al het pleisterwerk werd afgekapt en de stenen werden hervoegd, waarna men heel lang moest wachten om de muur opnieuw te schilderen. De rouwborden, die er hingen, werden in goede bewaring gegeven bij een schilder, die ze zo goed bewaarde dat hij ze uiteindelijk vergeten was. De rouwborden verhuisden later naar het huis van de zoon, die deze schilderwerken uitvoerde. Gelukkig signaleerde hij ons dat deze borden op zijn zolder lagen, zonder te beseffen dat het schatten zijn. Door een toevallig gesprek is dit mysterie opgelost. Een zeer aangename verrassing, want dorpsbewoners vroegen in het verleden vaak naar deze verdwenen borden. Iedereen is heel blij dat dit stukje dorpsgeschiedenis in ere wordt hersteld.”
Een van de rouwborden herdenkt jonkheer Ernest de Thibault de Boesinghe, die in 1884 een eerste keer burgemeester van Boezinge werd. Hij was provinciaal raadslid van 1884 tot 1921 en werd in 1907 een tweede keer burgemeester van Boezinge tot aan zijn overlijden in 1929.
“Ik deed jarenlang opzoekingswerk naar de verdwenen rouwborden in Boezinge en vreesde het ergste”, vertelt lokale historicus Noël Boussemaere, die in 2016 een boek publiceerde over 144 rouwborden in Groot-Ieper. “Ik ben heel blij dat ze nu weer boven water zijn gekomen. De borden hangen opnieuw op de exacte plaats van weleer. Na het overlijden van een edelman werd zijn wapenschild meestal opgehangen aan de muur van de kerk, waarbij hij begraven werd. Op zo’n rouwbord staat ‘obiit’, Latijns voor ‘is overleden’.”
De twee andere rouwborden herdenken de echtgenote en een achterneef van de oud-burgemeester, respectievelijk overleden in 1954 en 1947.
(TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier