Wie met de fiets naar de Krook trekt, zal merken dat er nogal wat bedrijvigheid te bespeuren valt achter de glaspartij aan de fietsenstalling. Daar huist namelijk radiozender URGENT.fm, waar KW deze week ook haar Gentse pop-upredactie heeft. En ja hoor, ook in de diepste krochten van de Krook lopen we West-Vlamingen tegen het lijf. Guillaume Behaeghel (22) uit Moorsele, Ella Van Eynde (21) uit Dentergem en Annelies Raes (21) uit Sint-Eloois-Vijve zijn verslingerd aan de radio.
Hoe zijn jullie bij een Gentse studentenzender terecht gekomen?
Guillaume: Ik was afgestudeerd als bachelor reclame in Sint-Lucas maar wilde er journalistiek aan Arteveldehogeschool bij doen. Ik had heel wat vrije tijd door mijn vrijstellingen en wilde die zinvol invullen, in de lijn van mijn opleiding. Op een festival zat ik in een ticketloket samen met een vrijwilliger van URGENT.fm en zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik werk nu sinds anderhalf jaar achter de schermen en hou me bezig met fotografie, video, techniek en redactie.
Annelies: Ik heb deeltijds kunstonderwijs gedaan en ben afgestudeerd in welsprekendheid. Ik wilde daar iets verder mee doen. Op facebook zag ik een oproep dat URGENT.fm join-ins organiseerde. Ik was direct verkocht en ben nu al enkele maanden actief voor het ochtendprogramma Versgeperst, van 7 tot 8 uur.
Elke ochtend?
Annelies: Jawel, maar ik doe niet elke ochtend de show hoor (lacht). Een tot twee keer per week.
Dat is nogal intensief. Wanneer bereiden jullie die voor?
Annelies: ‘s Ochtends. Voor de show. We spreken al om 6 uur af.
‘s Ochtends om 6 uur bereiden we de show voor. En na de show om 8 uur gaan we gewoon naar de les
Om 6 uur?
Annelies: Ja, en ik pendel ook. Tja, dat is motivatie hé.
Ella: Da’s zot.
En dan nog naar de les?
Annelies: Ja, dat is handig. Je bent dan al wakker… De onderwerpen kiezen we getoetst aan de actualiteit van de dag. We kunnen daar heel ver in gaan, om het programma je eigen te maken.
Wat is jouw motivatie Ella?
Ella: Anderhalf jaar geleden was ik het beu dat de universiteit niets praktisch aanbiedt. (Ella studeert Moderne Letterkunde, mlt). Ik wilde iets doén dat in het verlengde van mijn studie ligt. Radio is altijd al een van mijn favoriete media geweest. Ik ben dan via facebook op het bericht van de join-ins gestoten en ook ik was meteen verkocht. Zo ben ik aan de slag gegaan bij het cultuurprogramma Tumult. Eerst een jaar als vrijwilliger en nu als stagiair.
Ik doe vooral redactiewerk. We komen elke maandagavond samen om de interviews voor te bereiden die de presentatrice Saartje dan op woensdag tussen 11 en 13 uur afneemt. We hebben daarnaast ook een blog waarop we recensies posten van culturele evenementen on Gent. Of voorbeschouwingen.
Het is intensief maar je kan zelf kiezen hoeveel je inzet. Ik ben in ieder geval elke maandagavond aanwezig op de redactievergadering maar ik beperk het aantal recensies.
Er komt toch heel veel logistiek bij kijken als je iedere week vijf mensen in je studio wil krijgen?
Ella: Ja, maar we zijn met een redelijk grote redactie. Je kiest één gast die je voorbereidt. Saartje diept het interview dan verder uit en tijdens de show is er altijd ook iemand aanwezig van de webredactie die de gasten ontvangt of ze opbelt als ze dreigen te laat te komen. Die persoon zit ook aan het roer van de sociale media van Tumult.
Radio is op een kantelmoment gekomen. Alles gaat veel sneller en vooral online
Je vermeldde zopas dat radio je favoriet medium is. Wat is radio maken dan voor jou?
Guillaume: Je amuseren.
Ella: Mijn familie woont in Antwerpen en als kind heb ik veel naar de radio geluisterd tijdens die lange autoritten – voor een kind is een uur héél lang. Die fascinatie is gebleven. Als je ouder wordt, luister je dan naar programma’s die zich op studenten en de blok richten. Nu is radio op een kantelmoment gekomen. Alles gaat veel sneller, online. Mensen luisteren niet meer zo vaak. Ik ben benieuwd hoe het gaat evolueren.
Annelies: Ik heb als kind thuis veel radiootje ‘gespeeld’, met een microotje en een cd-speler. Ik vind radio fascinerend, als je zo’n typische stem hoort… Dat heeft iets. Die vult de ruimte zonder dat die persoon er is. Als je bijvoorbeeld Jan Hautekiet hoort praten, dan heb je meteen een ‘waw-gevoel’. Allez, die stem… Dat dat kan. Ik vind dat schoon. Noem het gerust een fetisj die ik heb voor stemmen maar ik vind het iets magisch.
Annelies, jij presenteert zelf? Werk je aan je stem?
Annelies: Ja. Ik let erop. Als ik bijvoorbeeld ruzie heb met mijn broer dan ga ik heel hoog. Dan hoor je een kraak in mijn stem. Die mag je niet hebben op radio. Je moet proberen heel sereen te praten.
Ella: Saartje zegt ook dat je moet glimlachen als je praat. Je hoort dat blijkbaar.
Annelies: Maar met een stem ben je ook geboren. Als je naar de artiest Daan luistert, niemand heeft dezelfde stem als hij.
Heb je last van een West-Vlaamse tongval als je op de radio komt?
Annelies: Niet echt, de opleiding zit er voor iets tussen. Maar mijn collega’s halen me er toch uit hoor. Niet qua uitspraak maar eerder door de woordenschat. Die ‘taalbarrière’ heb ik ook gemerkt toen ik naar de hogeschool ging. Omdat je daar met heel wat verschillende mensen bent van verscheidene provincies maar dat zijn maar kleine nuances hoor.
Tussentaal neemt het over en zo dreig je de eigenheid van je dorp, stad en provincie wat te verliezen
En onder West-Vlamingen?
Annelies: Ik spreek een tussentaal.
Zelfs in Sint-Eloois-Vijve?
Annelies: Eigenlijk wel. Het echte dialect ken ik niet. We moeten daar ook wel mee opletten want ik heb het gevoel dat er een trend is dat dialect er bijna niet meer is. Tussentaal neemt het over en zo dreig je de eigenheid van je dorp, stad en provincie wat te verliezen.
Guillaume: Vind je niet dat je op een andere manier praat tegen personen die van je eigen streek zijn? Je praat dialect zonder dat je het echt beseft.
Annelies: Dat gaat automatisch. Maar toch…
Ella: Ik ken geen West-Vlaamse woorden maar mijn klanken veranderen wel als ik met West-Vlamingen praat. Mijn Antwerpse familie vindt dat ik een West-Vlaming ben, ten voeten uit. Maar de West-Vlamingen menen dan weer dat ik een Antwerpse ben. Totaal geen taalidentiteit dus (lacht).
Radio is magie hoorde ik je al zeggen. Zijn er van die momenten die je zijn bijgebleven?
Annelies: Twee uitzendingen na elkaar brachten we een landbouwer in de uitzending. We hadden geen technicus aanwezig. We moesten alles zelf doen. Alles liep in het honderd maar het was superleuk. Dat was een heel schoon moment. Radio is ook op elkaar inspelen. We kennen elkaar totaal niet, we werken wel samen, we zijn kennissen, geen vrienden. En als zo’n uitzending dan lukt, als radio die verschillende persoonlijkheden kan samenbrengen om zoiets mooi te maken, dan is dat wel een magisch momentje.
Dus het getuigenis van de landbouwer zorgde voor vonken in de studio?
Annelies: Neenee, ikzelf was presentator en ik zat in de studio met twee redactieleden. De ene ontfermde zich over de techniek, de andere kroop in de huid van een boer. Het was helemaal gespeeld (lacht).
Guillaume: Mij is vooral een interview net voor de examens bijgebleven. Het was een anoniem gesprek met iemand die pillen pakte om beter te kunnen studeren. Het was muisstil in de studio. Op de redactie was ook iedereen aan het luisteren. Toen het interview gedaan was, had iedereen zoiets van ‘waw wat een gesprek, hier op Spoetnik’. Iedereen was er stil van. Spoetnik was zo plots een niveau hoger aan het spelen.
Een leuk moment was dadn weer een gesprek met een visser. In de krant stond een berichtje dat iemand in het kanaal hier vlakbij de grootste vis had gevangen. We hebben die man opgebeld en er een interview mee gedaan. Dat was zo onbevangen, en het illustreert ook de vrijheid die wij als radiomakers hebben. 0
Ella: Het interview met de schrijver Daniël Roovers is mijn hoogtepunt. De man komt liever niet van achter zijn bureau. Hij was hier een half uur te vroeg om zeker op tijd te zijn. Ik heb hem ontvangen op de redactie en er een fijne babbel mee gehad. Ik vond hem zo’n integere mens. En die was oprecht geïnteresseerd in alles wat ik vertelde. En vice versa want hij is een schrijver en ik studeer letterkunde. Ook onze presentatrice Saartje was onder de indruk tijdens het interview zelf. Hij beantwoordde met gesloten ogen zijn vragen en piepte telkens op het einde van zijn antwoord om te zien of we tevreden waren met zijn antwoord. Hij was echt niet op zijn gemak en ik vond het heel mooi dat hij zo hard uit zijn comfortzone kwam om bij ons op de radio te komen.
Wat is voor jullie het ultieme radioprogramma?
Ella:De minifuif voor maxipret op Studio Brussel met Sophie Lemaire en Sam Debruyne. Dat was een kwartiertje uit de bol gaan. Keihard gaan en superhard dansen op mijn kamer. Ik hoorde dat nog anderen dat ook deden. Blokken is altijd een beetje eenzaam en dat programma hielp me erdoor.
Annelies: Ik luister al van kleins af naar Radio 1 omdat mijn ouders daar altijd naar luisterden. Ik ben geïntrigeerd door die stemmen. En het is altijd redelijk interessant. Hautekiet en De Bende van Annemie, afhankelijk van de gasten en het onderwerp. Vooral programma’s waar je iets van kan leren. Maar ik hou evengoed van programma’s waarop je los kan gaan.
Guillaume: Ik mis Duyster (Studio Brussel, mlt) heel erg op zondagavond, in de auto richting Gent. Dat bracht me tot rust. Ik bleef soms een een tijdje in mijn auto zitten om te luisteren. Dan snel mijn kot binnen en terug Duyster opzetten. Zo’n mooi programma.
Ik vind het oneerlijk dat alleen bekende mensen een stem krijgen
Ella: Zo’n mooie stem.
Guillaume: In ‘t middelbaar zat ik op internaat en luisterde ik heel veel naar de radio, ik was enorm fan van De Cock Late Night op MNM. Zijn programma zette zwaar in op interactiviteit met de fanbasis.
Ella: Tom De Cock was ook zo een van die eerste echte personalities van de radio.
Annelies: En Peter Vande Veire!
Ella: Die was hilarisch, in de ochtend op Studio Brussel.
Ambiëren jullie een carrière binnen de radio?
Unaniem: Ja!
Guillaume: Ik mag sinds kort een dag per week bij Studio Brussel aan de slag bij Studio Dada. Ik vind het de max.
Annelies: Amai, Linde Merckpoel komt uit Studio Dada.
Guillaume: Achter de schermen werken is zeker iets voor mij.
Je krijgt carte blanche voor een uur radio maken. Wat of wie zou er zeker niet in mogen ontbreken? Wat is jouw ultiem uurtje radio?
Ella: Ik heb het meer voor de onbekende mens. Iedereen heeft een verhaal. Ik vind het oneerlijk dat alleen bekende mensen een stem krijgen, en al zeker in Vlaanderen. Er wordt altijd in dezelfde poel gevist. Op den duur ben je die toch wel beu? Op zich interessante mensen hé, maar de gewone mens mag wat meer een stem krijgen. Ik zou op zoek gaan naar iemand met een interessant verhaal of random iemand van straat plukken en meesleuren in de studio. En daar dan een uur radio mee maken.
Annelies: Ik zou een thema, een stelling voorleggen aan een groep mensen en hen dan laten discussiëren. En we halen er dan wat experts of ouwe rotten in het vak bij om wat dieper te graven in dat thema.
Guillaume: Voor mij mag het een uur lang superinteractieve radio zijn. Maar als ik een uur zou krijgen met een bekend iemand, dan graag met Justin Vernon, de zanger van Bon Iver. Een uurtje om hem als persoon te ontdekken, waarbij hij zelf muziek speelt en tussendoor onze vragen beantwoordt.
Als je afstudeert en je tijd bij URGENT.fm zit erop, ga je het missen?
Ella: Och, je moet geen student zijn hoor. Je mag in Gent ook bij de radio blijven plakken.
Succes!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier