Op zoek naar een jerrycan uit 1944, een oude wandklok van Diehl of een folder van Expo 58? In de Waregemse vintageshop Tante & Nonkel, binnenkort één jaar open, vind je het allemaal. “Ik ben een nostalgisch type, al van toen ik klein was”, zegt Saskia De Munster (47).
Saskia is grafisch vormgeefster van opleiding en gepassioneerd door de trends die in de tweede helft van de vorige eeuw mee ons dagelijks leven bepaalden. Dat is goed te merken in haar winkel in de Stormestraat, een waar paradijs voor de liefhebber van alles wat retro ruikt. Van keramiek over wandklokken en vinyl tot meubelen in industriële stijl, je vindt het er allemaal.
Van waar komt die fascinatie voor wat in een ver verleden tot stand is gekomen?
“Ik ben een nostalgisch type en dat was al zo toen ik klein was. Ik had niet liever dan dat mijn grootmoeder over de oorlog vertelde. Al deed ze dat niet graag omdat het te veel pijnlijke herinneringen naar boven bracht. Ook was ik weg van de dozen met oude dia’s bij ons thuis van toen mijn ouders jong waren. Telkens ik die bekeek, bestudeerde ik de interieurs die ik zag en de kleren die iedereen droeg. Toen ik later in mijn eerste huurhuisje trok, stouwde ik het ook vol met oude spullen van de rommelmarkt. Die hang naar het verleden is nooit meer verdwenen.”
Wat spreekt jou het meest aan in die decennia van na de Tweede Wereldoorlog?
“Alles wat met Expo 58 te maken heeft bijvoorbeeld, vind ik geweldig. Ik denk dan aan die typische asymmetrische vormen, maar ook aan de kleuren die gebruikt werden. Je zag toen vaak een soort vergrijsd lichtblauw maar ook het muntgroen was duidelijk populair. In de jaren zestig en zeventig kwamen de oranje en bruine interieurs opzetten. Heerlijk om die te bekijken. In de jaren tachtig, die ik zelf bewust heb meegemaakt, had ik het wel voor de fluokleuren waar plots iedereen wild van was. Typisch waren toen ook die strakke lijnen, te zien in de meubels. De kitch die er ook plots was, kon me evenzeer bekoren.”
Je vindt hier tal van spullen terug uit die tijd. Wat is het duurste dat je hier te koop aanbiedt?
“Dat is deze sputniklamp boven de winkeltoog die begin jaren zestig op de markt kwam. Daar vraag ik 300 euro voor. Dat is veel geld in vergelijking met de prijzen voor de andere koopwaar die je hier kunt vinden, maar het is dan ook een erg mooi hebbeding. Doorgaans vraag ik tussen de 20 en 100 euro voor wat hier staat of hangt. Sommigen zeggen me dat ik te goedkoop ben en ze verwijzen dan naar vergelijkbare winkels in Brussel of andere grote steden.”
Je hebt je winkel een jaar geleden geopend net na de eerste lockdown. Tevreden over de verkoop in dat aparte jaar?
“Het kon wel iets beter, maar dat is in andere winkels niet anders natuurlijk. Ik ga er van uit dat er in normale omstandigheden nog meer volk zal langskomen. Gelukkig heb ik ook een webshop. De meeste geinteresseerden ontdekken me op die manier. Pas nadien komen ze dan hier terecht. Onlangs kwam er iemand helemaal vanuit Bertem bij Leuven gereden om een bestelling af te halen. Dat is nu wel heel ver, maar toch hebben velen er een verplaatsing van vijftig kilometer voor over om een vintageshop te bezoeken.”
Waar vind je zelf je koopwaar?
“Vroeger was dat dikwijls in kringloopwinkels, nu meer op rommelmarkten. Inmiddels word ik ook vaak benaderd door mensen die iets in de aanbieding hebben. Niet zolang geleden mocht ik gaan rondneuzen in een drukkerij die de deuren sloot.”
En welke opvallende retro-attributen staan er bij jou thuis te pronken?
“Dan denk ik in de eerste plaats aan mijn Remington-typemachine uit de jaren dertig. Als grafisch vormgever heb ik een voorliefde voor oude schrijfmachines. Ik kan daar lang naar zitten kijken en durf daar wel eens bij weg te dromen. Wie heeft daar vroeger mee gewerkt? Welke brieven werden er op getypt? Dat fascineert me. Ik koester ook mijn verzameling met Schotse ruitjes, waaronder een oude single van Rod Stewart met zo’n hoes. En wat ik nooit of te nimmer zal wegdoen is mijn mooie hummelbeeldje van een kind met een bambi.”
Eindigen doen we met een Waregems luikje. Waar hou je van in de stad?
“Van de mooie veranderingen die er de voorbije jaren gebeurd zijn. Er is meer stedelijke architectuur dan vroeger. Dat kan ik alleen maar toejuichen. De nieuwe bibliotheek die gebouwd is, vind ik bijvoorbeeld een pareltje. Als ik daar voorbij stap, blijf ik er toch altijd even stilstaan om die te bewonderen.”
Is er ook iets wat je hier mist?
“Ik mis het rock-’n-rollgevoel dat er vroeger was toen café The Steeple nog bestond. De gothic of hardcore concerten die er plaatsvonden, waren meestal de moeite. Een waardig alternatief is er nadien niet meer gekomen. Gelukkig kan ik nog terecht in Kortrijk waar cafébazin Ann Stevens in Den Deugniet haar nieuwe stek gevonden heeft.” (FV)
Info: www.tante-nonkel.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
