Op 7 december sluit Jan Quidousse voorgoed de deur van schoenmakerij De Leestin de Kortrijkstraat. Met hem verdwijnt de laatste schoenmaker in de gemeente. Gedurende 38 jaar kon je er terecht voor een nieuwe zool of hak, de kwinkslag en het goed verhaal kreeg je er gratis bij.
Wanneer je de deur openduwt, klinken de vertrouwde belletjes. Achter de toonbank het al even vertrouwde, lachende gezicht van de schoenmaker. Je wordt teruggegooid in de tijd bij Jan Quidousse (70) van De Leest. Het geurt er naar leer en smeerolie en het is er altijd gezellig warm. Op die ene barkruk die er aan zijn toonbaak staat, hebben duizenden klanten gewacht op hun herstelde schoenen, laarzen of riemen. Ongetwijfeld luisterend naar een geurend en kleurend verhaal van de patron.
Voor zover ik me kan herinneren is de schoenmakerij in de Kortrijkstraat er altijd geweest. “Al 38 jaar”, preciseert Jan. “En op 7 december is het definitief gedaan. Een paar dagen later komen ze mijn machine uitbreken en alles vertrekt naar het stort.”
38 jaar schoenen op de leest
Geen tranen of heimwee, de beslissing is al een tijdje gevallen. “Ik ben 70 jaar, waarom zou ik nog voortdoen? Moet ik wachten tot ik kreupel ben misschien?”, zegt hij met overtuiging terwijl hij paradeert met een ingebeelde bochel en wandelstok. “Ik ben nog in prima conditie, ‘s morgens wandel ik van Bissegem tot hier en ‘s avonds terug. ‘t Is nu tijd om wat meer te reizen en met mijn kleinkinderen bezig te zijn.”
Met Jan stopt de laatste schoenmaker in Wevelgem. Zit er dan geen toekomst meer in het beroep? “Er is alleszins nog werk genoeg. Kijk, hierboven staat het al 38 jaar vol”, wijst Jan naar een rij schoenen bovenop de machine. “Vanaf hier hebben ze op de leest gestaan, vanaf hier moeten ze er nog op staan”, wijst hij naar een denkbeeldige lijn. “Ik mag zeggen dat er op mijn leest onophoudelijk, gedurende 38 jaar, schoenen hebben gestaan. Het gebeurde dat ik op zondag naar de schoenmakerij kwam om de schoenen te vervangen. De meeste exemplaren op mijn leest zijn van vrouwen.”
Ik moest veel ‘passage’ zien, mijn werkbank moest aan het raam komen
Hij heeft ook een verklaring waarom 80 procent van zijn klanten vrouwen zijn. “Luister, als een man schoenen koopt dan vraagt hij de verkoper een drietal modellen in zijn maat. Vervolgens kiest hij de schoenen die hem best passen. Bij een vrouw duurt dat wat langer, ze kiest schoenen die ze graag ziet en gaat voor de spiegel staan.” Opnieuw komt Jan vanachter zijn toonbank, en gaat voor de imaginaire spiegel staan. “Terwijl ze naar haar schoenen in die spiegel kijkt, passeert haar hele kleerkast. Past er iets bij die schoenen? Is het antwoord positief dan koopt ze die schoenen, zelf al zijn ze een halve maat te klein. De volgende dag komen ze dan bij mij om ze op de leest te zetten.” (lacht)
Uniek uitstalraam
Niet enkel de schoenmaker van ‘De Leest’ is een bijzonder figuur. Ook het uitstalraam is uniek. Het neemt zowat de hele breedte van het huis in. Aan geen enkele raam in Wevelgem hingen ooit meer affiches, al sinds je voor 49,99 frank nog naar een fuif kon. Voor Jan was de grote ruit een reden om in de Kortrijkstraat 22 zijn zaak op te richten.
“Ik behaalde mijn diploma in 1965. De eerste jaren werkte ik bij een orthopedist. Alleen. Een hele dag lang zag ik niemand. Toen ik besloot om zelfstandig te beginnen, was het een uitgemaakte zaak. Ik moest veel passage zien en mijn werkbank moest aan het raam komen. Dat maakt me gelukkig: ik zit in een aquarium en zie ook alles!”
Het onderwerp in De Leest is, begrijpelijkerwijze, vaak schoenen. “We hebben gouden jaren gekend”, kijkt de laatste Wevelgemse schoenmaker terug. “De jeugd droeg vroeger Van Bommel of Ambiorix schoenen. Nu lopen ze rond in sneakers.” Bij de uitspraak van ‘sneakers’ kan je de waardering van het product in de ogen van Jan aflezen. “Een bruid trouwt in een dure, witte jurk en daaronder draagt ze blauwe baskets. Dat kan er bij mij niet in.”
Schoenen, handtassen, riemen… bij Jan kregen ze een tweede, derde en vierde leven. Jammer, maar de schoenmaker verlaat zijn leest, wie nog snel een zooltje wil laten leggen of gewoon zin heeft in een goed verhaal, tot 7 december kan je nog terecht op de kruk in de Kortrijkstraat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier