Op tien jaar is één café op drie verdwenen. Een groot aantal in de Berengemeente. Nicole Van Compernolle en Erik Vervelghe sloten eind augustus in de Marktstraat hun café De Spiegel, na ruim veertig jaar. “Nee, ik kan het niet gewoon worden. Ik mis vooral dat sociaal contact. Wat moet ik hele dagen doen”, zegt Nicole. Erik kan zich beter aanpassen. “We hebben die beslissing genomen.”
Dit artikel maakt deel uit van ons Dossier Horeca in West-Vlaanderen.
Barkrukken, stoelen, tafels en een heel mooie toog: het zijn stille getuigen van wat ooit een druk beklant café was. Café De Spiegel, in de Marktstraat. Waar het handelsleven nu volledig weg is. Buiten is ook het uithangbord van het café weggenomen. Binnen is het gezellig warm.
Het ene café na het andere verdwijnt, het is ooit anders geweest. Wie op vandaag van Oostrozebeke naar Pittem rijdt en Meulebeke loodrecht dwarst, komt op het grondgebied van Meulebeke nog vijf (5!) cafés tegen. Het waren er ooit… 23.
Café De Spiegel in de Marktstraat werd meer dan 40 jaar gerund door Nicole Van Compernolle, die de hulp kreeg van haar man Erik Vervelghe, die tot in 1999 als wever bij Ter Molst in Oostrozebeke werkte. Nicole en Erik hebben drie kinderen en zeven kleinkinderen.
Heel veel plezier
“Ik heb het altijd heel graag gedaan”, blikt Nicole op haar caféleven terug. “Meer dan veertig jaar. Als je er nu op terugkijkt, is dat bijna niet te geloven.” Nicole had dan ook goede leermeesters: haar ouders en haar oma vertelden vaak vertalen over het leven in een café. “Het klopt dat ik inderdaad veel wijze raad van hen heb gekregen. Ik was ook wel eens een biechtmoeder.”
Café De Spiegel was niet zomaar een café: zowel de dokter, de advocaat als de arbeider en de poetsvrouw kwamen er heel graag over de vloer.” De Spiegel was ook vele jaren het café van de openbare verkopen en heel veel verenigingen vonden er maar al te graag onderdak: biljart- en kaartclub, clubs uit het liefhebbersvoetbal… Te veel om op te noemen.
Op maandag 31 juli werd de laatste, de allerlaatste pint getapt. “We namen in twee dagen de beslissing om te stoppen. In september gaat altijd het nieuwe seizoen van de kaart- en de biljartclub van start. Voor die datum moesten we dus een beslissing nemen. De clubs konden in De Snooker terecht”, zegt Simonne. “We kenden inderdaad de gouden jaren, maar we hebben ook hard en veel gewerkt”, zegt Erik.
Hoe het nu met hen gaat? Erik vindt zijn draai wel, Nicole niet. Of toch veel minder. “Ik word het niet gewoon, nee. Ik mis dat sociaal contact. Ik heb ouderdomsdiabetes en moet veel gaan wandelen. Maar wat als het veel waait en regent? Een hobby zoeken? Het café was mijn leven. En als dat dicht was, wachtte het huishouden. Door het café te sluiten, heb ik ook meer kleine kwaaltjes”, zegt Nicole. “Ik ga de woensdag wel naar de markt en ga een koffie drinken.”
Meer mogelijkheden
Maar, ze zouden onmiddellijk weer café houden. “Heel zeker, groot voordeel was dat dit onze eigendom is, dat we ook niet aan een brouwerij verbonden waren. Het cafébezoek is gedaald, door die alcoholcontroles, door het rookverbod. Alhoewel, zo’n grote rol speelde dat rookverbod niet. Mensen hebben nu eenmaal veel meer mogelijkheden om zich te ontspannen, om uit te gaan”, zegt Erik. Positief is wel dat Nicole al drie weken met roken is gestopt.
Dossier horeca in West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier