Rosa Vanmoen (78) nog steeds op post in ‘Broderie Rosi’: “De winkel en de klanten houden me jong”

Rosa is van ’s morgens tot ’s avonds in de winkel of het atelier bezig.©Frank Meurisse Frank Meurisse
Rosa is van ’s morgens tot ’s avonds in de winkel of het atelier bezig.©Frank Meurisse Frank Meurisse
Redactie KW

Rosa Vanmoen (78) staat nog altijd achter de toonbank van haar winkel ‘Broderie Rosi’ in de Roeselaarsestraat 42 in Izegem. “Zo lang mijn gezondheid het toelaat, zal ik dat ook blijven doen”, zegt ze. “Ook omdat mijn kleindochter Melanie Erard hier nu mijn etalage inricht en af en toe een handje toesteekt.”

De winkel bestaat al sinds 1938 en was altijd al gespecialiseerd in het borduren van textiel als tafelkleden, kussenslopen, lakens,… En uiteraard in de verkoop van dergelijk stoffen en andere textielproducten. In de loop van de vele jaren dat ik hier mijn winkel heb, is ook al een deel van het aanbod veranderd. Mensen kopen nu zo goed als geen dekens en spreien meer om op hu bed te leggen, zo goed als iedereen gebruikt nu donsdekens die in een dekbedovertrek gestoken worden.”

Rosa’s moeder Clara en haar tante Elisa Vanmoen startten in 1938 met de zaak, toen nog in de Hondstraat. “Na mijn middelbare studies handel was er geen sprake van om verder te studeren, mijn ouders beslisten dat ik moest meehelpen in het broderie- en naaiatelier. Dat was normaal in die tijd. Ik leerde er de stoffen verwerken tot lakens en ‘fluwijnen’ en bepaalde dessins of tekeningen borduren op lakens, kussens, tafelnappen.. . Vaak in grote hoeveelheden. De zaak had toen ook nog twee vertegenwoordigers.”

Vervroegd meerderjarig

De winkel kwam op Rosa’s naam toen ze 18 jaar was. “Toen was je pas meerderjarig op je 21ste en ik moest naar de rechtbank in Kortrijk om ‘vervroegd’ meerderjarig verklaard te worden om zo mijn handelsregister te kunnen aanvragen. De jaren erop waren het vaak lange dagen werken. Als de winkel sloot, was ik nog vaak in het atelier bezig tot middernacht. En na al die jaren blijf ik nog altijd de winkel runnen. Met een beetje hulp van kleindochter Melanie. En ik doe het ook nog altijd heel graag. De winkel en de klanten houden me nog jong! Eerlijk? Het voorbije jaar had ik er zelfs moeite mee dat ik de winkel een drietal maanden volledig moest sluiten door corona. Borduren doe ik ook nog zelf en mijn textielproducten koop ik nog altijd rechtstreeks van de fabrikanten om zo het beste aan mijn klanten te kunnen leveren.”

Rosa trouwde in 1968 met Tillo Geldhof en ze kregen twee kinderen: Kurt die oncoloog is in het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper en Mieke die in kartonnagebedrijf Levevere Beel in St.-Baafs-Vijve werkt.

Andere Batjes

Rosa is vol lof over de Izegemse Batjes. “Dat waren topdagen voor Broderie Rosi. “Ik houd daar alleen maar goede herinneringen aan over. Het is jammer dat er door corona twee jaar geen ‘normale’ Batjes zijn. Nu zijn er wel twee opendeurdagen, maar dat ik niet te vergelijken. Met de Batjes zijn de straten afgesloten, staan er tussen de winkels in marktkramers, kunnen de mensen langs een batjescircuit wandelen en winkelen…. Nu zij de winkels gewoon open. Maar ik moet er ook aan toevoegen dat het steeds moeilijker is om in het centrum van Izegem een winkel te beginnen. Er is een leegloop van handelszaken in het centrum en ik ben ervan overtuigd dat door de komst van het Frunpark veel mensen niet meer naar het centrum komen winkelen.”

Rosa blijft ondanks haar leeftijd nog altijd elke dag positief bezig. Ik heb nog altijd geen enkel probleem om hier van ‘s morgens tot ‘s avonds in de winkel of het atelier bezig te zijn. Het werk en de klanten houden me jong. Lange dagen? Ja, maar voor de winkel opengaat doe ik wel een keer een boodschap om toch eens buiten te zijn. En ik kan uiteraard ook nog rekenen op de hulp van mijn man Tillo die ook de nodige boodschappen doet en me helpt met het eten.”

(Ivan Balliu)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier