Twee van de vier zonen Rooryck willen nog boeren: “Hopen droom waar te maken”

Vier landbouwerszonen op een rij, thuis op het bedrijf in Hoogstade. Steven en Stijn (links) willen niet boeren, voor Dieter en Benedict (rechts) is het hun droom. Maar alle vier zijn ze dolblij van op het platteland te hebben kunnen opgroeien. (foto AB) © Anne Bovyn
Redactie KW

Met vier zijn ze, de broers Rooryck uit de Collaertshillestraat: Benedict (24), Steven (22), Stijn (20) en Dieter (18). De oudste en de jongste zoon van Lieven Rooryck en Kristien Sys hebben het stikstofdossier met belangstelling gevolgd. Ze dromen immers van hun eigen landbouwbedrijf.

De hoeve van de familie Rooryck ademt een uitzonderlijk lange familiegeschiedenis. Ondertussen zouden hier sinds 1684 al negen generaties Rooryck hebben geboerd. Op vandaag is dat Lieven (52) en voor hem vader Wilfried, grootvader Michel, overgrootvader Henri en betovergrootvader Benoit. De lange familietraditie maakt een grote indruk op de jongste zoon van het gezin. Dieter koestert het vele werk van zijn ouders en voorouders en wil het niet meemaken dat de hoeve in vreemde handen valt. Als oudste zoon is Benedict het meeste geïnteresseerd om het bedrijf van zijn ouders verder te zetten. Maar ook zijn jongste broer heeft interesse om te boeren.

Toekomst zelf kiezen

“Mijn ouders hebben een bedrijf met melkvee, vleesvee en akkerbouw”, vertelt Dieter zelf. “Wij hebben hier een zorgeloze jeugd gehad, maar van onze ouders ook mogen kiezen wat we zouden willen studeren. Benedict is bachelor in de landbouw, werkt bij voerders Nollet in Pollinkhove en springt ook bij op het bedrijf. Normaal gezien zal hij later de hoeve overnemen. Ook ik zou graag willen boeren. Toch wil ik eerst een goed diploma halen. Ik zit nu in mijn laatste jaar houttechniek in het VTI en start volgend jaar de opleiding houtskeletbouw aan de hoge school Thomas More. Het is de enige richting die me aanspreekt. Zelfs als ik later landbouwer word, zal die kennis mij van pas komen.

“We willen duidelijke regelgeving door mensen met gezond boerenverstand”

Steven en Stijn zullen met zekerheid niet voor de boerenstiel kiezen. Steven heeft al een diploma bedrijfsmanagement en besliste om nog handelswetenschappen te doen en Stijn, de bolleboos van ons vier, studeert voor burgerlijk ingenieur. “We zijn dankbaar voor de goede opvoeding die wij van onze ouders kregen. Dat het niet gaat zonder werken bijvoorbeeld, is een goede ingesteldheid als je iets van je leven wil maken. “Je ziet daj van te boere ziet”, zeggen ze wel eens tegen mij op stage. Mensen appreciëren dat ik naarstig ben en niet kijk op een half uurtje langer werken.” Hoewel Stijn geen interesse heeft om zelf boer te worden, ligt de hoeve hem wel na aan het hart: “Ik doe mijn studies graag en alles loopt vlot. Leuven is leuk, maar ik ben o zo blij om op vrijdagavond thuis te komen. De stilte en de rust op de hoeve zijn werkelijk onbetaalbaar.”

Mooiste stiel

Benedict zegt dat voor hem boeren de mooiste stiel ter wereld is. Maar ook dat het niet meer zo eenvoudig is als vroeger.

“Er komt veel bij kijken en passie alleen volstaat niet meer”, denkt hij. “Ik zou zelfs zeggen dat een hoger diploma de dag van vandaag een vereiste is voor startende landbouwers. In de beginjaren deden mijn ouders alle bedrijfsadministratie zelf, vandaag kunnen ze niet anders dan zich laten bijstaan. Mijn droom is hier een nieuwe stal te bouwen en dat is geen evidentie. Onze vergunning loopt tot 2030, maar nu overnemen is niet aan de orde, omwille van te veel onzekerheid. Zal ik mogen uitbreiden of moeten inleveren?”

Betogingen

“Ook de prijzen van onze producten bieden lang niet altijd loon naar werk. Feit is dat we in een redelijk ongeziene transitieperiode zitten. Ik heb vrienden die recent toetraden tot het landbouwbedrijf van hun ouders en die zich wel eens afvragen of ze de juiste beslissing hebben genomen. In onze sector gaat het over grote investeringen waaruit wij toch een goed inkomen willen halen!”

“Mijn broer en ik zijn naar de betoging in Brussel geweest”, zegt Dieter. “Niet met de tractor, maar met de trein. Er was enorm veel volk en wij hadden aangename gesprekken met collega’s, soms van de andere kant van het land. Op een gegeven moment vroegen we ons af of het allemaal wel iets zou uithalen. Het was pas toen we de beelden op televisie zagen, dat we voor het eerst een goed gevoel hadden. De vele media-aandacht heeft extra begrip gecreëerd, denken wij. Wat we van de politiek verwachten? We willen duidelijke regelgeving opgemaakt door mensen met kennis van zaken en gezond boerenverstand. En zekerheid op lange termijn. Wij doen graag ons werk maar willen ook plannen kunnen maken zonder al te veel financiële en andere kopzorgen. Geef ons een duwtje in de rug in plaats van onze job te bemoeilijken.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier