Terwijl horeca op gang komt blijft Den Deugniet dicht: “Mag maar zes mensen binnen laten”

Moedre en Steeni, zoals ze gekend zijn bij hun vaste klanten.
Annelies Nollet
Annelies Nollet medewerker KW Kortrijk-Menen

Terwijl de meeste horecazaken in Kortrijk er een succesvolle eerste week hebben opzitten, blijft het achter de deuren van hardrockcafé Den Deugniet in de Lange-Brugstraat mistroostig stil. Het café is immers te klein om rendabel te kunnen openen. Een terras voor de deur is geen optie en de alternatieven die Stad Kortrijk voorstelde, zouden volgens de eigenaars alleen maar geluidsoverlast veroorzaken.

Sinds maandag mogen, tot grote opluchting van elke uitbater in het land, cafés en restaurants weer open. Maar aan die geste van de Nationale Veiligheidsraad zijn wel een aantal voorwaarden verbonden. Obers moeten mondmaskers dragen, bestellen aan de toog mag niet en klanten moeten in hun bubbels van maximum tien personen anderhalve meter afstand kunnen houden van andere bubbels. Voor kleine cafés wringt net daar het schoentje.

Toogcafé

Ann Stevens (54) van Den Deugniet, een van de laatste echte hardrockcafés van Kortrijk, kan in haar zaak amper een tafeltje kwijt voor zes personen. In normale omstandigheden geraken er makkelijk 60 klanten in de zaak. “Den Deugniet is een echt toogcafé”, legt ze uit. “Mensen staan hier gewoonlijk recht. Tussen mijn toog en de muur zit er amper 1.5 meter. Mijn man en ik hebben ettelijke uren met een meetlint gesleten in het café, maar we kunnen geen kant op.”

Veel cafés breiden net om die reden hun terras uit. Met het Terrasplan XXL voorzag stad Kortrijk daarvoor waar nodig ook extra ruimte. Maar ook dat is geen oplossing voor Ann. Nochtans ligt er naast het café een braakliggend terrein dat perfect zou kunnen dienst doen als terras. “Maar dat is privéterrein”, aldus Ann. “We komen goed overeen met de eigenaar, maar hij heeft het terrein zelf nodig. Niks aan te doen.”

Stad Kortrijk stelde een alternatieve locatie voor aan het Boerenhol, zo’n 100 meter verderop. Maar ook dat ziet Ann niet zitten. “We zouden dan al moeten werken met een mobiele installatie”, legt ze uit. “Dat is opnieuw investeren. Bovendien staat het daar vol appartementen. Wij zijn een rasecht muziekcafé en er wordt daar tijdens de Sinksenfeesten al geklaagd. Dat is om problemen vragen hé.” Ook de Lange-Brugstraat volledig afsluiten blijkt om veiligheidsredenen geen optie.

Rekening houden met omwonenden

Ann overwoog even om een tent voor de deur te plaatsen. “Maar daar kan ik als de doorgang moet vrij blijven, ook maar acht personen kwijt. Dat is simpelweg niet rendabel.” Het laatste voorstel van de stad, om te verhuizen naar de Houtmarkt met het terras sloeg Ann ook af. “Daar hebben café Cusco en Frituur De Houtmarkt al een terras. Ik wil niet onder hun duiven schieten. Bovendien is de muziek die zij draaien helemaal anders dan de onze. Dat zou niet te doen zijn voor de omwonenden. En Den Deugniet zonder muziek? Dat gaat niet hé. Dat is de reden dat al mijn klanten komen. Omdat ik het absoluut niet op mijn geweten wil hebben dat er iemand ziek wordt omdat wij ons niet aan de regels houden, blijf ik dus voorlopig dicht.”

In Den Deugniet wordt er zelden op een stoel gezeten.
In Den Deugniet wordt er zelden op een stoel gezeten.

Maar omdat de financiële steun van de overheid sinds het opheffen van de maatregelen weg gevallen is, kan Ann dat niet lang volhouden. “Wat ik nu ga doen? Geen idee. Onze klanten komen bijna dagelijks met voorstellen aanzetten. Het ene nog zotter dan het andere (lacht). De realiteit is dat ik hoop de zomer te kunnen overbruggen. Als deze situatie langer duurt, dan moet ik ermee stoppen. Failliet wil ik niet gaan. Er is sprake van het toelaten van kleinschalige optredens vanaf juli. Hopelijk kan ik dan open doen en de schade inhalen.”

Zwarte sneeuw

Ann Stevens, door haar klanten beter gekend als Moedre is van Anzegem en sleet het grootste deel van haar leven achter de toog. Enkele jaren geleden nam ze Den Deugniet over, in de hoop van die te kunnen runnen tot aan haar pensioen. Haar man Peter Vandersteene (54), Steeni voor de vrienden, steekt in het weekend een handje toe. “Ik zou dolgraag in schoonheid eindigen“, besluit Ann. “Maar ik ga mijn spaarboek niet tot de laatste cent legen zo dicht bij mijn pensioen. Gelukkig is mijn man aan de slag in een stabiele sector. Anders hadden we nu al zwarte sneeuw gezien.”

(Annelies Nollet)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier