De meeste mensen hebben altijd de bakkerij Denys gekend langs de Belgische kant op het Abeleplein in het grensgehucht. Gestart in 1922 als gewone bakkerij is er nu bij de derde en vierde generatie een mooie patisserie met ook tearoom. Er is ook zoveel verschil tussen Belgische en Franse klanten, die bij de tweede lockdown nog allemaal naar de bakkerij mogen komen.
Vroeger waren er in elk dorp niet alleen meerdere cafés in vergelijking met nu, er waren ook soms meerdere kleine bakkerijtjes met enkel brood. Door de jaren heen is het bakkerijlandschap heel wat veranderd. Niet alleen zijn er heel wat bakkerijen verdwenen, maar vooral ook het aanbod is zoveel veranderd en vooral ook veel ruimer geworden. In Abele was dat niet anders. In 1922 startte Maurice Vanneste zelfs met een hele nieuwe bakkerij. “Opa Maurice Vanneste ging gewoon werken en oma Marguerite Lermytte was huisvrouw. En plots wilde hij bakker worden. Hij leerde de stiel bij bakkerij Sansen in Poperinge en startte hier op het Abeleplein 16 met een heuse warme bakkerij. Het was toen de gewoonte om heel veel aan huis te leveren, want alleen de omwonenden kwamen zelf naar de bakkerij. Hij gebruikte vooral een triporteur, maar tijdens de Tweede Wereldoorloog werkte opa ook met honden die een karretje trokken of hij bracht zelfs brood rond met achtergelaten legervrachtwagens.”
Margarine en Martini
Maurice leverde enkel brood aan huis in eigen land, maar met de jaren kwamen er alsmaar meer Fransen naar de bakkerij, waar zijn vrouw hen bediende. “En weet dat oma natuurlijk ook een winkeltje had en dat er nog enorm veel gesmokkeld werd. Hele paletten margarine Natura werden hier aangevoerd om aan Fransen te verkopen en vooral ook chocolade en Martini. Soms werd wel eens gedacht dat Fransen zelfs hun afwas moesten doen met Martine, want zoveel kochten ze er”, geeft huidig bakker Filip Denys (57) graag wat uitleg over de start van de eerste generatie.
“Vijftig jaar geleden werd gestart met een kleine tearoom met slechts vier tafeltjes”
Maurice Vanneste had vier kinderen. De zonen trokken elders naartoe, maar dochter Maria zette vanaf 1954 de bakkersstiel verder met haar man Noël Denys, die alles leerde van Maurice. De bakkerij werd vergroot en niet alleen het assortiment groeide. In 1970 werd beslist geen broodronde meer te doen wegens niet rendabel en 50 jaar geleden werd gestart met een kleine tearoom met slechts vier tafeltjes. Dat was toen enig in de ruime regio, en het werd een succes. Een gebakje of een ijsje wilden velen immers wel eens ter plaatse proeven. En de familie weet nog dat Roger Soler er de eerste klant was.
Liefde gevonden
“Die tearoom werd een bijzonder succes en in 1973 werd de bakkerij veel ruimer. Dat was ook nodig om alles verwerkt te krijgen van het brood, de patisserie en ook het ijs. Omdat pa ziek werd, werd ik al op mijn 17de ontvoogd om hier baas te kunnen worden. Ik trok niet ver om de liefde te vinden, want aan de overkant van de straat vond ik Annick Benouwt in Le Tahiti. Annick was hier trouwens altijd om ijs gekomen voor in het restaurant en feestzaal van haar ouders, maar ik wist niet wie ze was.”
“Omdat ik hier in Abele als voetganger overreden werd door een auto, kon ik enkel nog te voet uitgaan en zo was de straat oversteken dan het eenvoudigste. Vanaf 1985 runnen wij de bakkerij en patisserie. Wij wilden vooral mee zijn met de tijd en we kochten de winkel hiernaast als magazijn. Ook werd alles vernieuwd met een volledig nieuwe bakkerij en een nieuw atelier. Dat waren zware kosten, maar onze zoon Nicolas en zijn vrouwtje Manon Caudron uit Merville zitten nu ook enkele jaren in de bakkerij, zodat de toekomst verzekerd lijkt.”
Vijfde generatie?
Stiekem hopen ze dat zeker iemand van hun dochtertjes Rosalie of Lily later ook de bakkerij-patisserie annex de ondertussen veel ruimer geworden tearoom zullen willen verderzetten als vijfde generatie. “Dat zou ons veel plezier doen”, ziet Filip Denys ondanks corona de toekomst toch hoopvol tegemoet. In tegenstelling tot de eerste lockdown blijven de grenzen nu immers open en kunnen de Fransen volop blijven komen. En dan zien ze altijd het verschil. Over de grens is er trouwens ook een andere datum voor Vader- en Moederdag dan bij ons. Een bakkerij aan de grens hebben, heeft dus ook duidelijk zijn voordelen. (PC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier