Pieter De Backere, co-ceo van d’Arta: “Mijn job is voor mij de ‘nafte’ van het leven”

Pieter De Backere heeft een voorliefde met alles waar een motor in steekt. "Mijn eerste wagen was een Mercedes 190 2.3. een 'machtige' machine." © JOKE COUVREUR
Philippe Verhaest

Pieter De Backere is sinds januari 2016 co-ceo van d’Arta, een van de grote spelers in de wereld van de diepvriesgroenten en -fruitverwerkende producenten. Hij leeft 24/7 voor het bedrijf dat mee door zijn vader werd opgericht, maar vindt zijn uitlaatklep in alles wat een motor heeft. “Dan kan ik even de wereld rondom me vergeten.”

Samen met zijn partner Martina Smuljic (44) en de kinderen Michelle (16) en Julie (13) woont Pieter De Backere (46) in Roeselare, maar het leeuwendeel van zijn tijd brengt hij door in d’Arta, waar hij als co-ceo het volledige technische luik van het bedrijf onder zijn hoede heeft. “Dat ik hier aan de slag zou gaan, wist ik al op erg jonge leeftijd”, opent hij. “Als klein ventje ben ik letterlijk in deze gebouwen opgegroeid en ik was al snel bezeten door techniek. Dan is een dergelijke omgeving een ideale katalysator.”

Bijna vijf jaar geleden kwam je mee aan het roer te staan van d’Arta. Een droom die in vervulling ging?

“Toch wel. Ik ádem dit bedrijf en samen met mijn broer en de zonen van medeoprichter Johan Talpe vorm ik een perfect team. We hebben elk onze bevoegdheid en vullen elkaar zo perfect aan. Thuis probeer ik de knop om te draaien, maar ook dan gaat d’Arta nooit slapen. Ik heb altijd wel een papiertje bij me waar ik ideeën op kan pennen. De meest creatieve invallen krijg ik wanneer ik iets meer afstand van de zaak neem.”

Heb je er soms nood aan om de pauzeknop in te drukken?

“Neen. Dat is me nog nooit overkomen. Ik schakel ook nooit de autoreply-assistent van mijn mailbox in. Zelfs op reis trek ik dagelijks een uurtje uit om mijn mailtjes te beantwoorden. Als co-ceo hoort dat en zo blijf ik ook controle houden. Eigenlijk is mijn leven perfect in balans en mijn werk is mijn hobby, mijn grote passie. Ik noem het de ‘nafte’ van mijn leven.”

Over ‘nafte’ gesproken: je grote uitlaatklep bevindt zich onder een motorkap…

“Dat klopt. Ik ben gek op alles met een motor. Als kind knutselde ik zelf een go-cart met benzinemotor in elkaar en die liefde is nooit meer gaan liggen. Hier in mijn bureau heb ik miniatuurmodellen van alle auto’s waar ik ooit mee gereden heb. Mijn eerste was een Mercedes 190 2.3. Een machtige machine. Mooie wagens kunnen me al mijn hele leven bekoren. Nu heb ik een BMW M4 en een Porsche 1933 uit 1984, maar mijn droomwagen is een Mercedes Gullwing uit 1954. Die heb ik ook in de kleinere versie op de vensterbank pronken, maar dat blijft wellicht een onbereikbaar doel. Onder het miljoen euro vind je die niet meer. Het motiveert me wel om elke dag het beste van mezelf te geven. Mijn ‘dromenhoekje’ bevat ook nog een penthouse in Portugal – onze tweede thuis – en de windturbine die we snel op de site van d’Arta hopen te bouwen.”

Wat is d’Arta?

d’Arta werd in 1988 opgericht door Jean-Pierre De Backere en Johan Talpe. Sindsdien staat het bekend als een wereldvermaarde producent van diepvriesgroenten-, fruit en -maaltijden.

Vandaag wordt het bedrijf, met vestigingen in Ardooie, Engeland, Portugal en Italië, geleid door vier co-ceo’s: Pieter en Steve De Backere en Karel en Dries Talpe.

d’Arta verwerkt jaarlijks 225 miljoen kilo groenten en fruit en klokt af op een omzet van om en bij de 200 miljoen euro. In totaal stelt het 1.100 mensen te werk, waarvan 430 in Ardooie aan de slag zijn.

Je bolides bezorgen je af en toe ook stevige kicks. We lieten ons vertellen dat Pieter De Backere een begenadigd rallypiloot is…

(lacht) “Dat is iets te veel eer, maar ik hou van de sport. In november nemen mijn vriendin en ik voor het vierde jaar op rij deel aan de Baja Portalegre, een offroad-rally in Portugal. Dan zijn we drie dagen samen op pad met onze Isuzu D-Max. Puur genieten, maar ook een goeie relatietest.” (knipoogt)

Waar komt die liefde voor de rally vandaan?

“Een zestal jaar geleden heb ik samen met mijn goeie vrienden Philip Cracco en Julien Demuynck een offroad-rally gewonnen. Sindsdien ben ik compleet verkocht. Ik denk nog elke keer aan die onvergetelijke momenten wanneer ik aan een wedstrijd deelneem.”

Niet enkel ter land moet het voor je vooruit gaan, ook in de lucht sta je je mannetje…

“Een kennis leerde me de helikopterwereld kennen. Ik kreeg een luchtdoop en hoewel ik hoogtevrees heb, was het liefde op het eerste gezicht. Het is een onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid om te ‘vliegen’. Ondertussen heb ik mijn eigen – bescheiden – helikopter en eind dit jaar wil ik mijn brevet halen. Nu moet er nog altijd een instructeur me vergezellen. Mijn vluchten maak ik richting leveranciers van d’Arta in Nederland of aan de andere kant van het land, zo kan ik het nuttige aan het aangename koppelen en ben ik altijd op tijd.”

Heb jij tijd genoeg voor het leven naast ‘de job’?

“Een dag mag van mijn gerust dertig uur tellen. Dat zou al veel schelen. Maar ik prijs me gelukkig. Ik heb een schitterend beroep, mijn partner en kinderen zijn gezond en heb enkele zeer hechte vrienden. Meer heeft een mens niet nodig.”

Stel: je mag twee met twee tafelgenoten op restaurant. Wie neem je mee?

“Om het even wie? Dan zou ik héél graag Philip Cracco nog eens uitnodigen. Die man was een bijzonder goeie vriend en ik keek ook naar hem op. Hij is ons veel te vroeg ontvallen. Nog een laatste keer samen met hem dineren, daar teken ik meteen voor. En ook onze koning Filip mag mee aanschuiven. Zijn leven fascineert me wel en ik zou wel eens willen weten hoe hij zelf in elkaar steekt. Maar jaloers ben ik niet op hem. Op niemand, trouwens.”

Wat als je geen co-ceo van d’Arta was? Had je een plan B?

“Dan was ik nu waarschijnlijk een kleine zelfstandige in de productiesector. Voor een ander zou ik nooit kunnen werken. Het grote verschil is dat ik nu mee de kans krijg om het levenswerk van mijn vader en zijn zakenpartner verder uit te bouwen in ons dubbel familiebedrijf. Toen we in 2016 overnamen, hadden we het doel om binnen de twintig jaar te verdubbelen. Dat zal waarschijnlijk al na tien jaar het geval zijn. Daar haal ik veel voldoening uit.”

Waar droom je nog van?

“Van wat écht belangrijk is: dat ik mijn kinderen in goeie gezondheid mag zien opgroeien en dat ze slagen in het leven. Weet je, ik kijk nu al stiekem uit naar de dag dat er kleine ‘Backerkes’ rond me lopen. Dat moet het beste gevoel ter wereld zijn.”