In 29 leegstaande overheidsgebouwen wonen tijdelijk West-Vlamingen. Wij zochten drie van hen op in hun natuurlijke habitat. Maak kennis met drie antikrakers van divers pluimage uit Middelkerke, Roeselare en Poperinge.
Deze reportage maakt deel uit van ons Dossier Antikraak in West-Vlaanderen.
Antikraak is een woonvorm die achttien jaar geleden kwam overwaaien uit Nederland. De bedoeling is om leegstaande gebouwen te beschermen tegen krakers door er mensen in te laten wonen, vandaar de benaming. De federale overheid gebruikt deze methode sinds 2011 voor zijn leegstaand patrimonium.
Marc Rignoir woont in een voormalige rijkswachterswoning in Middelkerke
Marc Rignoir is een doorwinterde antikraker met een bijzonder levensverhaal. De gepensioneerde spoedarts woont momenteel in een voormalige rijkswachterswoning in Middelkerke, omringd door objecten die herinneren aan zijn avontuurlijk verleden.
Boven Marcs salontafel hangt een oude oranje helm als lampenkap (foto). “Die helm kreeg ik als souvenir van een Chinese ingenieur. Je denkt, die Chinezen maken boecht, maar ik heb met een diamantboor moeten vechten om door die helm te raken. Ik leerde die vrijgevige ingenieur kennen toen ik, als urgentiearts voor B-FAST, naar China trok.”
“In 2008 verwoestte een aardbeving de Chinese provincie Sichuan, met tienduizend doden tot gevolg. Het lokale ziekenhuis was compleet verwoest. De patiënten lagen op stenen tafels, als waren het vissen op de vismijn van Zeebrugge. Dus hebben we een veldhospitaal gebouwd. Als er geen patiënten waren, stond ik in de keuken, herstelde ik generatoren of reed ik met de camions.”
Pro deo mee met B-FAST
“Meegaan met B-FAST deed ik pro deo. Mijn echte job was spoedarts in het Sint-Lucas-ziekenhuis in Gent. Ik heb 500 interventies gedaan per helikopter, 5.000 narcosen zonder één tand te breken en 125.000 spoedgevallen zonder één klachtenbrief. Nu kan ik niet meer werken door een tweede herseninfarct.”
“Mijn eerste herseninfarct was in China, waarschijnlijk omdat ik daar door een gaswolk liep. Ik herstel nu goed van mijn beroerte bis. Ik kan weer de trap op en af, maar boodschappen doen lukt nog niet. Gelukkig helpt mijn buurvrouw Tania me daarbij. Zij woont ook antikraak in een van de drie andere ex-rijkswachterswoningen. Het is wel geweldig om in groep te wonen.”
Het pand stond al tien jaar leeg. Toen ik hier toekwam was het echt een puinhoop
“Vroeger woonde ik tien jaar antikraak in een hotel in Koksijde. Nu al drie jaar in deze rijkswachterswoning. Dit is een overheidsgebouw, dus het voordeel is dat ze op gene frank kijken. De verwarming en de waterleiding zijn heel goed.”
“Technisch is deze woonst in perfecte staat, maar het heeft wel tien jaar leeggestaan. Toen ik hier toekwam was het echt een puinhoop.Het hoofdprobleem was kalk. Ik heb liters Destop en tuinslangen door de leidingen geduwd. Met veel tijd en boterhammen is het gelukt.”
“Samen met mijn hondje Mozzi ben ik hier gelukkig. Ik heb hem zo genoemd naar de Italiaanse kaas mozzarella, omdat hij een klein wit bolletje is. Van mijn vrouw ben ik elf jaar geleden gescheiden. Ze was schizofreen. Het was een moeilijk huwelijk.”
“Zij was interieurarchitect. Van haar mocht ik zelfs geen schroevendraaier in huis laten rondslingeren. Nu doe ik het omgekeerde. Als statement heb ik zelfs mijn werkbank in de living (foto) geplaatst. (lacht) Ik knutsel heel graag.”
Controle van de huisbaas
“Doordat ik antikraak woon heb ik nu wel controle van de huisbaas om de drie weken. Dus ik kan mij geen te volle asbak, te grote vuilbak of te veel lege pinten permitteren.De bedden moeten opgemaakt zijn, de vloer moet gelikt zijn. Ik vind dat niet ambetant: het is een correcte vent.”
“In dat kistje (foto) zit James, mijn eerste patiënt. James is de bijnaam van een skelet. Nu moeten studenten geneeskunde op plastiek oefenen, maar die textuur is veel minder fijn dan die van echte menselijke beenderen. Ik weet dat hij met een Pan Am-vlucht uit India is overgevlogen en gestorven was aan tuberculose. Nu is de invoer van lijken totaal verboden, maar in mijn studententijd kon dat nog.”
“Er heeft onlangs een radioloog 7.000 euro voor geboden, maar ik heb geweigerd. James is mij te dierbaar. Al is hij wel slechts een half skelet. Dus ik moest leren in spiegelbeeld werken.”
(Lees de getuigenissen van Eline en Iris onder de foto’s)
Eline Vandebeurie woont in een voormalige rijkswachtkazerne in Roeselare
De 22-jarige Eline Vandebeurie werkt als telefoniste op een klantendienst. Haar job is misschien doordeweeks, maar de locatie waar ze woont is dat allerminst: de voormalige kazerne van de Roeselaarse rijkswacht.
“Voor slechts 230 euro per maand huur ik een paar grote kamers in de kazerne. Bovendien is er veel gemeenschappelijke ruimte met onder andere een bar en een kickertafel,” zegt ze. “Het nadeel is wel dat ik de douches moet delen met de andere bewoners. Bovendien heb ik geen echte keuken.”
Daarom installeerde Eline een kitchenette in haar enorm grote woonkamer. Daar drinkt ze met een goede vriendin een wijntje als vroeg aperitief. Een gevoel van herwonnen vrijheid hangt tastbaar in de lucht. Eline houdt van het sociale aspect van antikraak.
“Ik koos voor antikraak als tussenstap tussen bij mijn ouders wonen en écht alleen wonen. Hier woon ik samen met vier andere antikrakers. We amuseren ons in de kazerne. In het weekend organiseren we hier vaak feestjes voor vrienden.”
“Soms kwam er superveel volk naar die feestjes, maar nu proberen we dat wat te beperken. Het jaarlijkse hoogtepunt van het jaar is sowieso de kerstmarkt die we organiseren. De opbrengst gaat naar een goed doel in Malawi.”
(Lees verder onder de video)
Te klein voor asielcentrum
“In juni kregen we een grote delegatie van Fedasil over de vloer. Zij bekeken of ze geen tijdelijk asielcentrum in de voormalige kazerne konden onderbrengen. Achteraf hoorden we dat het pand daarvoor te klein was en dat wij dus mogen blijven.”
“Mijn favoriete plek in dit gebouw is ongetwijfeld het solarium boven. Daar kan ik echt tot rust komen. Gewoon wat chillen met een boekje. Of in de zomer door het glazen dak naar onweer kijken, heerlijk. We hebben daar zelfs een antieke sterrenkijker staan.”
“De plek waar ik niet zo graag binnen ga, zijn de originele cellen die nog deel uitmaken van het gebouw. Als je bang bent voor spinnen blijf je er beter ver weg. Ik krijg er rillingen van.”
(Lees de getuigenis van Iris onder de foto)
Iris De Roo woont in een voormalige douanierswoning in Poperinge
Op de rustige weg tussen grensdorp Abele en kunstenaarsdorp Watou staan vier opmerkelijke bakstenen woningen. De vier woonsten zijn symmetrisch aan elkaar geklonken en duidelijk tegelijkertijd gebouwd. Een groot dak van rode pannen overspant de vier woningen tot een geheel.
In een van die identieke huizen woont de 36-jarige leerkracht Aardrijkskunde Iris De Roo. “Deze huisjes waren vroeger allemaal douanierswoningen. De douaniers werkten aan de Frans-Belgische grens en woonden vlakbij hun job. Nu zijn nog twee huisjes van de Belgische staat, het mijne en dat van mijn buurvrouw. Zij is de vrouw van een gepensioneerde douanier.”
(Lees verder onder de video)
“Het huisje waar ik woon, staat al een tijdje te koop. Voorlopig raakt het, gelukkig voor mij, niet verkocht. Sinds tien maanden zorg ik voor de bewaring van dit pand in een antikraaksysteem. Dat betekent dat ik hier op een goedkope manier woon, in ruil voor zorg aan het pand.”
“Ik vind het belangrijk dat we de panden die we hebben als gemeenschap gebruiken. Er is zoveel leegstand in Vlaanderen en er zijn zoveel mensen die nood hebben aan een goedkopere woning. Voor mij is antikraak ideaal daarvoor.”
“Dit is bovendien een heel degelijk huis, doordat het van de staat is. Als je goed kijkt, zie je dat. Qua isolatie voel je dat ook in de winter.”
“Voordien woonde ik in het drukke Brugge. Dit is toch wel een heel andere nieuwe wereld voor mij. Vooral de immense rust in Abele kan ik hier appreciëren. Het is een heel leuk huisje met mijn moestuin vol smaakvolle kerstomaten als fantastische bonus.”
Deze reportage maakt deel uit van ons Dossier Antikraak in West-Vlaanderen.
Dit is een artikel van productiehuis Sonderland, met de steun van het Vlaams Journalistiek Fonds.
Credits
Tekst door Brecht Castel
Eindredactie door Koba Ryckewaert
Illustraties door Jade Kerremans
Animatie door Justine Vergotte
Foto”s door Justine Vergotte
Video”s door Justine Vergotte
Muziek door Noahs Stark
Dossier Antikraak in West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier