Feestzalen worden hard getroffen door de coronacrisis. De verliezen die in deze branche vallen, zijn enorm. Tim Saint Germain van Salons Saint Germain vertelt hoe de coronacrisis niet enkel hun zaak treft maar hen ook aanzet tot creatief op zoek gaan naar andere mogelijkheden.
Salons Saint Germain zijn sinds jaar en dag gekend in Diksmuide en ver daarbuiten, een gerenommeerde zaak in De Breyne Peellaertstraat waar met Tim Saint Germain (37) en zijn echtgenote Eline Mergaert (34) de tweede generatie nu aan het fornuis staat.
“Ik nam in 2014 de zaak over van mijn vader Frans Saint Germain die toen nog een tijd bleef meewerken. Intussen hebben wij grote investeringen gedaan”, vertelt Tim. “We hebben alle zalen volledig vernieuwd, verschillende tuinterrassen aangelegd enzomeer. Daar gaat een aardig centje in. Toen kwam corona roet in het eten gooien: feesten mochten maar zeer beperkt.”
“Wij hebben hier heel veel huwelijken die meestal meteen verplaatst werden naar een latere datum. Sommige koppels hebben al tot drie keer toe hun feest moeten verplaatsen. Heel jammer want die mensen leven daar zeker een jaar en zelfs meer naartoe. Er zijn ook koppels die meteen een datum volgend jaar hebben vastgezet in de hoop dat het dan wel kan plaatsvinden.”
Geen buffet à gogo
“Niet alleen de feesten vielen weg, ook ons wekelijks buffet à gogo op zondag mochten we niet langer organiseren. Voor de crisis hadden we voor dit buffet ruim 11.000 reserveringen, daar blijven er nu nog een duizendtal van over, die we ook grotendeels gaan moeten annuleren zolang de beperking in aantal personen blijft duren. Dat is niet enkel voor ons een lelijke streep door de rekening maar ook voor het personeel en onze leveranciers.”
Financiële steun helpt, maar is niet genoeg om te overleven
Toch bleef Tim tijdens de coronacrisis niet stilzitten. “Het hele jaar door zijn afhaalmenu’s te verkrijgen en dat kon dus wel maar met een beperkter menu, ik heb dat een zestal weken alleen gedaan. Toen op 8 juni de restaurants terug open mochten, zijn wij gestart met ‘de tuintjes’, dat zijn de receptieruimtes waar het gezellig zitten is, een pop-uprestaurant. We zijn hiermee gestart om de mensen te laten weten dat we er nog altijd zijn, om het personeel, vooral dan jongeren, de kans te geven om in het werk te blijven en niet constant technisch werkeloos te zijn en ook om de financiële put iets op te vullen.”
Vaste kosten blijven
“Op die manier komt er terug iets binnen, niet genoeg om van te leven maar het helpt mee want de vaste kosten zoals onderhoud, brandverzekering, nutsvoorzieningen en zelfs Sabam – hoewel er geen muziek wordt gespeeld – moet verder betaald worden net als de bijdragen aan de sociale kas die berekend worden op de inkomsten van vorig jaar. Er is de tegemoetkoming van 4.000 euro maar dat is een druppel op een hete plaat, de steunmaatregels helpen wel en zijn mooi maar niet genoeg om te kunnen overleven.”
“Gelukkig heb ik een opleiding gehad die nu heel goed van pas komt, een feestzaal is niet te vergelijken met een restaurant: ik heb de keuken helemaal moeten herinrichten. Ik heb mijn opleiding vervolmaakt in De Karmeliet, Sea Grill in Brussel dan een tijdje thuis meegewerkt en dan nog in ‘t Keukentje in Roeselare en in Oud Sluis om dan fulltime thuis te werken. Ik ken dus de manier van werken in een restaurant en dat was voor mij in deze periode een groot pluspunt.”
Regels niet correct
“Voor velen in deze branche is het echt nagelbijten, ik vrees voor velen dan ook het ergste. Wat mij ergert, is vooral dat de regels van de hogere overheid niet correct zijn. Er is geen lijn in wat wel en niet kan en mag en wie wel en niet kan werken.”
“Mijn collega’s en ik hopen dat we snel weer mogen werken: we hebben de mogelijkheid om mensen op voldoende afstand te zetten en zijn bereid heel strenge regels te volgen dus alsjeblieft, voor ons, ons personeel en onze klanten, laat ons werken”, aldus nog Tim Saint Germain.
(ACK)
Meer verhalen over onze West-Vlaamse feestzalen vind je hier.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier