Inge Blomme uit Varsenare en Caroline Baeyens uit Heist maken ‘marsjandise’ van oude kleren en stukken textiel. Door aan upcycling te doen, veranderen ze stoffen die eigenlijk worden weggegooid in creatieve, fleurige tassen en andere accessoires.
Als twee zussen laten beide dames samen hun creativiteit los op hun naaimateriaal. Enerzijds werken ze samen op dezelfde school als leerkracht, maar daarnaast delen ze naar eigen zeggen een passie voor leuke, mooie en unieke accessoires.
“We krijgen al van heel wat mensen stoffen die ze willen weggooien. Daarnaast zien we soms ook zelf zaken liggen waarvan we denken dat het een leuk tasje of een mooie portefeuille kan worden”, steekt Caroline Baeyens van wal. “Soms kunnen we meteen visualiseren wat we met een bepaalde stof en bijhorend patroon willen aanvangen, maar anderzijds kan dat soms ook een jaar duren. We laten alles een beetje rijpen in ons hoofd”, gaat Inge Blomme verder.
Originele naam
“Al snel nadat we de eerste tasjes klaar hadden, brainstormden we over een naam”, pikt Caroline in. “We wilden iets dat de lading helemaal dekt want we beperken ons niet tot een bepaald tasje. Toen had Inge het idee om ‘Marsjandise’ te gebruiken. We maken namelijk allebei ‘marsjandise’ en dat woord is in onze regio helemaal ingeburgerd. Het heeft geen vaste betekenis, maar iedereen snapt wat bedoeld wordt!”
Dat ideeën kunnen rijpen en uitgroeien tot nieuwe ideeën is het basisidee achter ‘marsjandise’. “Dit blijft voor ons een pure hobby en net daarom moéten wij nooit iets maken. We werken aan onze tassen en accessoires als we tijd hebben, laten de ideeën soms even rusten en gaan verder als we weer willen. We werken soms meer dan zes uur aan een stuk, dus het is onmogelijk om navenante prijzen te rekenen. Wij moeten hier niet van leven en daarom kunnen we ook onze tijd nemen om onze creativiteit de vrije loop te laten”, vertelt Caroline.
Therapeutische werking
De hobby van beide dames neemt intussen een grote omvang aan, want hun ‘marsjandise’ is erg populair. “Maar daar laten we ons niet door leiden”, lacht Inge.
“We vinden het erg leuk om een beetje te naaien na onze werkdag. Dit werkt therapeutisch voor ons. Bovendien vullen we elkaar aan. Soms knip ik gewoon iets uit een stuk stof en dan zie ik de stoom uit Caroline haar oren komen, omdat zij meer bezig is met de manier van stikken en zo. Maar altijd komt er iets prachtig uit!” Aanvankelijk kon enkel Caroline met de naaimachine overweg, maar door veel te oefenen en vooral te leren, kan nu ook Inge overweg met de apparatuur.
“Het werd een beetje te veel voor haar om alles te naaien en stikken”, lacht Inge.
(AVH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
