Robert Vanhonacker krijgt zaterdag een nieuwe begrafenis. De oud-strijder werd vorige week opnieuw opgegraven en gecremeerd nadat de concessie was verlopen. Het stoffelijk overschot bleef er nog en wordt zaterdag net zoals dat van zijn vrouw uitgestrooid op het kerkhof in Aalbeke.
Freddy Vandevoorde en Anja Goderis van geschiedkundige vereniging Markebeke zorgden ervoor dat oud-strijder Robert Vanhonacker een nieuwe begrafenis krijgt en gehuldigd wordt als oud-strijder. “Concessies van oud-strijders verlopen normaal gezien niet”, zegt Freddy. “Ze blijven herdacht worden. We hopen dat er een bordje komt om hem te blijven herdenken.”
Geen plaats in Aalbeke
“Papa lag 18 jaar op het kerkhof van Aalbeke”, begint zijn jongste dochter Marijke. “Als we 18 jaar geleden wilden dat papa bij de oud-strijders zou liggen, moesten we dit doen op het kerkhof van Bellegem, want in Aalbeke was er geen plaats meer voor oud-strijders.” De familie wilde dat de Aalbekenaar zijn laatste rustplaats in zijn dorp zou hebben, waar ook andere familieleden liggen en koos dan maar voor een gewone begraafplaats. Dit jaar was de concessie echter verlopen. De grafsteen werd weggenomen maar het stoffelijk overschot niet. De familie probeerde nog om hem te laten opgraven, maar was hiervoor te laat.
Nadat Marijke contact had hierover met Freddy, mede door de vlag van de NSB (Nationale Strijdersbond België) van Aalbeke die altijd door Robert bewaard was, en die Freddy en Anja als vaandeldragers nog gedragen hebben, werd hiervoor een oplossing gezocht en gevonden. Dit resulteerde in de opgraving van het stoffelijk overschot, de crematie en de organisatie van een herdenking op zaterdag 29 juni om 11 uur op het kerkhof van Aalbeke. Omwille van de hitte zal de herdenking kort gehouden worden. Een klaroenblazer van de Aalbeekse harmonie zal de Last Post spelen tijdens de asuitstrooiing, waar Robert zal herenigd worden met de natuur, net zoals zijn echtgenote die in april overleden is. De kosten hiervoor worden gedragen door de familie. “Papa verdient het om herenigd te worden met moeder. Hij was tenslotte een soldaat voor zijn land,” luidt het bij Ria (66) en Marijke (61), twee van de kinderen van Robert. Ze zijn heel tevreden dat hun vader – die tenslotte ook oud-strijder was – nog de eer zal krijgen die hij verdient.
Krijgsgevangene
Robert Vanhonacker werd in Bellegem geboren op 10 september 1920. Hij heeft ook een tijdje in Mesen gewoond. Ria en Marijke vinden terug dat hij soldaat was in het leger van 3 januari 1940. Van 10 tot 11 mei streed hij bij het 4° linie regiment. Op 11 mei werd hij al opgepakt. Zoon Gerard hoorde nog dat hij in een bosje opgepakt werd door Duitse veldgendarmen. “Mijn vader en zijn vriend waren met de fiets. De ene had een geweer mee en de andere de kogels.” Robert was vanaf dan krijgsgevangene in het kamp Stalag XI in Duitsland tot hij vrijgelaten werd op 21 augustus 1940. “Dan mocht hij naar huis komen, de oorlog zat er eigenlijk op voor hem. Het was heel raar en we weten nog altijd niet waarom, maar bij zijn vrijlating werden enkel de Vlamingen vrijgelaten en de Walen niet”, vertelt Gerard.
Papa verdient het om herenigd te worden met moeder. Hij was tenslotte een soldaat voor zijn land
“We vermoeden dat hij daarna als boerenknecht gewerkt heeft.” Robert trouwde op in november 1940 met zijn eerste echtgenote en ging in de Krugerstraat in Aalbeke wonen. In 1943 werd Robert echter weer opgepakt, maar dan als burger. De familie vermoedt dat het bij het ‘blauwen’ overgedragen werd. Dit gebeurde in de Candeléstraat op Tombroek. “Mijn moeder was toen zwanger van mij”, vertelt Gerard, die zijn vader voor het eerst zag toen hij 14 maanden was. Gerard weet dat zijn vader een vlag had van het geheime leger. “Misschien is hij ook bij de Witte Bende geweest en heeft dat ook een rol gespeeld. Dat weten we niet.”
Lijkwagen
Robert heeft nooit veel over zijn periode in het leger en als krijgsgevangene verteld. “Wat hij wel nog vertelde is dat hij moest ratten eten om te overleven”, zegt Marijke. Robert kwam vrij in april 1945.
In het naar huis komen met de tram zag hij een lijkwagen voorbijkomen. Pas bij thuiskomst hoorde hij dat het de lijkwagen was van zijn vrouw, die op 27-jarige leeftijd overleden was. “Onze moeder was de zus van de eerste vrouw van onze vader”, vertellen Marijke en Ria. “Ze kwam helpen in het huishouden en zorgde voor de kinderen.” Robert, die dan grensarbeider was, trouwde met haar in oktober 1945. “Het was eigenlijk een beetje van moeten”, vertelt Gerard, want die wezen zouden sukkelaars zijn. Na het huwelijk ging het koppel op Tombroek wonen. Er werden nog zes kinderen geboren. Na de geboorte van de jongste dochter Marijke verhuisde het gezin naar de – heel toepasselijk – Oudstrijdersstraat in Aalbeke.
Asuitstrooiing
Op 24 juli 2000 is Robert na een hartfalen overleden in Nieuwpoort, waar hij samen met zijn echtgenote op revalidatie was. Hij werd begraven op het kerkhof van Aalbeke. Zijn tweede echtgenote overleed op 1 april jongstleden. Zij werd uitgestrooid op het kerkhof van Aalbeke. Op de asuitstrooiing met herdenking van Robert van zaterdag 29 juni zal de hele familie aanwezig zijn. De kinderen uit het eerste huwelijk van Robert zijn Esther, wijlen Jef en Gerard. De kinderen uit het tweede huwelijk zijn Didier, Anita, wijlen Johnny, Ria, Marleen en Marijke.
(Els Deleu)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier