Volkscafé ’t Nieuw Kroontje in Lombardsijde is trouw aan verleden: “De vrijheid van mening aan de toog is heilig”

Davey Coopman (foto LC)
Redactie KW

Lombardsijde is de ‘voorgeborchte van d’Helle’ zei Robert Dedecker, vader van burgemeester Jean-Marie. In het dorp kwam je een allegaartje tegen van vissers, matrozen en soldaten. Als deze heerschappen elkaar tegenkwamen, was het soms ambiance. Menig herberg kreeg om de zoveel maanden een nieuw interieur van de militaire overheid nadat het oude kort en klein was geslagen. Lombardsijde heeft steeds een levendig caféleven gekend.

Toen Hilde Braeckevelt, zeg maar Moeke, een vijftal jaar geleden de deuren sloot van haar volkscafé De Jol, aan de Schoolstraat 26, bleef het even stil in Lombardsijde. Drie jaar geleden nam Davey Coopman er zijn intrek, maakte er ’t Nieuw Kroontje van, en meteen vonden de klanten de weg terug.

Herbergier Davey Coopman (33) was niet aan zijn proefstuk toe. Hij verdiende zijn strepen op het Dorpsplein waar hij Tantes Kroontje uitbouwde tot een leuke en gezellige stek. “Toen het pand plaats moest maken voor een nieuwbouw met diverse appartementen dienden we uit te kijken naar een nieuwe locatie. Die vonden we bij het intussen opgedoekte café De Jol, op het hoekje aan de Schoolstraat.”

“Tantes Kroontje veranderden we in ’t Nieuw Kroontje. Mijn liefde voor de horeca groeide toen ik er als jobstudent aan de slag ging. Als tiener had ik dergelijke job al voor ogen. Vrijheid van werken is onbetaalbaar. Niets moet, alles mag. Al mis ik al na enkele dagen de vrienden aan de toog. We voelen ons gelukkig in onze job”, stelt een vrolijk lachende Davey.

Ooit 30 volkscafés

Met ’t Nieuw Kroontje telt Lombardsijde nog slechts enkele typische volkscafés, gevestigd op het Dorpsplein. Het was ooit anders. In de jaren vijftig kreeg Lombardsijde een boost inzake toerisme, met dank aan de verfraaiing van de campings. Dat bracht heel wat extra volk naar het dorp.

Voeg daarbij de komst van de honderden militairen die in het Kamp van Lombardsijde hun legerdienst vervulden en je weet meteen dat dit heel wat leven in de brouwerij bracht. Het dorpscentrum telde toen ruim dertig volkscafés zoals De Kazerne, Atlanta, De Mooie Molen, De Wedergeboorte, Het Hapertje, De Casino, Au Petit Café, De Leeuw van Vlaanderen, De Handboog, De Kroon, Het Zwijntje, De Lombardsyde en De Tramstatie. De meesten zijn intussen uit het straatbeeld verdwenen.

Oase van rust

Café ’t Nieuw Kroontje mag vandaag opnieuw zijn uitgegroeid tot een oase van rust en kameraadschap, ooit was deze locatie als café De Jol een monument in Lombardsijde en tot ver daarbuiten. Liefst twintig jaar vulde Hilde Braeckevelt de glazen.

Iedereen was er onmiddellijk thuis, met dank aan Moeke. “Ja, dat waren tijden. De meeste bezoekers kenden niet eens mijn naam. Iedereen noemde me Moeke, zoals mijn kinderen deden”, lacht Hilde Braeckevelt. Ze is afkomstig uit Kortrijkse en bracht liefst 44 jaar van haar leven door aan de tapkasten, terwijl ze tegelijk voor een gezin met zeven kinderen zorgde.

“Na café ’t Brusselke in Kortrijk openden we café De Jol, beter bekend als De Jolle. Na twintig jaar moest ik noodgedwongen jammerlijk afhaken, na een val van de trap en een gecompliceerde breuk. Tijd om op rust te komen. Maar ik heb een mooie tijd gekend. Veel gezien, veel gehoord en… veel gelachen. Anekdotes? Tientallen, maar namen noemen is delicaat. Iedere klant van De Jolle was een vriend.”

Gezelligheid troef

Intussen wist Davey Coopman café De Jol met ’t Nieuw Kroontje nieuw leven in te blazen. “De naam doet er niet toe, de gezelligheid en de vrijheid van mening aan de toog is heilig. Gekibbel wordt al vlug bijgelegd bij een frisse pint. Onze trouwe klanten willen na de werkuren of tijdens het weekend samen met de vrienden komen genieten van een frisse pint, aansluitend wat keuvelen over het voetbal, het wielrennen, de politiek heruitvinden of de laatste geruchten uit het dorp bespreken”

“ Iedereen voelt zich hier duidelijk in zijn sas. De jeugd is hier minder vertegenwoordigd. Muziek wordt hier amper gedraaid. Lawaaierig gedoe is hier niet aan de orde. Verenigingen hebben hier evenmin hun thuishaven. Alleen de spaarkas is hier nog heilig. En ja, we laden ons graag op voor de klassieke Ezelstoet, het carnavalsfeest dat we door corona al twee jaar moeten missen”, vertelt Davey.